به گزارش خبرنگار مهر، طرح ملی فیبرنوری منازل و کسب و کارها (FTTX ) که با هدف پوشش ۸۰ درصد خانوارهای هر استان بر مبنای پوشش خانوار، کدپستی و یا پلاک ثبتی شهری / روستایی و نقشه‌های هوایی مورد تأیید سازمان تنظیم مقررات در نواحی خدمات شهری / روستایی تعریف شده، قرار است تا سال ۱۴۰۳، دسترسی بیست میلیون خانوار را به شبکه مبتنی بر فیبرنوری فراهم کند.
در این طرح حداقل ۵۰ درصد کاربران امکان استفاده از خدمت دسترسی از طریق فیبر نوری (FTTP) و حداکثر ۵۰ درصد امکان استفاده از خدمت دسترسی پرسرعت از طریق دسترسی سیمی با قابلیت حداقل سرعت ۵۰ مگابیت بر ثانیه و دسترسی رادیویی مجاز با قابلیت حداقل سرعت ۳۵ مگابیت بر ثانیه را خواهند داشت. در همین حال برای حداقل ۱۰ درصد کاربران نیز باید امکان استفاده از خدمت دسترسی از طریق فیبر نوری با قابلیت حداقل سرعت یک گیگابیت بر ثانیه وجود داشته باشد.
مطابق با آنچه که در سایت https://iranfttx.ir/ منتشر شده است، تا پایان اسفند ۱۴۰۰ بیش از یک میلیون و ۴۱۶ هزار و ۸۹۲ پورت فیبرنوری در کشور فعال شده و بیش از ۳۵۵ هزار خط هم اکنون در حال استفاده است. این طرح از بهمن ۱۴۰۰ کلید خورده است.
نقشه وضعیت پیشرفت این طرح نشان می‌دهد که هم اکنون بیشترین تعداد پورت منصوبه در شهرهای تهران، قم و البرز است.
Fiber To The x) FTTx) یکی از روش‌های دسترسی به اینترنت ثابت است که به جای تمام یا بخشی از کابل مسی از کابل‌های فیبر نوری بهره می‌برد. این فناوری در ۳ مدل شامل (Fiber To The Home) FTTH می‌شود که کابل‌کشی فیبر نوری تا منزل یا واحد کاربر ادامه پیدا می‌کند و به عبارت دیگر فیبر نوری در تمام مسیر از مخابرات تا داخل منزل جایگزین کابل مسی می‌شود.
همچنین در مدل FTTB (Fiber To The Building) کابل فیبر نوری به ساختمان می‌رسد و در نهایت خدمات توسط کابل مسی (معمولاً VDSL) تحویل داده می‌شود. در مدل (Fiber To The Cabinet) FTTC نیز فیبر نوری به نزدیک‌ترین کافو به کاربر (در فاصله کمتر از ۵۰۰ متری کاربر) ارائه داده می‌شود و مشترک در نهایت از طریق یکی از فناوری‌های DSL (نظیر VDSL) به شبکه متصل می‌شود.