به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی وبینار، وبینار «انیمیشن ایران: از آموزش تا صنعت» با حضور فاطمه حسینی شکیب استاد دانشگاه و عضو هیات‌علمی گروه انیمیشن دانشگاه هنر، اشکان رهگذر نویسنده، کارگردان و مؤسس استودیو هورخش، شهلا پور آرین دبیر رسمی آموزش‌وپرورش و علی عزیزی استاد دانشگاه) عصر دیروز ۴ مردادماه برگزار شد.
آموزش انیمیشن همیشه مسئله من بوده است
اشکان رهگذر، نخستین سخنران این وبینار بود و او درباره مسئله آموزش انیمیشن گفت: آموزش در این حوزه همواره مسئله من بوده است، چه زمانی که می‌خواستم وارد صنعت انیمیشن شوم و می‌خواستم بفهمم که باید از کجا شروع کنم و اصلاً لازم است که در هنرستان یا دانشگاه انیمیشن بخوانم و چه زمانی که وارد حوزه تولید شدم و اساسی‌ترین سؤالم این بود که چطور باید نیروهای متخصص را تأمین کنیم.
رهگذر با مطرح کردن این سؤال که خواسته بخش صنعت از آموزش انیمیشن چیست، توضیح داد: مشکل ما این است که وقتی می‌خواهیم پروژه‌ای را انجام دهیم، نمی‌توانیم در حد قابل‌توجهی نیروی حرفه‌ای پیدا کنیم. به همین دلیل است که امروز ما مجبور شدیم مدرسه آموزش انیمیشن راه‌اندازی کنیم و یا فرایند کارآموزی جدی در استودیو برقرار کنیم، چون حتی فارغ‌التحصیلان کارشناسی ارشد انیمیشن هم مجبور هستند کارآموزی بگذرانند و توانایی کافی را ندارند که مستقیماً وارد بحث تولید شوند.
حسینی شکیب: صنعت انیمیشن در ایران نوپاست
فاطمه حسینی شکیب استاد دانشگاه و عضو هیات‌علمی گروه انیمیشن دانشگاه هنر با اشاره به اینکه مدافع وضعیت آموزش انیمیشن نیست، گفت: به نظر من مهم‌ترین مسئله این است که ما بتوانیم معضلات این بخش را تبیین و گزاره‌ها را برای خودمان تعریف کنیم. در این ۱۳ سالی که من بعد از تحصیلم در انگلستان به ایران بازگشتم، مدام از همه می‌شنوم که مشکل انیمیشن ایران، فیلم‌نامه است و این سؤال برایم پیش می‌آید که آیا اگر ما بتوانیم یک فیلم‌نامه از شرکت‌های انیمیشن‌سازی بزرگ دنیا مثل پیکسار یا دیزنی به ایران بیاوریم، قادر به ساختن آن هستیم؟!
وی ادامه داد: این سؤال ساده است و من می‌خواهم به روند کار بیشتر دقت کنیم تا بفهمیم ما چه چیزهایی در انیمیشن ایران داریم و چه چیزهایی نداریم. در حال حاضر ما یکسری استودیو تولیدکننده انیمیشن داریم که می‌خواهند انیمیشن را به شکل انبوه و تجاری تولید کنند. نه مانند مراکزی همچون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که به دنبال ساخت کارهای هنری و تجربی هستند.
دید دانش‌آموزان نسبت به رشته انیمیشن واقعی نیست
شهلا پور آرین دبیر رسمی آموزش و پرورش و سرگروه انیمیشن و تولید برنامه تلویزیونی در اداره کل آموزش و پرورش تهران مهمان دیگر این برنامه بود که از طریق اینترنت در این وبینار حاضر شد، او درباره آموزش انیمیشن در هنرستان‌ها گفت: به نظر من یکی از بزرگ‌ترین معضلات ما در رشته انیمیشن هنرستان‌ها، عدم غربال‌گری ورودی‌های این رشته است. از طرف دیگر ما نیروی متخصص کافی برای تدریس این رشته در هنرستان‌ها را نداریم و حتی اگر نیروی توانایی داریم، این نیرو تجربه عملی ساخت انیمیشن را ندارد. زمانی که این مدرسان، انیمیشن تدریس می‌کنند، چطور می‌توانیم از دانش‌آموزان توقع داشته باشیم متخصص شوند.
پور آرین درباره کتاب‌های درسی انیمیشن هنرستان عنوان کرد: این کتاب‌ها واقعاً خوب هستند ولی بسیار مباحث سنگینی را مطرح می‌کنند. به همین دلیل دانش‌آموزان نمی‌توانند همگام با کتاب پیش بروند و از طرف دیگر وقتی این بچه‌های توانمند به سال دوازدهم می‌رسند با مسئله کنکور روبه‌رو می‌شوند و ما دیگر برای رشته انیمیشن مقطع لیسانس نداریم و دانش‌آموزان یا باید کاردانی بخوانند و یا به رشته‌های دیگر بروند، درنتیجه آن‌ها از انیمیشن دور می‌شوند. حتی اگر کاردانی بخوانند به دانشگاه شریعتی می‌روند و بازهم باید همان مطالب هنرستان را بخوانند و به دلیل پایین بودن سطح آموزش دچار سرخوردگی می‌شوند.
سیستم آموزش ناکارآمد نیست
علی عزیزی مدرس دانشگاه در ادامه این وبینار گفت: من فکر می‌کنم توقع صنعت از نظام آموزشی برای اینکه بتواند نیروهایش را از این نظام بگیرد، توقع به‌جایی است حتی اگر امروز این صنعت کوچک تلقی شود چون این صنعت قاعدتاً در یک سیستم مطلوب باید نیروهای خود را از مراکز آموزش بتواند تأمین کند، ولی از طرف دیگر احساس می‌کنم که صنعت رغبتی ندارد که این هنرمندان یا فارغ‌التحصیلان را جذب کند و آن‌ها هم نمی‌خواهند در صنعت حضور پیدا کنند.
عزیزی تأکید کرد: من به این موضوع اذعان دارم برخی از دانشجویان ما توانایی لازم را ندارند و به سیستم آموزشی نقد دارم، هرچند که آن را به‌صورت کلی ناکارآمد نمی‌بینم. بخش‌هایی که در سیستم آموزشی ما برایشان هدف ترسیم‌شده، خوب عمل کرده‌اند. یعنی هدفشان تربیت نیروی پژوهشگر و کارشناس در مقطع ارشد بوده که در این زمینه خوب عمل کرده است، مشکل ما نداشتن نیروی تکنیسین است که اصلاً هدفی بر این مبنا در نظام آموزشی نداشته‌ایم.