به گزارش خبرنگار مهر، انتشارات مانیا هنر چاپ دوم کتاب «نامه‌های لوتری» پیر پائولو پازولینی و ترجمه احمد حسینی را با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۲۵۴ صفحه و بهای ۹۸ هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست این کتاب سال گذشته (۱۴۰۰) با شمارگان ۵۰۰ نسخه و بهای ۶۹ هزار تومان منتشر شده بود.
پیر پائولو پازولینی سینماگر، شاعر، نشانه‌شناس، منتقد و نظریه‌پرداز شهیر و اثرگذار ایتالیایی است. او یکی از مشهورترین فیلمسازان تاریخ سینمای جهان است که شهرت درخوری هم در حوزه ادبیات دارد. پازولینی که به سال ۱۹۲۲ در بولونیای ایتالیا به‌دنیا آمد و در طول عمر نسبتاً کوتاه خود، آثار بسیاری در زمینه سینما و ادبیات خلق کرد و تأثیر عمیقی بر فیلمسازان نسل پس از خود گذاشت.
«شب‌های عربی»، «دکامرون»، «افسانه‌های کانتربوری»، «ماماروما»، «تئوراما»، «انجیل به روایت متی»، «ادیپ شاه»، «مده‌آ»، «پرنده‌های بزرگ و پرنده‌های کوچک»، «خوکدانی»، «باج خور» و… عناوین شماری از شورانگیزترین آثار سینمایی پازولینی است. او در دوم نوامبر ۱۹۷۵، به دست اوباشان طرفدار فاشیسم کشته شد. دلیل کشته شدن این سینماگر برجسته ساخت فیلم «سالو» بود.
پازولینی که از دوران جوانی فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرده بود، «سالو» را با اقتباس از اثر شبه ادبی «صد و بیست روز سودوم» مارکی دوساد ساخت و در آن ایده فاشیسم و حکومت فاشیست‌ها بر ایتالیا را به گزنده‌ترین وجه ممکن مورد تمسخر قرار داد. فیلمنامه این اثر را نیز پازولینی و رولان بارت، فیلسوف و نشانه‌شناس معروف فرانسوی نوشته بودند.
«نامه‌های لوتری» بر اساس ترجمه استوارت هود از انتشارات کارکانت نیویورک (به تاریخ ۱۹۸۷) به فارسی برگردان شده است. استوارت هود که رمان‌نویس و مترجم اسکاتلندی است مقدمه مهمی بر ترجمه خود در معرفی پازولینی و «نامه‌های لوتری» نوشته است. این مقدمه به ترجمه فارسی کتاب هم راه پیدا کرده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:
«دو قطبی پازولینـی مـیـان یـک مسیحی کاتولیک و یک کمونیست، آینه‌ای تمام نمـا از سیاست و جامعه آن روزهای ایتالیاست که حاصـل تـوازن قـوا مـیـان حـزب دموکرات مسیحی و حزب کمونیسـت بـود. بعـد از جنگ، بیشتر دموکرات مسیحی‌ها روی کار آمـده بودند.
این دوران پـر بـود از رســـــوایی‌هایی کـه تـا سـطـوح بـالای حکومتی می‌رسید؛ رسوایی‌هایی که پلیس و دادگاه‌هـا ظـاهـراً نمی‌توانستند جلویشان را بگیرند و در عیـن حـال تـلاش بـر ایـن بـود کـه تصـویـری خدشه ناپذیر از اخلاق عمومی ارائـه شـود... همچنیـن ایــن دوران، مصـادف بـود بـا احـیـای نئوفاشیست‌ها و بمب گذاری‌هایی که گویی در آنهـا پـای عناصر نظامی، اطلاعاتی و برخی دموکرات مسیحی‌ها در میان بود.
در این مورد نیز مسئولان دولت ایتالیا که در کشف و دستگیری عاملان اصلی این خرابکاری‌ها ناتوان بودند، به سرعت اعضای سازمان‌های چپ را به بهانه‌هایی واهـی بازداشت کردند. در جریان همین بازجویی ها بود که یکی از آنارشیست‌ها، از پنجره اداره پلیس مـیلان سقوط کرد، حادثه ای کـه مـایـه الـهام داریو فو در نگارش نمایشنامه مرگ تصادفی یک آنارشیست شد.
همچنین در این دوران، ساختار اقتصادی ایتالیا به سرعت در حال تغییـر بـود، آن هم وقتی که میزان مهاجرت روستاییان به شهرهای ایتالیا رو به افزایـش بـود و فرهنگ محلی و روستایی کم کم داشت از میان می‌رفت و با به وجود آمدن جامعه مصرفی جدید، تغییرات عمیقی در زندگی و منش طبقه کارگری شهری پدید آمد. در همیـن حیـن حـزب کمونیست هنوز در رؤیای مقاومت غوطه ور بود؛ و خاطره بازی با آن رفته رفتـه داشـت جـای کنش سیاسی رادیکال در زمـان حـال را می‌گرفت.
حزب، بیشتر به یک گروه مبـادی قانون و مقررات تبدیل شده بود که هرگونه فعالیت فراتر از پارلمان را محکوم می‌کرد و بیشتر انرژی خود را معطوف بـه انـجـام اموری مدنی کرده بود که به خاطر صداقت در انجام آن امـور، میان مردم شهرت و سابقه درخشانی داشت. سازش تاریخی میان این دو جبهه مهم سیاسی، دموکرات مسیحی و کمونیست‌ها، موجب شـد کـه پازولینی و شمار دیگری از روشنفکران طیف چپ، دچار پریشانی و یاسی سیاسی شـونـد کـه حتـی بـا تأسیس حزب رادیکال در سال ۱۹۵۶ کـه بـرای بـرهــم زدن رکـود سیاسی ایتالیا بود، نیز ایـن بـحــران فروکـــش نـکـرد...
نامه‌هـای لوتری پازولینی مداخلاتی جدلی در سیاست دهه ۷۰ میلادی است و می‌توان آن را کیفرخواست‌هایی علیه دموکرات مسیحیان به خاطـر فسادشان، علیـه کمونیست‌ها به خاطر پذیرش مصرف گرایی و علیـه جوانان ایتالیا به خاطر مدگرایی و تعلقاتشان است. این نوشته‌ها، قطعاتی ارزشمند هستند که حاصل تجربه‌های شخصی پازولینی از دیگری بودن در جامعه ایتالیا به سبب گرایش‌هـای ویژه اوست.