به گزارش خبرنگار مهر، سرهنگ رابعه جوانبخت، در خصوص دیده شدن عابرین پیاده توسط رانندگان و استفاده از پل‌های عابرین پیاده توسط عابرین توضیح داد و افزود: ۴۳ درصد از آمار متوفیان حوادث و تصادفات شهر تهران در بزرگراه‌های تهران اتفاق می‌افتد و در واقع این حوادث در جایی اتفاق می‌افتد که ما احتمال حضور عابرین پیاده را نمی‌دهیم.
جوانبخت ادامه داد: عابرین پیاده در بزرگراه‌ها نباید تردد نمایند ولی متأسفانه نه تنها تردد دارند بلکه تردد آنها غیر ایمن است و منجر به وقوع ۴۳ درصد از تصادفات گردیده است.
وی گفت: در بحث تصادفات ما دو قشر را در دو طیف وسیع داریم که اول کودکان هستند و خردسالان و از سوی دیگر افراد میان سال به خاطر شرایط جسمی و ویژگی‌هایی که دارند قرار دارند.
کارشناس تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ افزود: برخی افراد مسن تعلل در حرکت دارند و به موقع تصمیم نمی‌گیرند و گاهی موقع‌ها ملاحظه کردید که یک فرد سالمند یک مسیری را طی می‌کند و ناگهان یک گام به عقب بر می‌دارد و این تعلل در تصمیم گیری باعث بروز حوادث می‌گردد.
وی ادامه داد: برخی افراد سالمند برای خرید، صبح‌های زود از منزل خارج می‌شوند که در آن موقع نور و روشنایی خوب نیست و بحث مهم در تصادفات عابرین پیاده خوب دیده شدن این افراد توسط رانندگان است.
این کارشناس تصادفات اشاره داشت: رانندگان نباید فکر کنند که باید آنها دیده شوند بلکه البته می‌بایست خوب ببینند و افراد و عابرین پیاده را به خوبی در حین رانندگی شناسایی نمایند تا با آنها برخوردی صورت نگیرد.
سرهنگ جوانبخت ادامه داد: وقتی تصادفی روی می‌دهد راننده می‌گوید که عابر پیاده را ندیده است و وقتی که با وی برخورد کردم متوجه حضور او شد و این در حالی است که آن عابر پیاده فکر می‌کند که دیده می‌شود ولی وقتی در جایگاه راننده قرار می‌گیرید و در بحث نورها و انعکاس‌هایی که وجود دارد قرار می‌گیرید باید عابر پیاده در نقطه‌ای قرار بگیرد که توسط راننده به صورت کامل رؤیت شود که این موضوع می‌تواند تصادفات را بشدت کاهش دهد.
وی افزود: ترددهای عرضی ناایمن یکی از عوامل بروز تصادفات عابرین پیاده است این در حالی است که همه امکانات در آن محل برای تردد عابر نصب و اجرا گردیده است و عابرین می‌بایست تردد خود را از روی پل‌های عابر پیاده انجام دهند و یکی از صحنه‌های دردناک را که ما شاهد هستیم همین است که پل مکانیزه و همه امکانات آماده تردد عابر از پل بوده که عابر پیاده عزیز پریدن متأسفانه پریدن و از روی گاردریل ها و تردد از عرض بزرگراه را انتخاب کرده است.
سرهنگ جوانبخت گفت: همکاران بنده وقتی در صحنه تصادف حاضر می‌شوند و علت‌های وقوع تصادف را بررسی می‌کنند و یک سری زنجیره‌های علل‌ها را به یکدیگر وصل می‌کنند برخی اوقات ما به این نتیجه می رسیم که عابر پیاده ای که در فاصله ۵۰ تا ۱۵۰ متری یک پل که برای تردد وی در نظر گرفته شده تصادف کرده و تردد عرضی را انتخاب کرده در واقع عابر پیاده مقصر است.
وی در پایان به عابرین پیاده توصیه کرد که با اتخاذ یک تصمیم درست و به موقع از تصادفات جلوگیری کرده و وقتی گذرگاه عابر پیاده ایمن وجود دارد و وقتی پل عابر پیاده وجود دارد از آن استفاده کرده و حتماً از این گذرگاه‌های عابرین پیاده تردد نمایند و تردد ایمن و با آرامش را انتخاب نموده که بهترین انتخاب است.