به گزارش خبرنگار مهر، کش و قوس اصلی ورزش ایران در هفته‌های پایانی سال گذشته در رابطه با کمیته ملی المپیک و انتخابات این کمیته بود؛ انتخاباتی که قرار بود ۱۷ اسفندماه همزمان با چهل و نهمین مجمع کمیته ملی المپیک برگزار شود اما ابلاغ اساسنامه جدید و لزوم تدوین آئین نامه انتخاباتی بهانه شد تا رأی گیری در این مجمع منتفی شود.
بعد از آن هم بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو بهانه بهتر و بزرگ‌تری دست مسئولان مربوطه داد تا با مطرح کردن آن و برجسته کردن تبعات جابه جایی مدیریتی در آستانه این بازی‌ها، پیشنهاد تعویق انتخابات تا بعد از برگزاری بازیهای آسیایی را مطرح و نظر موافق اعضای مجمع کمیته ملی المپیک را برای آن بگیرند.
اینگونه شد که اعضای هیأت رئیسه و هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک که بعضاً رؤسای بازنشسته، کنار رفته و در کل بی مسئولیت در ورزش هم جزو آنها هستند مجوز ادامه عضویت در این ترکیب را حداقل برای نیم سال دیگر گرفتند چراکه در مجمع ۱۷ اسفندماه قرار بر برگزاری انتخابات کمیته بعد از بازیهای آسیایی شد. حالا اما لغو برگزاری این بازی‌ها در شهریورماه، معادلات را برای همه کسانی که خواهان تعویق انتخابات بودند، به هم زده است چون دیگر بهانه‌ای برای تعلل ندارند.
در واقع تنها عذر و بهانه‌ای که می‌توانست تأخیر در زمان برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک را منطقی و قابل پذیرش جلوه دهد و مُهرخاموشی بر دهان مخالفان این تأخیر بزند همین بازیهای آسیایی بود و اینکه ورزش ایران ماه‌های منتهی به این رویداد بزرگ را در آرامش و ثبات مدیریتی سپری کند تا حداقل از این حیث هیچ ایراد و خللی به روند تشکیل و آماده سازی کاروان ایران وارد نشود.
حالا که برگزاری بازی‌ها منتفی و خبری از حساسیت تصمیمات و برو و بیاهای مدیریتی مرتبط با این بازی‌ها طی ماه‌های آینده نیست طبیعی است که باید موضوع انتخابات سرخط خبرها و فعالیت‌های کمیته قرار بگیرد تا آن ثباتی که آقایان روی آن تاکید داشتند زودتر شکل بگیرد.
در مجمع ۱۷ اسفندماه سال گذشته تصمیم بر تعویق انتخابات کمیته ملی المپیک گرفته شد. این تصمیم با واکنش‌هایی همراه بود
اینکه تکلیف نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی چه می‌شود و با توجه به برگزاری بازیهای المپیک در سال ۲۰۲۴ و دیگر رویدادهای مصوب در تقویم فدراسیون‌های جهانی، چه زمانی برای آن نهایی خواهد شد و اصلاً برگزاری آن قطعی است یا نه، اصلاً مشخص نیست اما آنچه مسلم است این بازی‌ها حداقل برای مدت یک سال به تعویق افتاده است. بنابراین بدیهی است که تصمیم گیرندگان کمیته ملی المپیک با همان نقاب دلسوزانه ای که تصمیم به تعویق انتخابات گرفتند باید مهیا کردن شرایط برای برگزاری زودتر آن را در برنامه قرار دهند.
تنها این اقدام است که می‌تواند بر تصمیم اتخاذ شده دو ماه پیش برای تعویق انتخابات کمیته ملی المپیک تا بعد از بازیهای آسیایی مُهر تأیید بزند در غیر اینصورت «حُسن نیت» نمایش داده شده برای انتخابات و برگزاری به جای آن خدشه دار خواهد شد به خصوص که پیش از آن هم تعلل در تدوین آئین نامه انتخاباتی شبهه برانگیز شده بود.
در هر صورت تعویق برگزاری بازیهای آسیایی بهانه را از دست مسئولان برای تعویق انتخابات کمیته ملی المپیک گرفته است، پس به جاست هر چه زودتر با تشکیل مجمع فوق العاده برای برگزاری این انتخابات تصمیم گیری های لازم به عمل بیاید و با تعیین تکلیف ترکیب جدید هیأت رئیسه و اجرایی، تکلیف مدیریت چهار سال آینده مشخص شود. البته همزمان باید آئین نامه انتخاباتی هم تعیین تکلیف شود، آئین نامه‌ای که در همان مجمع سال گذشته عنوان شد در اولین فرصت ترجمه و برای شورای المپیک آسیا ارسال خواهد شد اما بعد از دو ماه هنوز خبری از آن نشده است.