سعید پیردوست بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شرایط کاری خود توضیح داد: این روزها همچنان به دلیل کرونا در منزل به سر می‌برم و امیدواریم در سال جدید اوضاع رو به راه شود تا جایی که در توان‌مان هست بتوانیم در خدمت مردم باشیم و کاری انجام دهیم. انصافاً دوستان همواره به بنده لطف داشته‌اند و برای کار با من تماس گرفته‌اند اما به دلیل شرایط کرونایی من عذرخواهی کرده‌ام.
وی درباره دل‌تنگی خود برای فضای کار در سینما و تلویزیون گفت: مگر می‌شود آدم عشق خود را نبیند و دلش برای او تنگ نشود؟ بالاخره سینما و تلویزیون عشق ما بوده و هستند. خدا کند همه چیز به روال عادی بازگردد تا ما هم تا زمانی که عمری داریم بتوانیم در خدمت مردم باشیم. ما که لطف و محبت مردم را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنیم. همه لطف دارند و برخی تماس هم می‌گیرند که چرا کار نمی‌کنید اما واقعاً شرایط به‌گونه‌ای است که باید ملاحظه سن و سال خود را بکنیم. در شرایطی هستیم که اگر خدای ناکرده اتفاقی رخ دهد، دیگر نمی‌توانیم آن را جبران کنیم. ما در این مدت عزیزترین کسان‌مان را از دست دادیم.
این بازیگر درباره خاطره‌سازترین نقش خود در نگاه مردم هم بیان کرد: مردم در مواجهه با من خیلی از «گوزن‌ها» صحبت می‌کنند. در حقیقت «گوزن‌ها» اولین کار جدی من در سینما بود که در حافظه مخاطبان ماندگار شده است. بعد از آن هم نقش‌آفرینی‌هایم در کارهای مهران مدیری مانند «شب‌های برره» و «پاورچین» به یاد مردم مانده است. کارهای سیروس الوند هم همواره در خاطره‌ها هست، از «مزاحم» و «دست‌های آلوده» تا «هتل کارتن».
پیردوست با اشاره به اظهارات بازیگرانی مانند سحر زکریا درباره کیفیت همکاری با مهران مدیری، توضیح داد: من احترام زیادی برای خانم زکریا قائل هستم و او را هنرمند بسیار خوبی می‌دانم، اما از او گله‌مندم. بالاخره من هم تا مدتی با مهران مدیری همکاری می‌کردم و از جایی به بعد نشد که همکاری داشته باشیم، یا نقشی برای من نداشتند و یا به هر دلیلی من نمی‌توانستم در پروژه‌ها حضور داشته باشم. معتقدم آدم نباید از این زاویه گله‌مند شود. همیشه باید فکر کنیم شاید شرایط اینگونه رقم خورده است. مطمئناً اگر هنوز هم نقشی مناسب خانم زکریا در پروژه‌ای وجود داشته باشد، مهران مدیری از او دعوت به همکاری می‌کند. گله کردن در این موارد چیزی را حل نمی‌کند و تنها مشکلات زیادتر می‌شود. اگر خانم زکریا در چند کار آقای مدیری حضور داشته است، باید سپاسگزار باشد و نباید اینقدر زود پل‌های پشت سر خود را خراب کند.
این بازیگر باسابقه افزود: مهران مدیری معمولاً چیزی را به دل نمی‌گیرد و به نظرم بزرگ‌تر، هنرمندتر و بامحبت‌تر از آن هستند که بخواهند به این حواشی توجه نشان دهند. درباره خود من هم این من بودم که در این سال‌ها شرایط همکاری با ایشان را نداشتم. آقای مدیری برای پروژه «دورهمی» هم از من دعوت کردند و من هم با افتخار پذیرفتم. امیدوارم اگر عمری باقی باشد همچنان بتوانیم همکاری داشته باشیم.
وی با اشاره به احوال‌پرسی‌های مهران مدیری از خود، ادامه داد: از زمان حضورم در «دورهمی» ایشان لطف و محبت بسیاری در حق من داشتند و من را شرمنده این اخلاق خود کردند. من واقعاً سپاسگزار او هستم.
سعید پیردوست درباره واکنش‌های مردم در کوچه و خیابان هم گفت: مگر می‌شود از این واکنش‌ها خوشحال نبود؟ زمان‌هایی حتی شاید من حوصله لازم را نداشته باشم اما مردم محبت می‌کنند و برخورد بسیار خوبی با من دارند. ما به عشق همین مردم هستیم و کار می‌کنیم. اگر ما هنری داریم، در راستای تشویق‌ها و حمایت‌های همین مردم است و ما باید برای آن ارزش قائل باشیم و تشکر کنیم.
این هنرمند درباره پیگیری مدیران نسبت به احوال خود هم بیان کرد: توقع در این زمینه‌ها زیاد است اما دست ما کوتاه و خرما بر نخیل است! همین شعر گویای احوال من است. من هم دوست دارم آقایان مسئول تماسی بگیرند و جویای احوالم شوند اما هیچ گاه این اتفاق رخ نداده است. حتی یک احوال‌پرسی ساده هم نمی‌کنند.
این بازیگر پیشکسوت درباره پیشنهادهای مالی پایین به بازیگران پیشکسوت برای حضور در پروژه‌های سینمایی گفت: بله این شرایط وجود دارد. بالاخره بازیگران جوان بااستعدادی به میدان آمده‌اند که خیلی هم خوب هستند. یک سری هم هستند که بیش از آنچه باید، به آن‌ها بها داده می‌شود. در این شرایط پیشکسوتی که چند دهه عمرش را در این کار گذاشته و مویی سفید کرده‌اند، تنها توقع احترام دارند. با توجه به شرایط سخت اقتصادی این روزها، شاید توقع بیشتری هم باشد اما وقتی می‌بینیم که یک تهیه‌کننده به این کسوت و سابقه، ارج و احترام نمی‌گذارد، ما هم فقط می‌توانیم جواب «نه» بدهیم و مثلاً بگوییم فیلمنامه خوب نیست و یا نقش را دوست نداریم. ما هیچ‌گاه نمی‌گوییم دستمزد ما پایین است، بالاخره هر کس ارزشی برای خود و هنرش قائل است.
پیردوست در پایان مطرح کرد: آنچه در سینمای دنیا و حتی همین سینمای هند نسبت به هنرمندان پیشکسوت شاهد هستیم، یک درصدش هم در سینمای ایران اتفاق نمی‌افتد. به همین دلیل هم هنرمندان پیشکسوت ما غالباً فراموش می‌شوند تا مگر اینکه خدای ناکرده بیماری به سراغ‌شان بیاید و از بین بروند! خدا کند چه کارگردانان و چه تهیه‌کنندگان به فکر باشند تا در کنار جوان‌ها به بازیگرانی که عمرشان را در این کار گذاشته‌اند توجه بیشتری نشان داده شود.