به گزارش خبرنگار مهر، ماه گذشته فدراسیون کشتی تصمیم گرفت دست به تغییرات مدیریتی در رأس امور کشتی پایتخت بزند که در همین راستا عبدالله عزیزی رئیس هیأت کشتی استان تهران را برکنار و محمدابراهیم امامی را به عنوان سرپرست منصوب کرد. این اتفاق با استقبال بسیاری از اهالی کشتی تهران همراه شد و اکثریت کشتی گیران و مربیان پایتخت را به آیندهای بهتر امیدوارتر کرد.
در همین راستا مصطفی حسینخانی دارنده مدال برنز کشتی جهان و یکی از آزادکاران عنواندار تهران در خصوص تغییر و تحولات مدیریتی کشتی پایتخت به خبرنگار مهر گفت: در وهله اول باید اتفاقات گذشته و ناکامیها مدیریتی قبلی را فراموش کرد و آنرا بیش از حد مورد نقد و کنکاش مغرضانه قرار نداد. هر چند که باید از آن درس گرفت و در آینده تکرار نکرد. مطمئناً تصمیم گیرندگان اصلی باید طوری عمل کنند که چند سال بعد هم حسرت کم کاری و ناکامیهای امروز را نخوریم و زمینهای را فراهم کنند تا بهترین انتخاب در بحث ریاست هیأت کشتی تهران انجام شود.
وی افزود: کشتی تهران به مدیری دلسوز و کاربلد نیاز دارد که بتواند به خوبی از اتفاقات و تجربیات قبلی استفاده کرده و برنامههای جامعی برای آینده داشته باشد. به نظر من رئیس جدید هیأت باید از بین دلسوزان و پیشکسوتان و گوش شکستههای واقعی انتخاب شود تا هدفی را جز کشتی در این عرصه دنبال نکند. کشتی تهران سرشار از استعدادهای ناب و پتانسیل ارزشمند است که خانوادهها با وجود مشکلات فراوان اقتصادی آنها را به باشگاه میفرستند. در نتیجه باید کاری کرد این نیروهای آینده ساز به خوبی هدایت شوند و با حداقل مشکلات به ردههای ملی برسند.
آزادکار المپیکی ایران اظهار داشت: به عنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ کشتی تهران هر مدیری که به رأس امور میآید، همان رویه قبلی را ادامه ندهد نگاهی دلسوزانه و پدرانه نسبت به کشتی گیران داشته باشد. از سوی دیگر متولیان ورزش استان و فدراسیون کشتی هم باید تصمیم درستی بگیرند تا ۸ سال دیگر دوباره نگوئیم ایراد کار از کجا بود و دوباره سر جای اول باشیم و به قول معروف در جا بزنیم.
حسینخانی در پایان خاطر نشان کرد: با توجه به تجربه سالهای گذشته و ساختار ورزش ایران معتقدم هر مدیری که مسئولیت را بر عهده میگیرد باید برنامهای مدون و از پیش تهیه شده داشته باشد تا ناخواسته دوباره مسیر مدیران قبلی را ادامه ندهد. مطمئناً اگر با طرح و برنامه منطقی و دلسوزانه وارد عمل شویم میتوانیم به آیندهای روشن امیدوار باشیم، در غیر این صورت باز هم به جایی نخواهیم رسید و دوباره باید تاوان اشتباهات و کاستیها چند سال اخیر را بدهیم.