به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالباری عطوان، تحلیلگر برجسته جهان عرب در یادداشتی نوشت: شاید این اولین بار در تاریخ باشد که صدها سرباز مسلح عضو ارتشی خودشان را شکست ناپذیر می دانند، به عزاداران بی دفاع که تابوت حمل می کنند، حمله ور می شوند!؟ آن هم برای چه کسی برای خبرنگاری که با خونسردی، عامدانه و به ضرب گلوله مستقیم اعدام شد، چرا که وظیفه مشروع خود را در رساندن حقیقت به مخاطبانش انجام می داد.
در ادامه مشروح مطلبِ عبدالباری عطوان را مطالعه می کنید؛
آنها نه تنها شیرین ابوعاقله را ترور کردند، بلکه با قنداق تفنگ‌هایشان به تابوت او نیز حمله کردند، این همه نفرت و جنایت وحشیانه، آیا این ویژگی انسان های قوی و توانمند است؟ آیا اینها از آن دسته افرادی هستند که می توان با آنها همزیستی کرد؟ و با دولت آنها قراردادهای صلح امضا کرد؟
به خانه شهید هجوم می آورند، پرچم های فلسطین را به زور از نمای آن پایین می آورند و مردم آن را از پخش سرودهای میهنی باز می دارند، آیا برافراشتن پرچم فلسطین جرم است و پخش موسیقی و آهنگ های میهنی خلاف قانون است؟ واقعاً کدام قانون؟ آیا ضرب و شتم عزاداران غیرمسلح، نشان دهنده قدرت است؟
این عزاداران قهرمان و شجاع بودند، آن دسته از عزادارانی که وقتی به تابوت می چسبیدند، کرامت شهید و بدن مطهر او را حفظ می کردند و از سقوط و لغزش آن مراقبت می کردند و از روی احترام از برخورد آن به زمین جلوگیری می کردند تا احترام شهید را حفظ کنند. آیا این عزم و اراده شکست خواهد خورد؟ به والله نه!
وزیر خارجه بریتانیا و نخست وزیر آن یعنی بوریس جانسون هنوز هیچ بیانیه ای در محکومیت رژیم صهیونیستی صادر نکرده است، گویی موضوع به آنها مربوط نمی شود، در حالی که آنها کسانی هستند که کشورشان بیشترین نقش را در فاجعه مردم فلسطین داشته است!
دروغگویی در بدترین شکل، نژادپرستی در زشت ترین شکل، و ریاکاری آشکار کشورهایی که ادعا می کنند به ارزش های عدالت، برابری و آزادی بیان اعتقاد دارند و پرچم مبارزه با تروریسم و افراط گرایی را در همه جا برافراشته اند. آیا تروریسم بزرگتر و واضح تر از این تروریسم صهیونیستی وجود دارد؟
۴۷ روزنامه نگار در روز روشن با گلوله های ارتش رژیم صهیونیستی ترور شده اند و ما حتی یک محکومیت رسمی علیه قاتلان و یا اعمال مجازاتی برای رژیم اشغالگر مشاهده نکردیم، زیرا این رژیم فراتر از قانون است و توسط آمریکا و ناتو که فقط اعراب و مسلمانان را می کشند، محافظت می شود.
برای ما فرقی نمی کند که شهید شیرین ابوعاقله مسیحی باشد یا مسلمان، کاتولیک یا ارتدوکس، او برای ما دختر سرزمین ایستادگی و مقاومت است، یک فلسطینی که تصمیم گرفت در سنگر مقاومت بایستد. اسلحه اش حرفه ای گری و فداکاری برای رساندن حقایق روی زمین بدون روتوش بود، او نیازی به اضافات و یا زیبا سازی ندارد، به همین دلیل است که در جایی گفته است «من وارد همه خانه ها شدم بدون اینکه درب خانه ها را بزنم».
فلسطین همواره مأمنی برای ادیان، مذاهب و قومیت های مختلف بوده و خواهد بود، زیرا این مسئله به حق و عدالت ارتباط دارد. به خدا سوگند من نمی دانستم که شیرین مسیحی است مگر بعد از نماز خواندن بر بدن مطهر او در کلیسا. همین صحنه سی سال پیش برای من تکرار شد، زمانی که دوستم نعیم خضر هنگام خروج از محل کارش به عنوان نماینده سازمان آزادیبخش فلسطین در بروکسل به ضرب گلوله صهیونیست‌ها به شهادت رسید.
شیرین ابوعاقله در جنین، پایتخت مقاومت به شهادت رسید تا با شهادتش فتیله دومین مقاومت مسلحانه را شعله ور سازد، مسلم است که مردم این شهر و اردوگاه آن و همه مردم فلسطین انتقام خواهند گرفت. هر فلسطینی به شیوه خود انتقام خواهد گرفت، درست همانطور که انتقام شهادت یحیی عیاش را در سال ۱۹۹۵ گرفتند. در آن زمان با انجام چندین عملیات استشهادی موجودیت رژیم نژادپرست صهیونیستی و شهرک نشینان آن به لرزه درآمد و این رژیم در انزوای جهانی قرار گرفت.
اجازه دهید برای بار دوم به این نتیجه برسم که هر چه شهادت بزرگتر باشد اثرش هم بیشتر است، خیر از درون شر می آید و شیرین ابوعاقله با اخلاق والا و میراث عظیم مقاومتی در بخش رسانه می تواند الگو قرار گیرد و شهادت او به نقطه عطفی در تاریخ مقاومت و ملت فلسطین تبدیل شود.
بله، آنها موفق شدند صدای او را خاموش کنند، اما فلسطینی ها چگونگی پیروز شدن در راه عدالت را آموختنه اند و پس از شهادت وی با عزم و اراده مثال زدنی پرچم را حمل خواهند کرد و مسیر را ادامه خواهند داد.
ما نه تحقیقات بین‌المللی می‌خواهیم، نه محکومیت و نه دادگاه کیفری بین‌المللی! ما به خودمان، مقاومت‌مان و به آغوش مادران و قدرت مردان و شیر بچه های خودمان تکیه می‌کنیم. بله این مردم فلسطین هستند که پس از تجربه ۳۰ سال صلح زهرآگین مقاومت را سرلوحه خود قرار داده اند.
شیرین با شهادتش از همه سبقت گرفت و به شایستگی این افتخار نصیب او شد، اما به او قول می دهیم زانو نزنیم، سکوت نکنیم و در سنگر افتخار ایستاده بمانیم. ما هرگز از گردنکشی دشمنان ترسو نمی هراسیم و در جایگاه عزتمندان قرار خواهیم داشت. به همین دلیل به اذن الهی پیروز می شود..چیزی باقی نمانده است.