حسین قورچیان صداگذار سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه در حوزه صداگذاری معمولاً فصل کار به خصوص در بخش آثار سینمایی را می‌توان مهرماه دانست، با بیان اینکه طی سال‌های اخیر اتفاق‌های خوبی برای سینمای مستقل رخ داده است، گفت: به دلیل شیوع کرونا طی ۲ سال اخیر، گیشه سینمای ایران با مشکلاتی مواجه شد و در کنار آن با افزایش مخاطبان شبکه نمایش خانگی استقبال از تماشای فیلم‌ها روی پرده سینما کاهش پیدا کرد، همین مساله سبب شد تا تولید فیلم‌های گیشه‌ای کمی با تغییراتی همراه شود و در کنار آن استقبال از تولید فیلم‌های مستقل و سینمایی افزایش پیدا کرد.
وی بیان کرد: خوشبختانه طی سال‌های اخیر، فیلم‌های هنری و فستیوالی مسیر خود را به خوبی طی کرده که البته این را هم نباید فراموش کرد که این راه برای سینمای مستقل کمی سخت‌تر شده است. اگر بخواهیم نگاهی گذرا به تولید فیلم‌های مستقل داشته باشیم، می‌بینیم که هزینه تولید این فیلم‌ها بسیار افزایش پیدا کرده است. اما در کنار افزایش قیمت تولید، فیلم‌های مستقل و هنری به خوبی توانسته‌اند پخش کننده خارجی برای خود داشته باشند که این خود در امر بازگشت سرمایه بسیار تأثیرگذار است، این در حالی است که در گذشته تعداد کمی از کارگردانان مانند زنده یاد عباس کیارستمی می‌توانستند با پخش کننده خارجی همکاری داشته باشند.
صداگذار فیلم «بی مادر» با اشاره به اینکه امروز سینمای ایران به خوبی در سراسر دنیا دیده می‌شود، توضیح داد: نکته جالب‌تر این است که درگذشته بیشتر آثاری از سینمای ایران به جشنواره‌های خارجی راه پیدا می‌کردند که به نوعی ایرانیزه بوده و یا فضای خاصی از جغرافیای ایران را به تصویر می‌کشید، این در حالی است که امروز سینمای مستقل ایران پیام و حرف‌هایی را به مخاطب جهانی منتقل می‌کند که می‌تواند در هر کشور و یا سینمای دیگری نیز ساخته شود.
وی ادامه داد: فکر می‌کنم سینمای مستقل ایران به جایگاهی در سطح بین‌المللی رسیده است که اگر فیلمسازان یک اثر خوب تولید کنند، جدا از موضوع آن به راحتی می‌توانند در جشنواره‌های بین‌المللی حضور داشته باشند و این نشان می‌دهد که امروز به سینمای ایران نگاهی کاملاً هنری دارند و باید برای حضور در سطح بین‌المللی فیلم خوب تولید کرد.
صداگذار فیلم «تاریکی» تاکید کرد: استقبال از سینمای مستقل هنری چه در حوزه سینمای بلند و چه در حوزه سینمای کوتاه، سبب شده تا سازندگان این فیلم‌ها بتوانند حمایت‌های مالی را به صورت بین‌المللی دریافت کنند که خود به دیده شدن این آثار در سطح بین‌المللی کمک می‌کند، این اتفاق خوبی است که در سینمای مستقل ایران رخ داده و امیدوارم همچنان ادامه داشته باشد. البته به شرطی که در ایران نیز سینمای مستقل مورد حمایت قرار گیرد نه اینکه آنقدر سنگ بیاندازند جلوی پای سینماگر مستقل تا در نهایت مانند زنده یاد اصغر یوسفی نژاد سکته کند.
