به گزارش خبرنگار مهر، «هیچ برای گفتن» عنوان یکی از تازه ترین آلبوم های منتشرشده در بازار عرضه محصولات موسیقایی کشورمان است که طی روزهای گذشته مشتمل بر مجموعه آثار الکترو آکوستیک ارسلان عابدیان از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵ به یاد هنرمند فقید رضا کروریان در دسترس شنوندگان قرار گرفته است.
«سرآغاز»، «سرگیجه»، «سردرد»، «لغزش»، «ارتباط»، «انزوا» و «هیچ برای گفتن» عنوان قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده‌اند.
ناشر آلبوم «هیچ برای گفتن» درباره این اثر موسیقایی توضیح داده است:
بُعدی از وجود در «مشاهده شدن» است و بُعدی در «مشاهده کردن». قطعات آلبوم «هیچ برای گفتن» به آهنگسازی ارسلان عابدیان، تنیدگی ابعاد مشاهده را در خود دارد. قطعه «سرآغاز» کلاف است و ورود اشکال و قالب های متمایز در قطعات «سرگیجه» و «سردرد»، گره های نمو مشاهده که چون هسته در قطعه آغازین نهفته بود را به جریان روزمره زندگی هدایت می کند. «لغزش» فضایی سؤال آمیز دارد؛ یعنی قرار نیست پاسخی منجر به درک ذهنی شود و سؤال بیشتر در جهت انگیزه دادن به امیال عمل می کند.
محصول اوج تعامل میان مشاهده شدن و مشاهده کردن، ارتباط است و در قطعه «ارتباط»، نویزهای خفیف ابتدای قطعه که با تکرار همراه است، حس تعلق را منتقل می کند. در این قطعه موضوع تعامل و شکل گیری اوج، درگیرروزمره می شود تا اینکه گسیل شدن اصوا در قطعه «انزوا»، تعدد حس پرتاب وجود را داشته باشد. همچنین می بینیم اوج های متمادی در انزوا رخ می دهد و بروز ملودی از این رفت و برگشت ها، به نوعی عرصه تسلط بیشتر جبر براختیار را دارد که کل زیبایی های این پذیرش در قطعه «هیچ برای گفتن» به ثمر می نشیند و در این قطعه به مدرن ترین شکل ممکن، تجربه قطعات گذشته به کار می آید.
«هیچ» در واقع نوعی «اختیارنکردن»است؛ یعنی «اختیارنکردن برای گفتن» و این سلب اختیار است که «جان کیج» را در «خطابه ای برای هیچ» به شعر و شاعرانگی نیازمند می کند. در این قطعه شتاب گیری اولیه و رسیدن به تأملات اواسط قطعه به شوحخ طبعی، یک بازی عادی و منظم را در حال ترسیم دارد.
درک فیزیولوژیکی اصوات و چیدمان آن درموسیقی الکتروآکوستیک ارسلان عابدیان، همراه با درک ذهنی و پردازش عواطیف و احساسات است. ذهن آهنگسازیافته ها و سکانس‌های شنیداری اش را با تکانه و مترمدرن می سنجد و این گونه می تواند حالات شخصی خود را با این موسیقی، کارگردانی کند.تبادر عناوین با موسیقی و درک ذهنی موسیقی معاصر از دل اصوات و سر و صداهایی که مکرردر زندگی عادی جاخوش کرده اند. باعث شده است مشاهدات شنیداری شنونده با کشیدن و بریدن اصوات، قطع و وصل و تکرارها مأنوس شود.
ارسلان عابدیان از جمله هنرمندانی است که فراگیری موسیقی را با نوازندگی سنتور نزد امیدسیاره آغاز کرد. او بعد از دریافت مدرک کارشناسی موسیقی از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد آهنگسازی از دانشگاه هنر، برای ادامه تحصیل راهی اروپا شد. وی در دانشگاه موسیقی، تئاتر و رسانه هانوفر آلمان ابتدا دومین دوره کارشناسی ارشد آهنگسازی را با تمرکز بر موسیقی الکتروآکوستیک پی گرفت و سپس مدرک دانشگاهی معادل دکترا از همان دانشگاه شد. این هنرمند آهنگسازی را در ایران عمدتا نزد کیاوش صاحب نسق و در آلمان نزد هنرمندانی به نام های اولیورشنلر، یواخیم هاینتس، مینگ تسائو و گوردن ویلیامن فرا گرفت.
عابدیان از سال ۱۳۸۵ در بسیاری از کنسرت ها، سمینارها و دیگر رویدادهای هنری به عنوان آهنگساز و برگزارکننده شرکت داشته است. وی در سال ۱۳۸۸ بود که نشر موسیقی معاصر را جهت انتشار آثار آهنگسازان موسیقی معاصرایران تاسیس نمود. وی یکی از بنیانگذاران اولین مسابقه الکترواکوستیک (جایزه رضا کروریان) در ایران به شمار می رود .آثار این هنرمند تا کنون توسط آنسامبل های مختلف در فستیوال های مختلف ایرانی و خارجی به اجرا در آمده اند. عابدیان در حال حاضر در کنار آهنگسازی و تدریس به نگارش رساله دکترای موزیکولوژی خود با موضوع «تحول و دگردیسی مفهومی تئاتر اینسترومنتال کاکل در آثار آهنگسازان نسل بعد» مشغول است.
آلبوم «هیچ برای گفتن» براساس مجوز شماره ۱۳۹۸-۱۷۹۸ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شماره ثبت ۲۴۵۷۳ کتابخانه ملی ایران توسط نشر «نوفه» در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.