فریبرز گلبن پیشکسوت رادیویی و تهیه‌کننده‌ای که موفق به اخذ جوایز مختلف داخلی و بین‌المللی شده است همزمان با چهارم اردیبهشت روز رادیو در خصوص علاقه و ارتباط خود با رادیو به خبرنگار مهر گفت: آشنایی من با رادیو به دهه سی هجری شمسی برمی‌گردد، در آن زمان همه در خصوص سریال‌های خانوادگی که از رادیو پخش می‌شد صحبت می‌کردند که هرشب به آن گوش می‌دادیم.
وی اضافه کرد: رادیو برای خیلی‌ها چنین فضایی داشت و ما شیفته این بودیم ببینیم قصه‌ها به کجا می‌رسد و این جذابیت‌ها و هیجان‌ها همیشه برای ما وجود داشت. یا مثلاً جمعه صبح‌ها شخصیت آقای مستجاب الدعوه قبل از آقای منوچهر نوذری برنامه اجرا می‌کرد و هر یک از اینها جذابیت خاصی داشت.
گلبن با اشاره به یکی دیگر از دلایل علاقمند شدنش به رادیو عنوان کرد: آن موقع به موسیقی علاقه داشتیم ولی متاسفانه صفحه گرامافون قیمت بالایی داشت، به همین خاطر منتظر رادیو تهران می‌ماندیم تا ترانه درخواستی پخش کند و بشنویم. این فرآیند برای ما بسیار سخت می‌گذشت اما واقعاً در آن زمان هیچ چاره‌ای هم نبود.
این تهیه کننده پیشکسوت با اشاره به اولی حضورش در رادیو نیز بیان کرد: سرانجام من به رادیو و به چنین فضای موسیقایی دعوت شدم. در آن زمان پیش آقای حقیقی که مسئول آرشیو بود رفتم و از اینکه خودم را میان آن همه قطعات موسیقی می‌دیدم بی‌نهایت خوشحال بودم. علاقه وافر من به رادیو تا به آنجا رفت که بعد از گذشت مدت زمانی دستیار آقای محمود معلمیان یکی از تهیه‌کنندگان قدر و باسواد رادیو شدم که همیشه از زحمات ایشان ممنونم.
گلبن در پایان با اشاره به اهمیت رسانه رادیو و نقش آن عنوان کرد: رادیو دارای روحی است که انسان را در معنا و مفهوم خود جذب می‌کند با این حال من هنوز خودم به نتیجه کامل نرسیدم که این روح رادیو از چه جنسی است و منشا آن کجاست؟ ولی واقعاً ایمان دارم رادیو سرشار از این روح است و آدم را جذب می‌کند.