خبرگزاری مهر - گروه استانها: این روزها زمزمه‌های جابجایی ساختمان دانشکده ادبیات از کنار آرامگاه حافظ شنیده می‌شود و اهالی ادب و دانشگاه را دچار نگرانی کرده است.
دانشگاهیان معتقدند که جابجایی این دانشکده باعث خدشه وارد شدن به هویت فرهنگی محدوده چهار راه ادبیات می‌شود و این اقدام کار سنجیده ای نیست.
نظر اساتید دانشگاه را در (اینجا) و (اینجا) و (اینجا) بخوانید.
در این رابطه زرین واردی استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز در گفتگو با خبرنگار مهر به موضوع جابجایی دانشکده و لزوم عدم تغییر آن اشاره کرده است.
* خانم واردی نظرتان در خصوص زمزمه‌های اخیر جابجایی دانشکده ادبیات چیست؟
یکی از مهمترین مسائلی که در این چند وقت موجب دغدغه اهل فرهنگ، بویژه در شهر شیراز شده است، معضل چند ساله جدایی ساختمان شماره ۲ دانشکده ادبیات از پیکره دانشگاه شیراز است.
بارها این مسئله از منظر حقوقی و تاریخی و اصول واگذاری مورد بررسی قرار گرفته است که به همین دلیل لزومی به واکاوی این امور نمی بینم.
آنچه که در این مقال بنا دارم به آن بپردازم، گره عاطفی – فرهنگی این ساختمان است. در سالهای اخیر بارها شاهد تاکید مسئولان نظام به خصوص مقام معظم رهبری بر حفظ هویت فرهنگی و توجه اذهان به سمت این بوده‌ایم و همگی معترفیم که بخشی از هویت فرهنگی هر شهر، «بناها» هستند. بناهایی که گاه با دیدن و یا ورود در آنها همه آنچه را که مرور زمان از خاطره‌ها زدوده است، به ذهن‌ها برمی‌گردانند و هویت فراموش شده را یادآور می‌شوند.
*یعنی این ساختمان با خاطرات مردم هم گره خورده است؟
بسیاری از فرهیختگان این مرز و بوم دانش‌آموخته دانشگاه شیراز و آشنای این بنا هستند و تنها خاطره‌ای که از این دیار دارند همین ساختمان شماره ۲ دانشکده ادبیات است. برایم بسیار شگفت انگیز بود که در مرداد ماه ۱۳۹۸ در گرمای ظهر در حال خروج از ساختمان بودم که با خانم و آقای جوانی برخورد کردم. با اشاره دست آنها توقفی کردم. سوال کردند که دانشکده ادبیات اینجاست؟ پاسخ دادم. جالب بود که گفتند به اتفاق مادر، در خارج از ایران زندگی می‌کنیم و بعد از سال‌ها ما دو نفر به ایران آمده‌ایم. مادر درخواست کرده‌اند که به شیراز بیاییم و از این ساختمان که بیش از ۳۰ سال پیش در آن دانشجو بودند عکس تهیه کنیم و ببریم.
واقعیتش لحظه‌ای با خودم فکر کردم که عکسی که این دو نفر از این فضای چند تابلویی و مشحون از اتومبیل و نرده‌های آهنی خواهند گرفت با تصوری که آن بانو از دانشکده ادبیات با درخت‌های سر به فلک کشیده و تنوع گل‌هایی که در باغچه‌ها خودنمایی می‌کردند، دارد، چقدر متفاوت است؟ ناچار به سمت بخش فارسی و راهروهای آن هدایتشان کردم و از آنجا چند عکس گرفتند و رفتند.
حدود چند سال قبل با یکی از استادان دانشکده هنر و معماری گفتگو می. کردیم و ایشان فرمودند که در پیگیری بازگشت ساختمان دانشکده ادبیات به این نکته توجه داشته باشید که بخشی از پایان‌نامه‌های دانشکده ما متمرکز بر گره‌های فرهنگی شهر است که بیشترین سهم را در این موضوع، چهار راه ادبیات و ساختمان شماره ۲ دارد.
اتفاق جالب‌تری که در همین ماه جاری رخ داد، این بود که در مصاحبه شفاهی آزمون دکتری، از فردی سوال کردیم که چرا شیراز را انتخاب کردید و ایشان فرمودند که آمدم هم دانشکده ادبیات را ببینم و هم فاتحه‌ای بر حافظ بخوانم و بروم که وصف این دانشکده و همجواری آن با حافظ را بارها از استادانم شنیده‌ام و سکوت معنادار مصاحبه کنندگان.
* از این منظر شما هم با این جابجایی مخالفید؟
ساختمان ادبیات یکی از میراث‌های معنوی شهر شیراز و از مهمترین بناهایی است که همه استادان، دانشجویان و دانش آموختگان ادبیات آن را بخش بزرگی از هویت فرهنگی شیراز می‌دانند و به همین دلیل است که سال‌ها رهایش نکرده و نخواهند کرد.
همه ما با هرگونه تغییر کاربری این ساختمان کاملاً مخالفیم و خرسندیم که با مساعدت مسئولان دانشگاه و استان، بناست دوباره این مکان با تابلویی زیبنده که به تنهایی بر سردر ورودی آن خودنمایی می‌کند، در جوار حافظیه به عنوان برگ نخست شناسنامه دانشگاه شیراز به حیات خود ادامه دهد.