خبرگزاری مهر - گروه استانها- سجاد محمودی: استان بوشهر میزبان صنایع عظیم نفت، گاز و پتروشیمی است ولی مردمی که سال‌ها میزبان این صنایع هستند، آنگونه که باید و شاید نصیبی از مواهب آن نداشته‌اند.
یکی از مهمترین مطالبات مردم از پارس جنوبی به موضوع اشتغال مربوط می‌شود؛ هرچند آمارهای مختلف و متفاوتی از آمار اشتغال نیروهای بومی در پارس جنوبی مطرح می‌شود ولی تفاوتی بین ۲۰ یا ۳۰ درصدی که عنوان می‌شود نیست و هر یک از این اعداد که واقعیت داشته باشند، عادلانه نیست.
هرچند که تغییری در وضعیت گذشته نیروهای بومی در پارس جنوبی نمی‌توان ایجاد کرد ولی انتظار مردم این است که در استخدام‌های جدید، بومی‌های استان بوشهر سهم بهتر و بیشتری داشته باشند.
در استخدام‌های اخیر نیز شاهد بکارگیری و استخدام نیروهایی از استان‌های هم‌جوار به جای نیروهای بومی استان بوشهر هستیم که نوعی اجحاف در حق میزبان این صنایع محسوب می‌شود.
داستان به سال‌های نه چندان دور برمی گردد. زمانی که نماینده جنوب استان بوشهر در مجلس با تلاش برای غیر مجاز دانستن اشتغال جوانان استان به‌جز چهار شهرستان جنوبی در پارس جنوبی، انشقاق و افتراقی را مسبب شد و این چهار شهرستان را در حق خواهی‌هایش یکه و تنها کرد؛ دریغ از اینکه به عاقبت تلاشش بیاندیشد.
به دنبال پیگیری‌های نماینده استان همسایه، تعدادی از شهرستان‌های آن استان حسب فاصله کمتر از ۱۵۰ کیلومتری تا عسلویه به عنوان مناطق مجاز آزمون‌های استخدامی عسلویه شناخته شدند ولی آیا این مناطق هم عسلویه را مجاز برای آزمون‌های خود محسوب می‌کنند؟
این موضوع ادامه دارد و اطلاعیه یکی از شرکت‌های مستقر در پارس جنوبی برای جذب ۱۲ متخصص که از شهرستان‌های استان بوشهر، فقط عسلویه و جم را مجاز می‌دانست که بعدها اصلاح شد.
تناقض گویی جایی آشکار می‌شود که مناطقی با فاصله بعضاً ۸۰ کیلومتری مانند لامرد مجاز ولی مناطقی با فاصله ۷۶ کیلومتری چون کنگان غیر مجاز لحاظ می‌شوند یا در آزمون استخدامی پتروپالایش، شهرستان‌های مهر، لامرد و پارسیان نیز مجاز ولی در آزمون سیکل ترکیبی عسلویه، ردی از کنگان و دیر به چشم نمی‌آید تناقض گویی جایی آشکار می‌شود که مناطقی با فاصله بعضاً ۸۰ کیلومتری مانند لامرد مجاز ولی مناطقی با فاصله ۷۶ کیلومتری چون کنگان غیر مجاز لحاظ می‌شوند یا در آزمون استخدامی پتروپالایش، شهرستان‌های مهر، لامرد و پارسیان نیز مجاز ولی در آزمون سیکل ترکیبی عسلویه، ردی از کنگان و دیر به چشم نمی‌آید.
نتیجتاً ثابت می‌شود که شرکت‌ها به صورت خودمختار دست به تغییر قوانین به نفع خود زده و مسئولان استان بوشهر نیز در عین ناآشنایی با اصل قوانین، مشغول ستاندن حق اشتغال بومیان این استان هستند.
از این بخش که بگذریم به دیگر شرط بومی (قید مدت سکونت) می رسیم. در ماده ۴۷ سند بالادستی برنامه ششم توسعه و همچنین ماده ۳ سند بالادستی مسئولیت‌های اجتماعی صنعت نفت که برای تمامی شرکت‌های فعال در صنعت نفت لازم الاجرا است صراحتاً گفته شده که شرکت‌ها در صورتی مجاز به استخدام نیروی غیر بومی هستند که تخصص یا نیروی مورد نیاز در جوامع محلی وجود نداشته باشد لیکن این روزها به جای اصل قرار دادن اسناد بالادستی، به اصلاحیه قانونی استناد می‌کنند که در سال ۹۹ توسط مجلس مصوب شد.
بنابر اصلاحیه ماده (۴۴) قانون مدیریت خدمات کشوری در سال ۹۹، یکی از شرایط بومی سکونت حداقل ۱۰ ساله در آن منطقه است که بدین وسیله مرزی بین بومیان این منطقه و بومیان ذیل این قانون در اولویت بندی ها وجود نخواهد داشت.
بومی‌ها در اولویت هستند
به گفته سخاوت اسدی مدیر عامل سازمان منطقه ویژه پارس آزمون استخدامی شرکت‌های زیر مجموعه صندوق بازنشستگی نفت، از جمله شرکت‌های پتروپالایش کنگان، توسعه پتروشیمی کنگان، سروش مهستان عسلویه و نگین مهستان کنگان در منطقه پارس جنوبی (کنگان) برگزار می‌شود.
وی افزود: شرکت‌های مذکور بر اساس ضوابط و مقررات، از بین متقاضیان واجد شرایط در مقاطع تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس، نیروی انسانی مورد نیاز خود را پس از انجام فرآیند آزمون کتبی، مصاحبه عمومی و تخصصی، معاینات پزشکی، با انعقاد قرارداد طبق قانون کار مدت معین (تأمین اجتماعی) استخدام می‌نمایند.
اسدی ادامه داد: ظرفیت جذب در این آزمون استخدامی بیش از ۲۰۰ نفر می‌باشد که سهمیه جذب در مقاطع دیپلم و فوق دیپلم به صورت صد درصد بومی استان بوشهر و در مقطع لیسانس و فوق لیسانس به صورت حداقل جذب ۵۰ درصد نیروی بومی خواهد بود.
مدیر عامل سازمان منطقه ویژه پارس افزود: اداره اشتغال سازمان منطقه ویژه پارس نظارت لازم برای جذب حداکثری نیروی بومی در آزمون استخدامی پتروشیمی را بر اساس ضوابط و مقررات انجام خواهد داد.
در موعد تدوین برنامه هفتم توسعه پیشنهاد می‌شود که برخی از مواد نظام نامه مسئولیت‌های اجتماعی نفت با رایزنی در این سند بالادستی گنجانده شده و همچنین مجمع نمایندگان نیز با پیگیری‌های خود، اقدام به لغو یا استفساریه قانون اصلاحیه ماده ۴۴ قانون مدیریت خدمات کشوری کنند.
بومیان این استان چه صنعت باشد و چه نباشد سرزمین خود را با هیچ جا عوض نمی‌کنند و تا پای جان در آن خواهند زیست ولی اگر در آینده، صنعت به مشکل و یا تعدیل نیرو برخورد آیا آن شخص غیر بومی تعدیل شده که بیش از ده سال در این استان سکونت داشته باز هم استان بوشهر و زندگی در کنار بومیان اصیل را انتخاب می‌کند؟ به راستی چرا اینها سهم مردمی نباشد که این صنعت حتی خونشان را غیرقابل استفاده نموده است؟