صدیقه احمدی باصیری هنرمند نگارگر، داور و عضو شورای سیاستگذاری بیست و نهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، در گفتگو با خبرنگار مهر برگزاری این جشنواره را طی بیست و هشت دوره، جریان ساز و اثرگذار دانست و توضیح داد: قطع ارتباط هنرجو با عوامل جشنواره که در دوره‌های گذشته دیده می‌شد، در این دوره سعی شده است تا این ارتباط تا مدتی بین هنرجویان و عوامل جشنواره ادامه پیدا کند و فرصت و امکان بیشتری را به هنرجو در جهت تکمیل آثارش بدهد به ویژه در بعضی از رشته‌ها مانند نگارگری که زمان بیشتری برای ارائه اثر می‌طلبد و این یکی از مهمترین ویژگی‌های جشنواره حاضر است که این فرصت به هنرجو برای تکمیل این فرآیند تا آذر ماه داده می‌شود.
وی همچنین بیان کرد: قرار بر این است که نمایشگاهی از آثار این هنرمندان ارائه شود و این فرصت و امکان بسیار مناسبی است که می‌تواند به کیفیت آثار هنرجویان کمک کند و در نهایت یک کار بسیار عالی را هنرجو ارائه دهد که قابلیت ارائه در نمایشگاه را داشته باشد.
این هنرمند نگارگر گفت: مهمترین بهره برداری که ما در جشنواره حضوری می‌توانیم داشته باشیم، این است که فرصت حضور هنرمندان در کنار یکدیگر و در کنار اساتید است و در واقع امکان بهره برداری حضوری و مجازی هر دو در کنار هم می‌تواند سطح جشنواره را بالا ببرد. باید از آن تعامل دو جانبه حضوری و مجازی در این جشنواره سود ببریم و حتماً یک فرایند بسیار عالی است که انشاالله در این دوره از جشنواره اتفاق خواهد افتاد.
وی، سیاست تنوع جغرافیایی جشنواره را خوب ارزیابی کرد و افزود: تنوع جغرافیایی در برگزاری جشنواره در سال‌های گذشته باعث شده بود که جشنواره در بیشتر استان‌ها به جز استان پایتخت قرار بگیرد که به مراتب خوب است، چرا که تنوع جغرافیایی باعث می‌شود هنرمندان در کنار همدیگر در مکان‌های جغرافیایی متفاوت به ویژه در مناطق محروم مانند ایلام یا مناطق دیگر، ایجاد تعامل بین جغرافیا و هنرمند بشود که از نظر من اتفاقی مثبت بود اما این موضوع، به این معنی نیست که پایتخت فراموش شود و اینکه من فکر می‌کنم که موقعیت جغرافیایی پایتخت برای بیشتر هنرجویان که در خارج از پایتخت زندگی می‌کنند، تعامل مثبتی در بر داشته باشد و یک تجربه جدید را برای هنرجویان رقم می‌زند.
احمدی تصریح کرد: خیلی از هنرجویان در مناطق محروم زندگی می‌کنند و شاید حتی دوست داشته باشند تا تجربه جالب و جدیدی را در پایتخت داشته باشند و بتوانند از امکانات پایتخت به مراتب در جشنواره حاضر بهتر استفاده کنند، کما اینکه توقع هنرجویان در پایتخت بالا می‌رود زیرا امکانات قابل توجهی در پایتخت است؛ بنابراین مقداری بار مسئولیت مسئولان جشنواره را بیشتر می‌کند.
وی بیان کرد: اگر در جشنواره‌های گذشته به لحاظ تنوع جغرافیایی ضعف‌هایی ممکن بود وجود داشته باشد اما این توقع می‌رود که در پایتخت کمبودها و ضعف‌ها به حداقل برسد و به نظر من جشنواره این نکته را باید مدنظر قرار دهد و این موقعیت به مراتب حساس‌تر است و اگر نکات مثبتی در تعامل جغرافیایی گذشته بوده است، در این دوره باید خیلی قوی‌تر عمل کنند چون هر نوع امکاناتی در پایتخت موجود است، توقع هنرجویان و استان‌های دیگر از پایتخت خیلی بیشتر است. همچنین باید چاره‌ای اندیشیده شود که از امکانات واقعی پایتخت استفاده شود و انشاالله این جشنواره بتواند نیازهای ویژه هنرجویان و توقعاتشان را به خوبی برآورده کند و پاسخگو باشد.
این هنرمند نگارگر در پایان درباره بازار کار هنرجویان پس از اتمام جشنواره و موقعیت شغلی آنها نیز گفت: در مورد بازار و اقتصاد هنر، می‌توان گفت که این جشنواره برای هنرجویان، تعامل آغازین است، چون هنرمندان جوان با رقابت و در صحنه آمدن در هر رشته‌ای از این بازار و ارتباطی که با اساتید و هنرجویان دیگر می‌گیرند، سبب انگیزه‌ای عالی برای رشد و شکوفایی آنها می‌شود و می‌توانند به صورت پایدار و مستمر در زمینه فعالیت‌های خودشان تلاش کنند و با کمک گرفتن از فضای مجازی و ارتباط با یکدیگر و با پیشبرد اهدافشان در زمینه هنری خود می‌توانند اولین قدم را در جهت برند شدن‌شان در هر رشته‌ای داشته باشند که خود این فرآیند تقویت و برند شدن در هر رشته، خود به خود بازار را به وجود می‌آورد. به اعتقاد من، فضای این جشنواره، خود به خود در سطح کیفی آثار و بالا بردن کیفیت ارتباطی‌شان تأثیر می‌گذارد که بعدها می‌توانند در بازار کار و رونق کارشان تأثیر گذار باشد.