به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث سایت، حال یک مطالعه جدید نشان داده است که بیشتر این درمان‌های آنتی‌بادی، سویه های فرعی نوظهور اومیکرون را مهار نمی‌کنند.
بر اساس مطالعه منتشر شده، هشت درمان از هر ده آنتی بادی موجود برای درمان بیماران کووید ۱۹، انواع جدید و نوظهور اومیکرون مانند BA.۲.۱۲.۱، BA.۴ و BA.۵ را سرکوب نمی‌کنند.
برای این مطالعه، محققان مؤسسه تحقیقات لایب‌نیتس آلمان، ۱۰ آنتی‌بادی درمانی، از جمله Sotrovimab، Tixagevimab و Cilgavimab، Bebtelovimab و ترکیبی از Bamlanivimab و Etesevimab را بررسی کردند.
طبق نتایج مطالعه، تنها یک آنتی بادی به نام Bebtelovimab به طور مؤثری از عفونت توسط همه زیرشاخه‌های اومیکرون جلوگیری کرد و تنها دو آنتی‌بادی توانستند به طور قابل‌توجهی BA.۲.۱۲.۱، BA.۴ و BA.۵ را مهار کنند.
علاوه بر این، این مطالعه نشان می‌دهد که آنتی‌بادی‌هایی که پس از ایمن‌سازی یا تلقیح تولید می‌شوند، BA.۲.۱۲.۱، و به‌ویژه BA.۴ و BA.۵ را که بدتر از BA.۱ و BA.۲ پیشین خود هستند، سرکوب می‌کنند.
این شرایط به این دلیل است که انواع فرار ایمنی BA.۲.۱۲.۱، BA.۴ و BA.۵ وجود دارد. به گفته محققان، عفونت با زیرشاخه‌های "قدیمی" اومیکرون فقط حداقل محافظت را در برابر عفونت با انواع فرعی "جدید" ارائه می‌دهد.
در بهار ۲۰۲۲، آنتی‌بادی‌های افراد واکسینه نشده که به BA.۱ یا BA.۲ مبتلا شده بودند، به طور مؤثر BA.۲.۱۲.۱ را خنثی کردند، اما به طور قابل‌توجهی در برابر BA.۴ و BA.۵ مؤثر نبودند. در نتیجه، این احتمال وجود دارد که عفونت قبلی BA.۱ یا BA.۲ حداقل دفاع را در برابر عفونت بعدی BA.۴ یا BA.۵ ایجاد نماید.
نتایج مشابه زمانی به دست آمد که عفونت اولیه با آنتی بادی‌های تولید شده در طول ایمن سازی ترکیب شد. اگرچه کل فعالیت خنثی کننده در برابر همه انواع آزمایش شده به دلیل این به اصطلاح ایمنی ترکیبی افزایش یافت، مهار BA.۲.۱۲.۱، BA.۴ و BA.۵ به طور قابل ملاحظه‌ای کمتر شد.