به گزارش خبرنگار مهر، برنامه «رخ به رخ» که به گفتگو در قالب جدیدی با مهمانانش می‌پردازد از سال گذشته روی آنتن شبکه دو سیما رفته است. اجرای این برنامه را امیرعلی دانایی بر عهده دارد و مهدی بابایی تهیه‌کننده آن است.
پس از مدتی که از پخش این برنامه می‌گذرد احسان ناظم‌بکایی فعال رسانه به تحلیل و واکاوی آن پرداخته است که در زیر می‌خوانید:
«مردم ایران سلام»، «صندلی داغ»، «هزار راه نرفته»، «جیوگی»، «گفتگوی ویژه خبری»، «برداشت از نگاه دو»، «ورزش از نگاه دو» و.... تمام این برنامه‌ها چند وجه اشتراک دارند. یک وجه آن به گفت‌وگو محور بودن‌شان برمی‌گردد و نکته بعدی، ماندگاری و تاثیرگذاری آن‌هاست که لازمه به وجود آمدن این وجه، استمرار در پخش است تا مخاطب به دیدن آن برنامه خو بگیرد.
مدتی است در ادامه ساخت برنامه‌های گفت‌وگو محور شبکه دو، برنامه «رخ به رخ» روانه آنتن این شبکه شده است. برنامه‌ای حدوداً یک ساعته با اجرای امیرعلی دانایی که مانند تمام برنامه‌های گفت‌وگو محور قسمت به قسمت در حال پیش روی و قوام یافتن است. هنگامی که در اولین خبرها، بیان شد که مجری «رخ به رخ» امیرعلی دانایی است، برخی‌ها با تردید به این ماجرا نگاه کردند و آن را در ادامه جریان تبدیل بازیگر به مجری قلمداد کردند و معتقد بودند ترفندی است که سازندگان کوشیده‌اند با آوردن بازیگری چهره، مخاطب را جلب کنند.
این چالش آن هم وقتی در شبکه دو امثال محمدرضا شهیدی فرد، منوچهر نوذری، مرتضی حیدری، جهانگیر کوثری و… روی آنتن اش رفته‌اند، پیچیده‌تر بود اما با جلوتر رفتن برنامه، دانایی نشان داد که از پس این برنامه برآمده است. «رخ به رخ» در واقع یک برنامه ترکیبی است اما نه از آن دست برنامه‌های ترکیبی شناخته شده، در واقع این برنامه، یک مهمان را در فرم‌های گوناگون مانند میز گریم، میز گفت‌وگو، در برابر آئینه، بدون مجری و کافی شاپ ترکیب می‌کند تا به قول معروف، یخ‌ش بشکند و آنچه در درون خود دارد بدون فشار و نگاه زرد بلکه کاملاً خودخواسته با مخاطب در میان بگذارد.
این شکستن فضا جز با حضور کسی مانند دانایی میسر نمی‌شد. در واقع دانایی با دانایی از اینکه قرار نیست یک مجری پیروز در میدان نبرد تاک شو باشد، لحنی صمیمی و خودمانی به خود می‌گیرد و مهمان را آنقدر گرم و گیرا تحویل می‌گیرد که او، حس آرامش داشته باشد. در «رخ به رخ» قرار نیست دانایی، مچ کسی را بگیرد یا گفت و گویی داغ و چالشی شکل بگیرد. حتی اگر آن سوی میز، مسعود فراستی یا جواد خیابانی باشد.
انجام یک گفت و گوی محترمانه در روزگاری که همه دنبال چالش و اعتراف‌کشی و گرفتن واکنش سریع از مصاحبه شونده‌اند، فرصت مغتنمی است. در واقع در انبوه فضای زرد این روزها، رخ به رخ آنچه به رخ می‌کشد، گفت و گویی محترمانه ولی موشکافانه است. بدون شک این گفت و گو، تنها متکی به مجری نیست و قطعاً اتاق فکری کارکشته، ضمن جمع آوری اطلاعات و عقبه مهمان، تحلیل دقیقی از شخصیت او می‌کند و براساس آن تحلیل، با نگاهی ژورنالیستی سئوالات را مطرح می‌کند و جوری می‌چیند که مهمان به مرور همراه شود و در گام اول با اولین سئوال، گارد خود را نبندد. اتفاقی که بارها چه در برنامه زنده و چه ضبطی افتاده است و مهمان به واسطه اولین سئوال مجری که گاهی برخورنده هم بوده است، دیگر جواب درستی نداده و حتی صحنه را ترک کرده است.
عوامل «رخ به رخ» می‌دانند که این ضرب‌المثلی قدیمی است که گفت و گو با یک مهمان، مانند هندوانه سربسته است اما نکاتی مانند اتاق فکر و تحلیل و چیدمان سئوالات باعث می‌شود تا گفت و گو از قالب یک هندوانه سربسته خارج شود. رخ به رخ بار دیگر نکته‌ای را به همه برنامه سازان، مسئولان رسانه ملی و مخاطبان و مهمانان نشان داد و آن هم اینکه می‌توان با یک اتاق فکر منسجم و اجرایی آرام و محترمانه، یک ساعت گفت و گویی با فراز و فرود مناسب چید و فرم را به طور کامل در خدمت محتوا قرار داد.
حالا باید صبر کرد و دید، «رخ به رخ» در برنامه‌های پیش رو با توجه به اعتمادسازی مناسبی که ایجاد کرده می‌تواند مهمانان متنوع‌تر و دیده نشده تری را جلوی امیرعلی دانایی قرار دهد.