به گزارش خبرنگار مهر، گرم شدن کره زمین دیگر یک مشکل نیست، بلکه یک واقعیت است که نتیجه اش منجر به از بین رفتن محیط زیست می‌شود. مارک بوکانن اخیراً به بهانه تجمع صورت گرفته در پاریس مقاله‌ای در وب سایت آمریکایی بلومبرگ منتشر کرده است که می‌گوید دمای هوا در فرانسه در این هفته به ۱۰۸ درجه فارنهایت (۴۲.۲ درجه سانتیگراد) رسیده است که حدود ۳۶ درجه فارنهایت بالاتر از میانگین فصلی است و در لندن نیز به ۱۰۴ درجه فارنهایت (۴۰ درجه سانتیگراد) رسیده است که یک رکورد شکنی نسبت به سال ۲۰۱۹، است. از طرف دیگر شاهد آتش سوزی شدید جنگل‌ها در سراسر فرانسه، اسپانیا، پرتغال، یونان، ترکیه و ده‌ها ایالت ایالات متحده هستیم که این آتش سوزی‌ها شرایط آب و هوایی را نگران کننده کرده است.
پس از توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵، ایالات متحده قول داد تا سال ۲۰۳۰ میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را ۵۰ درصد از سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد و تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر برسد، و بسیاری از کشورهای دیگر نیز وعده‌های مشابه یا بلندپروازانه تری دادند.
اگر می‌خواستیم آینده قابل زندگی داشته باشیم، بازارهای مالی باید کاهش ارزش دارایی‌های سوخت فسیلی «سرگردان» را آغاز می‌کردند؛ "Nature Climate Cheng" یک مجله علمی است که ماهانه منتشر می‌شود در این نشریه که اخیراً منتشر شده است آمده ارزش فعلی دارایی‌های نفت و گاز هنوز بیش از یک تریلیون دلار است و عمدتاً متعلق به سرمایه گذاران خصوصی در کشورهای OECD است.
نویسنده با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد بازارها چندان کارآمد نیستند و سرمایه گذاران تا کنون شوک وحشتناکی را که در آینده شاهد خواهند بود نادیده گرفته‌اند، از واقعیت آن چیزی که در حال رخ دادن است متعجب است. او بر این باوراست که دولت‌ها بر اساس تعهدات اقلیمی خود عمل خواهند کرد و واقعاً چه کسی می‌تواند آنها را سرزنش کند؟ علیرغم کلمات شگفت انگیز بی شماری، انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان همچنان بی وقفه در حال افزایش است.
نویسنده اشاره کرده است که احتمال سومی نیز وجود دارد که شاهد آن فروپاشی چشمگیر اخیر قوانین آب و هوایی در سنای ایالات متحده است. جو مانچین، سناتور دموکرات، که سرمایه گذاری هنگفتی در عملیات زغال سنگ کرده است، موازنه را با سیاست قوی‌تر آب و هوایی تغییر داده است، و البته ۵۰ سناتور جمهوری خواه به او پیوستند، و خاطرنشان کردند که ممکن است این شرکت‌های سوخت فسیلی و سرمایه گذاران آنها باشند - به ویژه برخی از گروه‌های قدرتمند با گسترده‌تر. نفوذ - آنها امیدوارند با متورم نگه‌داشتن ارزیابی‌های سوخت‌های فسیلی بر آینده تأثیر بگذارند.
آنها اضافه کردند که ممکن است که اعتماد مداوم به دارایی‌های سوخت‌های فسیلی برای تأثیرگذاری بر بازارها، تشویق سرمایه‌گذاری بیشتر و در نهایت متقاعد کردن مردم برای انتظار استفاده مداوم از سوخت‌های فسیلی کافی باشد.
در واقع، نویسنده می‌گوید، آزار دهنده است اما این ایده بیشتر از آن چیزی است که در ابتدا تصور می‌شود، زیرا رتبه‌بندی بالا انتظاراتی را ایجاد می‌کند که به راحتی می‌توان به آنها دست یافت و به دولت‌ها اجازه می‌دهد از انجام هر کاری دوری کنند یا به طور کلی مسیر عملی را دنبال کنند که برای رهبران سیاسی کمترین دردناک است، همانطور که سیاستمداران می‌توانند این کار را انجام دهند. متقاعد شده است که تقاضای کمتر برای سوخت فسیلی منجر به شکست در انتخابات یا ناآرامی اجتماعی خواهد شد.
این نویسنده خاطرنشان کرد هر چه بیشتر مردمی که سوخت‌های فسیلی را یک سرمایه‌گذاری عمده بدانند، یارانه بیشتری به ذخایر سوخت فسیلی تعلق می‌گیرد و شرکت‌های سوخت فسیلی بیشتر در دارایی‌های واقعی سرمایه‌گذاری خواهند کرد و پس از آن عقب‌نشینی دولت‌ها دشوار خواهد بود. زیرا پول و سرمایه بیشتری در خطر خواهد بود.
بدتر این است که افراد کمتری در جایگزین‌های انرژی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، مانند انرژی‌های تجدید پذیر، که پس از آن حمایت لابی ضعیف‌تری را جلب می‌کند، و نتیجه نهایی این است که همه ما همچنان به استفاده از سوخت‌های فسیلی با نرخ‌های ناسازگار با کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی ادامه می‌دهیم. صرف نظر از عواقب وخیم رو به رشدی که می‌تواند به ارمغان آورد.