به گزارش خبرگزاری مهر، سید روح‌الله امین‌آبادی، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران در یادداشتی تحت عنوان «معیارهای دوگانه‌ای که کمر ارتش صدام را شکست!» نوشت: دوم اوت ۱۹۹۰/ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ صدام با یک حمله برق‌آسا کویت را اشغال و جهان را در بهت و حیرت فرو برد، کویت در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، صدام را از کمک‌های میلیاردی خود برخوردار کرده بود و اینک که نوبت بازپرداخت بدهی‌ها بود، حاکم عراق به جای تأدیه بدهی، لشکر کشید و کویت را به خاک خود ملحق ساخت.
دو سال پیش از این تاریخ ایران در تیر ماه ۱۳۶۷ قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و جنگ هشت ساله دو همسایه خاتمه یافت، آمریکا و شوروی در این جنگ از هیچ کمکی به صدام دریغ نکرده بودند، در عکس پیوست به تاریخ ۲۶ نوامبر ۱۹۸۴/ ۵ آذر ۱۳۶۳ طارق عزیز وزیر امور خارجه وقت عراق در سفر به آمریکا و ملاقات با رونالد ریگان، رئیس‌جمهور و جرج بوشِ پدر، معاون او دیده می‌شود. هشت ماه پیش از این سفر، دونالد رامسفلد در ۲۰ دسامبر ۱۹۸۳ به عنوان نماینده ریگان در خاورمیانه، با سفر به عراق با صدام دیدار کرده بود.
همراهی آمریکا با صدام همیشگی نبود، زمان گذشت و صدام با هجوم به کویت روی دیگر سکه را نیز مشاهده کرد، ائتلاف به رهبری آمریکا ۲۶ دی ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) حمله هوایی گسترده‌ای را علیه عراق آغاز و متعاقب آن حمله زمینی نیز شروع شده و کمر ارتش صدام در مدت کوتاهی شکست. پس از عقب‌نشینی عراق در این نبرد که به جنگ اول خلیج فارس مشهور شد، آمریکا برای باز بودن دست صدام برای سرکوب شیعیان عراق که علیه دیکتاتور قیام کرده بودند، جنگ را متوقف ساخت ولی یک چیز به عیان روشن شد و آن دوگانه و سیال بودن معیارها در روابط بین‌الملل بود، اگر آمریکا و متحدین او به جای همراهی تمام‌قد با صدام، مقابل او در تجاوز به ایران ایستاده بودند، این جنگ به هشت سال نمی‌کشید و صدام تحریک به اشغال کویت نیز نمی‌شد.
در واقع صدام نه در مرداد ۱۳۶۹ که در روز پایانی شهریور ۱۳۵۹ به کویت حمله و آن را اشغال کرد، روزی که قدرت‌های جهانی با سکوت و در ادامه همراهی رئیس‌جمهور عراق را به ادامه تجاوزات خود ترغیب کردند!