به گزارش خبرنگار مهر، علی عباسی نشانه شناس و روایت شناس شامگاه چهارشنبه در برنامه روایت داستانی خرمشهر زیر ذره بین که به همت حوزه هنری اصفهان و در سالن سعدی برگزار شد، با تحلیل دو رمان «علو» نوشته محمد رضا آریان فر و «دیگر اسمت را عوض نکن» نوشته مجید قیصری اظهار داشت: کار یک نشانه شناس نقد است نه قضاوت، نشانه شناس در مقابل یک نظام قرار می‌گیرد و کار او این است که معنای دستور زبان این نظام را بشناسند.
وی افزود: هنرمندان در واقع نظام‌های معنایی را به هم می‌ریزند و چینش متفاوتی از آن ارائه می‌دهند که باعث تولید معنای جدید می‌شود و یکی از نظام‌های معنایی که با آن سروکار داریم روایت است.
این استاد نشانه شناس و روایت شناس با اشاره به اینکه ما دو گونه روایت شناس داریم، خاطرنشان کرد: وقتی شما در یک داستان روایت دارید از افعال ماضی استمراری و ماضی ساده استفاده می‌کنید و امکان ندارد کسی روایت را به زمان حال یا آینده ارائه دهد.
عباسی با اشاره به کتاب «علو» گفت: پنج صفحه اول آن گفتمانی است و بقیه صفحات روایتی است، در این کتاب اول روایت می‌کند و بعد اجازه می‌دهد که شخصیت‌ها صحبت کنند.
وی هر دو کتاب را در دسته کتاب‌های ادبیات مقاومت و پایداری و دفاع مقدس خواند و افزود: این دو کتاب دو نوع ادبی است که کار مستند می‌کند، اثر هنری شما باید هویت داشته باشد و اگر که یک اثر هنری هویت نداشته باشد یک نوشته عادی محسوب می‌شود.
این استاد نشانه شناس تصریح کرد: این آثار علاوه بر توجه به مستند بودن، هویت خود را از فرهنگ، آئین و اسطوره و …می گیرند.
وی با اشاره به تجربه زیسته هردو گفته پرداز یا نویسنده، گفت: نخ تسبیح این دو نویسنده و این دو کتاب این است که هر دو بر روی سیالیت کار می‌کنند. سیالیت ذهنی، ساختاری، روایی و زاویه دید.
عباسی با اشاره به اینکه انسان با طی سه مرحله در واکنش به جهان هستی به کلام روی می‌آورد گفت: این سه مرحله شامل تاثیرپذیری، ادغام شدن با احساسات، تبدیل شدن احساسات به کلام است.
این استاد نشانه شناس و روایت شناس با اشاره به تفاوت‌های کتاب «علو» و کتاب «دیگر اسمت را عوض نکن» خاطر نشان کرد: در کتاب «علو» شما آرام آرام هدایت می‌شوید به جایی که به یکباره شوکه می‌شوید، در حالی که در کتاب «دیگر اسمت را عوض نکن» شما از اول با یک شوک عاطفی عمیق روبرو می‌شوید و کتاب با یک سوءتفاهم آغاز می‌شود و تا پایان نیز این سوءتفاهم پاسخ داده نمی‌شود.
وی ادامه داد: کتاب «علو» خرمشهر را مادری برای مردم ایران می‌داند که در یک واقعیت تاریخی مردم با مقاومت باعث بازگشت او به میهن می‌شوند.
عباسی تاکید کرد: نماد نویسنده در این کتاب پروانه است، پروانه ارتباط نویسنده با هستی و ارتباط او با زمین و آسمان را نشان می‌دهد، «پروانه»، مادر و سرزمین و بازگشت به رحم مادر را تداعی می‌کند و از طرفی عروج و تعالی را نشان می‌دهد.
سخنران این برنامه گفت: کتاب «علو» ارتباط بیشتری با موضوع خرمشهر دارد و ریشه در فرهنگ ایرانی اسلامی و ملی ما دارد.