بخش فنی حرفه‌ای داوری نمی‌شود
قورچیان گفت: آخرین فیلم زنده یاد یوسفی نژاد درگیر ممیزی‌های بسیار برای دریافت پروانه نمایش بود و با توجه به اینکه با سرمایه شخصی این فیلم ساخته شده بود، این کارگردان به دلیل فشاری که متحمل شده بود، سکته کرد این در حالی است که یوسفی نژاد مرد بسیار سالم از لحاظ روحی و جسمی بود.
وی ادامه داد: من هم به عنوان یک صداگذار در جریان سینما به خصوص تولید سینمای مستقل تمام تلاش خود را کرده‌ام تا همکاری و همراهی لازم را با فیلمسازان داشته باشم و خوشبختانه این همکاری من باعث شده تا امروز نزدیک به ۱۳ جایزه بین‌المللی از جشنواره‌های مختلف دریافت کنم که این خود اتفاق بسیار مهمی است. البته از این جهت که معمولاً فیلم‌های ما در سطح بین‌المللی تنها در بخش‌های بهترین فیلم، کارگردانی و یا بازیگر دیده شده‌اند و کمتر در بخش فنی موفق به دریافت جایزه شده‌اند و همین جوایز سبب می‌شود تا سینمای جهان از این طریق متوجه بخش فنی سینمای ایران نیز می‌شود.
صداگذار فیلم «مسخ در مسلخ» بیان کرد: نباید فراموش کرد که بخش فنی سینمای ایران با حداقل‌ترین امکانات پیش می‌رود و با توجه به پیشرفتی که این بخش طی این سال‌ها داشته است، نشان دهنده نگاه و تجربه افرادی است که در آن کار می‌کنند. اما در حوزه همکاری بخش فنی سینمای ایران با فیلم‌های بین‌المللی باید بگویم این امر هنوز شکل و شمایل کاملی نداشته و می‌توان گفت جای زیادی برای ایجاد ارتباط این بخش با سینمای جهان وجود دارد.
وی توضیح داد: البته که حضورهای بین‌المللی نیز در این زمینه بی تأثیر نیست، به عنوان مثال چندی پیش یک فیلمساز از نیجریه به من پیام و پیشنهاد همکاری داد که نحوه آشنایی او با کار من از طریق حضور یکی از کارهای من در جشنواره فیلم کن بود. نکته جالب توجه این است که سینماگران بین‌المللی چیزهایی را از فیلم‌ها می‌بینند که مثلاً من به عنوان صداگذار متوجه آن بودم که چنین صدایی را برای فیلم ایجاد کرده‌ام، این در حالی است که داوران ایرانی در جشنواره‌های داخلی آن را نمی‌فهمند. به عنوان مثال همین فیلم «تاریکی» به کارگردانی سعید جعفریان، فضاسازی بسیار سختی داشت و با توجه به اینکه داستان وابسته به طراحی سکوت بود، باید به نوعی صداگذاری انجام می‌دادم که سکوت خود صدا بود.
این صداگذار بیان کرد: این مساله نشان می‌دهد که در جشنواره‌ها به خصوص جشنواره‌های داخلی بخش‌های فنی به خصوص صدا به صورت تخصصی بررسی نمی‌شود و اگر هم صدای یک فیلم جایزه می‌گیرد بیشتر به دلیل فیلم است تا صدا. بسیاری از داوران به خوبی صدا را نمی‌شناسند و بخش‌های فنی به صورت حرفه‌ای داوری نمی‌شود. با توجه به موفقیت‌های بین‌المللی که به‌دست آورده‌ام پیشنهادهای مختلفی نیز از سینمای عراق، باکو و …داشته‌ام.
قورچیان در پایان گفت: نکته مهم این است که بخش‌های فنی سینمای ایران البته اگر امکانات را فاکتور بگیریم چیزی از بخش‌های فنی سینمای کشورهای دیگر کم ندارد اما مساله این است که ما خودمان را دست کم می‌گیریم و در کنار آن بسیاری از فیلمسازان و داوران نسبت به بخش فنی توجه ویژه ای ندارند.