به گزارش خبرگزاری مهر، شماره ۱۴۶ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» ویژه تیرماه به‌تازگی منتشر شده و روی پیشخان مطبوعات آمده و با پرونده ویژه درباره «خبر بد و اضطراب» دنبال پاسخی برای چرایی جذابیت خبرهای بد است و در پرونده دیگری هم، تاریخچه و حضور «روابط عمومی آکادمیک» را مورد بررسی قرار داده است.
خودآزاری یا نیاز روانی؟
خبربدخوانی این نیاز وسواس‌گونه را توصیف می‌کند که هنگام ترس به‌دنبال یافتن پاسخ هستیم. ما از لحاظ زیستی به این کار تمایل داریم. روزنامه‌نگاری تا اندازه‌ای با این تمایل بازی می‌کند و تیترها و خبرهای تحریک‌آمیز مخاطب را جذب می‌کند؛ چراکه ترس و اضطرار را فرامی‌خواند. این حس وجود دارد که اگر من آخرین خبرها را بدانم، بهتر می‌توانم از خود و خانواده‌ام محافظت کنم، اما به نظر می‌رسد که در روزگار نو باید رفتار خود را تغییر دهیم؛ وگرنه اضطراب خبربدخوانی ما را نابود خواهد کرد. در شماره جدید ماهنامه مدیریت به این موضوع پرداخته‌ایم که چرا خبر بد جذاب است؟ چه تأثیرات روانی بر انسان دارد؟ آیا جهان به اندازه‌ای که ما در اخبار می‌شنویم، تیره و تار است؟
در این پرونده از استادان ارتباطات و روزنامه‌نگاری، محمدمهدی فرقانی، علی‌اکبر قاضی‌زاده، فریدون صدیقی و مجید رضائیان پرسیده‌ایم که چرا خبر بد ارزش خبری دارد؟ با بیژن عبدالکریمی و صالح نجفی خبر بد را از منظر فلسفی بررسی کردیم و سهیل رحیمی و مصطفی سلیمانی سراغ ابعاد روان‌شناختی خبر بد رفته‌اند. زهرا اجاق، پژوهشگر ارتباطات و محسن محمودی از دیگر نویسندگان این پرونده هستند.
دیر، اما ضروری
عمر «آموزش دانشگاهی» روابط عمومی از تأسیس «واحد روابط عمومی» در سازمان‌های ایرانی کمتر است و سرعت تحولات و توسعه آن بسیار کم، اما بالاخره روابط عمومی به‌عنوان یک حرفه / تخصص در دانشگاه‌های ایران چنان اهمیتی پیدا کرد که مقطع کارشناسی آن برای اول‌بار در دانشگاه علامه طباطبایی دایر شود. کمی دیر است؛ در روزهایی که دانشگاه‌ها از رونق افتاده. دانشگاه‌های ایران هم بیشتر. اما به نظر روابط عمومی آکادمیک همچنان ضرورت دارد؛ چراکه ما سنتی در روابط عمومی نداریم و یکسره مصرف‌کننده هستیم. با عنایت به این اتفاق پرونده‌ای درباره راه‌اندازی کارشناسی ارشد رشته روابط عمومی در دانشگاه علامه طباطبایی در شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر کرده‌ایم.
با حسینعلی افخمی، استاد روابط عمومی دانشگاه علامه و بنیان‌گذار کارشناسی ارشد این رشته درباره ضرورت توجه آکادمیک صحبت کردیم، علیرضا عبداللهی‌نژاد، رضا صابری و منصور ساعی که هر سه پژوهشگر، مدرس و فعال ارتباطات و روابط عمومی هستند، درباره این اتفاق در این پرونده قلم زده‌اند.
به هیچ شهری دو بار پا نمی‌گذاریم
به سیاق هر شماره، در کنار پرونده‌های اصلی، نویسندگان ثابت و میهمان ماهنامه مدیریت ارتباطات هم یادداشت‌ها و مقاله‌های خواندنی نوشته‌اند.
نیوشا طبیبی در ادامه یادداشت‌هایی درباره فرهنگ و خورد و خوراک به سراغ برنج رفته است. مریم بهریان فیلم قهرمان اصغر فرهادی را به لحاظ روان‌شناختی مورد تحلیل قرار داده است. اشکان قشقایی، پژوهشگر معماری، در مقاله‌ای با نام «به هیچ شهری دو بار نمی‌توان پا گذاشت» درباره میل به تخریب شهرها و بافت‌های سنتی گفته است.
مسعود سپهر، جامعه‌شناس سیاسی از چرایی به ثمر نرسیدن جنبش‌های بی‌سر اجتماعی گفته است و مریم سلیمی، کارشناس روابط عمومی حدود ۶۰ نکته کاربردی برای روابط عمومی‌ها احصا کرده است.