به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، «کری آلتوف»، نویسنده ارشد از دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز، گفت: «ابتلا همزمان به HIV و هپاتیت C به این دلیل رخ می‌دهد که یک مسیر انتقال مشترک دارند؛ هر دو ویروس ممکن است از طریق تماس خون به خون منتقل شوند.»
آلتوف گفت: «تا حدی به دلیل التهاب ناشی از فعال شدن مزمن سیستم ایمنی دو عفونت ویروسی، ما این فرضیه را مطرح کردیم که افراد مبتلا به HIV و هپاتیت C با افزایش سن در مقایسه با افراد فقط مبتلا به HIV، بیشتر در معرض خطر حمله قلبی قرار دارند.»
برای مطالعه این نظریه، محققان اطلاعات سلامت بیش از ۲۳۰۰۰ نفر را که بخشی از یک مطالعه تحقیقاتی ایدز در آمریکای شمالی بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ بودند، تجزیه و تحلیل کردند. همه آنها درمان ضد رتروویروسی برای HIV دریافت می‌کردند.
از هر ۵ نفر یک نفر نیز هپاتیت C مثبت بود.
محققان میزان حمله قلبی را بین گروه‌های فقط HIV و هپاتیت C به طور کلی و با افزایش سن شرکت‌کنندگان مقایسه کردند. شرکت کنندگان در ابتدا بین ۴۰ تا ۷۹ سال سن داشتند.
این مطالعه نشان داد که با هر دهه افزایش سن، حملات قلبی در افراد فقط مبتلا به HIV ۳۰ درصد و در افرادی که به هپاتیت C هم مبتلا بودند، ۸۵ درصد افزایش می‌یابد.
افرادی که سایر عوامل خطر بیماری قلبی را داشتند حتی در معرض خطر بیشتری بودند. برای فشار خون بالا، خطر حمله قلبی بیش از سه برابر می‌شود. با سیگار کشیدن ۹۰ درصد افزایش یافت و با دیابت نوع ۲ ۴۶ درصد افزایش یافت.
عوامل مرتبط با HIV بر خطر حمله قلبی تأثیر می‌گذارند. شرکت‌کنندگانی که سطح سلول‌های ایمنی CD۴ پایینی داشتند، ۴۰ درصد بیشتر و کسانی که مهارکننده‌های پروتئاز مصرف می‌کردند، ۴۵ درصد بیشتر با این خطر روبرو بودند.
به گفته محققان، عوامل متعددی ممکن است در افزایش خطر حمله قلبی در بیماران مبتلا به عفونت نقش داشته باشد.
یکی از عوامل مؤثر ممکن است التهاب مرتبط با داشتن دو عفونت مزمن ویروسی باشد. همچنین ممکن است تفاوت‌هایی در عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی و عوامل غیرپزشکی وجود داشته باشد که بر سلامت افراد مبتلا به HIV و هپاتیت C که در افزایش خطر نقش دارند، تأثیر بگذارد.