به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، برای این مطالعه، محققان مدلی را برای بررسی کووید ۱۹ ایجاد کردند؛ یک نوع اتفاقی اما مفید از ایمن‌سازی که با استنشاق دوزهای کمتری از ویروس نسبت به استنشاق بدون ماسک به دست می‌آید.
این نوع بررسی عمداً در قرن هجدهم برای کنترل آبله مورد استفاده قرار گرفت. این فرایند شامل آلوده کردن یک فرد سالم با دوزهای کمی از ویروس زنده گرفته شده از دَلَمه خشک یک فرد آلوده به آبله بود. افراد در این حالت، اغلب بیماری با شدت کمتری را نسبت به افرادی که به طور طبیعی آلوده شده بودند تجربه می‌کردند، اما با این وجود از عفونت بیشتر مصون بودند.
در اوایل پاندمی کووید ۱۹، عنوان شد افرادی که با وجود استفاده از ماسک آلوده شده بودند، ممکن است بیماری خفیفی را تجربه کنند.
مدل جدید ریاضی به محققان اجازه می‌دهد تا تأثیر بالقوه این تأثیر را بر کل جمعیت برآورد کنند.
«دیوید اِرن»، رئیس دانشکده علوم مک مستر کانادا، می‌گوید: «اگر تأثیر این مدل قوی باشد، تعداد ابتلاء به موارد شدید و در نتیجه فشار بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد، اگر اکثر مردم از ماسک استفاده کنند حتی اگر ماسک‌ها از آلوده شدن آنها جلوگیری نکند.»
این مدل نشان می‌دهد که پوشاندن مؤثر ماسک می‌تواند به شدت گسترش کووید ۱۹ را کاهش دهد، شدت پیک پاندمی را کم کند و شیوع موارد شدید از آن نقطه به بعد کاهش می‌یابد.
«زاخاری لوین»، نویسنده اصلی این گزارش، می‌گوید: «یافته‌های کیفی ما این است که ارزش ماسک در زمینه بهداشت عمومی، به‌ویژه زمانی که کووید ۱۹ از پاندمی به آندمی تبدیل می‌شود، نادیده گرفته می‌شود، و ما باید در مورد کنار گذاشتن ماسک بیشتر فکر کنیم.»
نتایج این تحقیق به طور بالقوه برای هر عفونت تنفسی که از طریق استنشاق ذرات عفونی منتقل می‌شود قابل استفاده است.