احمد وحیدی درباره ماجرای انفجار دفتر نخست‌وزیری و شهادت شهیدان رجایی و باهنر در شهریور ۱۳۶۰ نکاتی مطرح کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، احمد وحیدی وزیر کشور در برنامه «بدون تعارف» سیما، درباره انفجار دفتر نخست‌وزیری در شهریور سال ۱۳۶۰ که منجر به شهادت شهیدان رجایی و باهنر شد، طی سخنانی اظهار داشت: آن ایام، روزهای خاصی بود، منافقین در ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰ اعلام جنگ مسلحانه کرده و درگیری‌های خیابانی را در تهران شروع کردند. آن‌ها تصور می‌کردند با شکل‌دهی سلسله ناامنی‌ها در شهر و کشور و به شهادت رساندن نخبگان، -به تعبیر آن‌ها- نظام و انقلاب بی‌سر می‌شود و در آن شرایط مردم به آنها می‌پیوندند و آنان هم می‌توانند نظام اسلامی را سرنگون کنند.

وی افزود: مسعود کشمیری آن زمان در دستگاه ریاست جمهوری نفوذ کرده بود و با طراحی منافقین، در جلسه ۸ شهریور که نشست شورای امنیت کشور بود بمب را کار گذاشت. آن بمب به‌نوعی بود که هم انفجار و هم آتش و اشتعال را در بر می‌داشت؛ که بعد از انفجار، پیکر شهیدان در آتش سوخت.

وزیر کشور در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا شما هم در آن جلسه حضور داشته و دچار جراحت شدید؟، بیان کرد: بله، بنده هم در آن جلسه بودم؛ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آنجا حضور داشت و شهید کلاهدوز آن زمان قائم مقام سپاه بود. من از طرف دستگاه اطلاعاتی سپاه به همراهی ایشان در آن جلسه حضور داشتیم، پس از انفجار، وقتی آمدیم تا کمکی بگیریم، اشتعال رخ داد و آتش تمام اتاق را فراگرفت و بنده هم مقدار مختصری جراحت برداشتم که البته مهم نبود.

وحیدی تاکید کرد: اخلاص شهید رجایی دلیل محبوبیت او بود و ساده‌زیستی، مردم‌داری، روحیه و نوع خاص نگاه او به حضرت امام (ره) از جمله ویژگی‌های شخصیتی وی است. شهید باهنر یک روحانی مجاهد، پرکار، پر تلاش، مخلص، خوش‌فکر و خوش‌اندیش بود و روابط فکری و ایمانی عمیقی بین او و شهید رجایی برقرار بود.

وی هم‌چنین عنوان کرد: شهید رجایی حتی از دریافت کولر و یا خانه، خارج از نوبت خودداری کرده و گفته بود منتظر می‌مانیم تا به بقیه همکاران هم بدهند و آن زمان دریافت می‌کنیم.

وحیدی در پاسخ به این سوال که آیا شما در منزلی که متعلق به وزارت کشور است و معمولاً وزرای کشور در آن زندگی می‌کردند، سکونت دارید؟، گفت: نه خیر، بنده در منزلی که از قبل زندگی می‌کردم، سکونت دارم و نیازی به آن نیست. آن خانه را برای فروش گذاشتیم و یا اینکه تبدیل به احسن کرده و برای برخی سازمان‌ها که نیازمند آن هستند، مورد استفاده قرار بگیرد.