به گزارش خبرنگار مهر، در داوری جشنواره فیلم فجر سال گذشته بیش از نیمی از اهالی سینما، کمیسیون فرهنگی مجلس، رسانه‌های گروهی و مسئولان وزارت ارشاد روزها و ساعت‌ها وقت خود را گذاشتند تا به بررسی شکل نامناسب داوری جشنواره بپردازند.
پس از گذشت هفت ماه از آن زمان حالا به این نتیجه می‌رسیم که هیئت داوران جشنواره فیلم فجر نه تنها کم نگذاشتند، بلکه بیش از حد همت کردند. یازدهمین جشن ملی سینمای ایران هر چند با حواشی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند و هر گونه انتقاد شاید از دیدگاه برخی دوستان به دشمنی تعبیر شود، اما پس از اعلام نامزدهای نهایی جشن جای یک پرسش باقی می‌ماند و آن اینکه جایگاه صنوف سینمایی کجای این سینماست؟
دبیر جشن یازدهم برای اهالی سینما آواز هم می‌خواند
اساسا در جشنی که احتمالا قرار است در آن صنوف سینمایی به فیلم‌ها نگاه تخصصی / صنفی داشته باشند، چرا در میان پنج نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم نام یک نهاد دولتی ("قاعده بازی" ـ بنیاد سینمایی فارابی) دیده می‌شود؟ آیا بهترین فیلم از دیدگاه صنوف سینمای ایران یک فیلم دولتی ست؟
در بخش دیگر نام یک کارگردان در فهرست پنج نامزد نهایی داوری قرار دارد، اما همان فیلمی که شخص مورد نظر کارگردانی کرده در هیچیک از بخش‌های دیگر نامزد نیست! سئوال اینجاست که هنرمند مذکور برای خلق اثری نامزد شده که اساسا دیگر بخش‌های آن دیده نشده؛ پس وی چگونه فیلمی تولید کرده است؟
چرا نماینده صنف مدیران تدارکات در هیئت داوران باید کارگردانی یک فیلم را ارزیابی کند و در نتیجه رای‌گیری موثر باشد؟ در بخش صداگذاری و میکس نیز وضع بر همین منوال است. یک صداگذار از میان پنج نامزد نهایی برای صداگذاری سه فیلم نامزد شده و این نشان می‌دهد هیئت محترم داوران جشن یازدهم علاقه بسیاری به صداگذار مذکور و کارهایش دارند. البته این مسئله در بخش تدوین نیز تکرار شده است.
قبل از اعلام اسامی نامزدهای نهایی جشن یازدهم خانه سینما بسیاری بر این باور بودند که شکل داوری امسال با سال‌های گذشته تفاوت‌های بسیار دارد، البته آن گونه که از نتایج امر برمی‌آید حق با دوستان بوده، چون سال‌های گذشته ضیافت‌های نهار و شام کمتر وجود داشت و دبیر جشن آواز هم نمی‌خواند.