به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال پرسپولیس برای پیروزی دو بر صفر مقابل صنعت نفت آبادان دو روی سکه را در دو نیمه مسابقه به نمایش گذاشت تا نه تنها ابعاد مثبت تغییرات در کادر فنی و بازیکنان این تیم بیشتر به چشم بیاید بلکه واژه‌هایی همچون «ترس» و «اضطراب» از عقب نشینی‌های فنی این تیم پس از گلزنی نیز مطرح شود.
روی خوش!
سرخپوشان پایتخت در نیمه اول توانستند موقعیت‌های زیادی را با اجرای بازی تهاجمی در دستور کار خود قرار دهند. ایجاد چهار موقعیت مسلم گلزنی روی دروازه احسان مرادیان کافی بود تا ۴۵ دقیقه ابتدایی شور و جرارت در ورزشگاه آزادی به اوج برسد و زنان و مردان که پس از دهه‌ها کنار همدیگر بازی را نظاره می‌کردند به حمایت همه جانبه از این تیم بپردازند.
سرخپوشان پایتخت در نیمه اول مالکیت تمام و کمال توپ را داشتند تا فشار بیش از حد باعث شود یورگن لوکادیا اولین شادی پس از گلزنی را با اشتباه احسان مرادیان دروازه‌بان صنعت نفت آبادان بگیرد.
تک اشتباه گئورگی گولسیانی باعث ایجاد موقعیت در نیمه اول برای نفتی‌ها شد اما علیرضا بیرانوند به خوبی آن را دفع کرد تا نشان دهد عزم خود را برای پوشیدن پیراهن شماره یک تیم ملی در جام جهانی قطر جزم کرده است.
رخ سیاه!
نیمه دوم برای پرسپولیس کاملاً متفاوت با ۴۵ دقیقه ابتدایی بود. صنعت نفت آبادان با تعویض‌های متوالی فشار حداکثری را روی مدافعان میزبان ایجاد کرد تا همین موضوع بازی اشتباه فردی مرتضی پورعلی گنجی را به همراه داشته باشد. مدافع جدید سرخپوشان دو خطای فردی خطرناک و دو اشتباه در دفع توپ داشت تا نمره ضعیفی را برای نیمه دوم بگیرد. نفوذهای فاخر تهامی و مهدی ممی زاده بازیکنان نفت آبادان نیز باعث شد تا دانیال اسماعیلی فر کمتر فرصت نفوذ برای سانتر کردن داشته باشد و بین مدافعان و خط هافبک این تیم فاصله بیفتد.
بازی متفاوت پرسپولیس نشانه‌هایی از ترس و استرس در ساق پای بازیکنان این تیم را نشان می‌داد. آنها برای گلزنی در نیمه دوم چندان تمایل نداشتند و سعی می‌کردند با اندوخته اندک خود که تک گل یورگن لوکادیا در نیمه نخست بود بازی را به پایان برسانند. شاید اگر ضربه آزاد به دست آمده در نیمه دوم و اشتباه مدافع نفت آبادان نبود پرسپولیس هرگز نمی‌توانست گل دوم را بزند.
تقابل شجاعت با ترس
شجاعت پرسپولیس در نیمه اول بازی را نه تنها برای طرفداران این تیم مهیج کرد بلکه نشان داد سربازان یحیی گل محمدی می‌توانند ایده آل های ذهنی او را در زمین پیاده کنند اما همین بازیکنان در نیمه دوم نمایشی پر استرس که نشانه‌های ترس از تساوی یا باختن در آن موج می‌زد را اجرا کردند تا این تیم حریف خود در یک مسابقه فوتبالی باشد.