به گزارش خبرگزاری مهر، کمال حیدری افزود: به منظور گرامیداشت روز جهانی بدون دخانیات در ۳۱ ماه می برابر با دهم خرداد ماه، هر ساله در سراسر جهان، حول محور شعار سازمان جهانی بهداشت، اقدامات قابل توجهی برای افزایش آگاهی مردم در مورد اثرات زیان بار استفاده از محصولات دخانی و قرار گرفتن در معرض دود دست دوم و پیشگیری از مصرف دخانیات انجام می‌گیرد.
وی با بیان اهمیت شعار امسال هشدار داد: چندین دهه است که صنایع دخانی با روش‌های استراتژیک، تهاجمی و اغوا کننده، سعی در جذب جوانان به سمت مصرف دخانیات و محصولاتی با ترکیب نیکوتین دارند و این پویش تلاش‌های این صنایع را افشا خواهد کرد.
حیدری افزود: بر اساس گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، صنایع دخانی با تولید سهم سالانه ۸۴ مگاتن گاز گلخانه‌ای (دی اکسید کربن)، باعث تغییرات آب و هوایی در جهان شده، تعادل آب و هوا را در کره زمین بر هم زده، منابع محیط زیست را هدر داده و به اکوسیستم‌ها آسیب می‌رساند.
معاون بهداشت وزارت بهداشت تصریح کرد: سالانه حدود ۳.۵ میلیون هکتار زمین برای کشت تنباکو از بین می‌رود. کشت تنباکو، فرایند جنگل زدایی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه را تشدید می‌کند.مزارع تنباکو باعث تخریب خاک و "بازده نامناسب" یا کاهش ظرفیت زمین و خاک برای رشد هر گونه محصول یا پوشش گیاهی دیگر می‌شود.
حیدری خاطر نشان کرد: اثرات زیست محیطی ناشی از تولید مواد دخانی، فشار مضاعف را به منابع کمیاب و اکوسیستم‌های شکننده زمین، تحمیل می‌کند.این امر به ویژه برای کشورهای در حال توسعه بسیار خطرناک‌تر است، زیرا تولید تنباکو و محصولات دخانی در این کشورها بیشتر است.
وی ادامه داد: مدیریت ارتقای سلامت سازمان بهداشت جهانی، می‌گوید: «هر سیگاری که مصرف می‌شود، به معنای واقعی، موجب سوزاندن منابع کمیاب زمین که حیات ما به آن بستگی دارد، می‌شود."
حیدری گفت: بار زیست محیطی این موضوع بر دوش کشورهایی خواهد بود که توان مقابله با آن برایشان کمتر و سخت‌تر است و این در حالی است که سود سرشار دخانیات، نصیب صنایع چند ملیتی دخانیات که در کشورهای با درآمد بالا هستند خواهد شد.
وی با توجه به اینکه حدود ۹۰ درصد از کل تنباکوی جهان در کشورهای در حال توسعه تولید می‌شود بیان کرد: این امر باعث شده بر گروه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی تأثیر بسیار نابرابر بگذارد. در کشورهای با درآمد کم و متوسط، بسیاری از کشاورزان و مقامات دولتی، تنباکو را به عنوان یک محصول درآمدزا می‌بینند که می‌تواند باعث رشد اقتصادی شود، با این حال، مزایای مالی کوتاه مدت این محصول در مقابل پیامدهای بلند مدت آن، شامل تهدید امنیت غذایی، بسیار ناچیز است. از دست دادن زمین‌های کشاورزی به دلیل عدم توان پرداخت یارانه و کمک‌های دریافتی از سوی صنایع دخانی، بدهی‌های مداوم کشاورزان، بیماری و فقر در میان کشاورزان توتون کار و آسیب‌های زیست محیطی گسترده در کشورهای با درآمد کم و متوسط به وضوح دیده می‌شود.
معاون بهداشت وزارت بهداشت توصیه کرد: کاهش مصرف دخانیات باید به عنوان یک سیاست کلیدی برای دستیابی به حقوق شهروندی شناخته شود، نه فقط اهدافی که مستقیماً با سلامت مرتبط هستند.
حیدری در پایان تاکید کرد: صنایع دخانی باید مسئولیت جبران خسارات و ضایعاتی که بر محیط زیست، سلامت عمومی و سایر بخش‌های توسعه‌ای کشور وارد می‌کنند را بپذیرند و از مانع تراشی در پرداخت مالیات مؤثر بپرهیزند. وضع مالیات مؤثر به میزان ۷۵ درصد قیمت خرده فروشی این محصولات، ممنوعیت جامع تبلیغ و ترویج دخانیات، بسته بندی یکسان محصولات دخانی با درج تصاویر و پیام‌های هشداردهنده و اجرای طرح پیشگیری از استعمال دخانیات در نظام آموزش کشور، لازمه دستیابی به تعهدات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد برای کاهش ۳۰ درصدی مصرف دخانیات تا سال ۱۴۰۴ است.