به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الجزیره، تصمیم وزارت دفاع روسیه مبنی بر انتصاب ژنرال «سرگئی سوروویکین» به عنوان فرمانده نیروهای روسیه در اوکراین با رضایت جناح‌های نظامی و سیاسی به طور خاص و ناظران روسی به طور عام مواجه شد.
سوروویکین در ارتش روسیه از شهرت خوبی برخوردار است، به خصوص که انتصاب او در زمانی اتفاق افتاد که جنگ اوکراین وارد نقطه عطف جدیدی شد و روس‌ها پیش از آن شکست‌هایی در خط مقدم، به ویژه در محور خارکیف متحمل شدند.
انتصاب وی پس از برکناری تعدادی از نیروهای نظامی نیز صورت گرفت و گفته شد که این انتصاب در نتیجه نارضایتی از عملکرد فرماندهان سابق در جریان نبردها بوده است که باعث شد نیروهای اوکراینی مناطقی را که قبلاً تحت کنترل ارتش روسیه قرار گرفته بود، را پس بگیرند.
بارزترین این نارضایتی‌ها از سوی رمضان قدیروف، رئیس جمهور چچن مطرح شد که پیشتر از سقوط مناطق استراتژیک روسیه در شرق اوکراین انتقاد کرده بود.
قدیروف در اظهار نظری تاکید کرد که سوروویکین «اشتباهات عملیات نظامی را تصحیح خواهد کرد» و نیروهای روسی اکنون در توسط شخصی توانمندی اداره می‌شوند.
تجربه گران بها
ژنرال سوروویکین ۵۵ ساله قبل از پست جدید خود به عنوان فرمانده نیروهای جنوبی روسیه در اوکراین خدمت می‌کرد. وی از اواخر سال ۲۰۱۷ فرماندهی «نیروهای هوافضا» را برعهده داشت.
وی متولد «نووسیبیرسک» است و از کالج فرماندهی عالی «اومسک»، آکادمی نظامی «فرونز» و آکادمی ستاد کل فارغ التحصیل شده است و در افغانستان، تاجیکستان و چچن نیز خدمت کرده است.
در اکتبر ۲۰۱۳، او به سمت فرمانده منطقه نظامی شرقی منصوب شد و نقش برجسته ای در ایجاد زیرساخت‌های نظامی در جزایر «کوریل» و در قطب شمال داشته است.
سوروویکین در مارس ۲۰۱۷ به عنوان مسئول نیروهای روسیه در سوریه منصوب شد. و در آگوست سال گذشته، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به او درجه ژنرال ارتش را اعطا کرد.
آغاز شهرت
شهرت سوروویکین به کودتای اوت ۱۹۹۱ علیه میخائیل گورباچف، رئیس جمهور وقت شوروی باز می‌گردد، زمانی که او به عنوان کاپیتان ارتش، در تلاش برای کنترل مسکو، شرکت کرد و با شکست کودتا، دستگیر و زندانی شد. سرانجام بعد از تحمل نیم سال زندان، اتهامات او به این دلیل که او در حال اجرای دستورات است منتفی و او از زندان آزاد شد.
بر اساس منابع تاریخی، رئیس جمهور وقت فدراسیون روسیه، «بوریس یلتسین»، شخصاً دستور آزادی سوروویکین را صادر کرد.
سوروویکین همچنین شهرت خود را به عنوان یک رهبر نظامی سرسخت در طول جنگ دوم چچن در سال ۲۰۰۴ به دست آورد. در طول خدمتش در آنجا، وعده عمومی او برای «نابودی ۳ سرباز دشمن به ازای هر سرباز کشته شده روسی» بازتاب گسترده‌ای داشت.
بسیاری از ناظران روسی بر این باورند که انتصاب سوروویکین آغاز یک استراتژی جدید در جنگ اوکراین است. به ویژه که این جنگ وارد مرحله جدیدی شد و زیرساخت‌های روسیه توسط ارتش اوکراین نیز مورد هدف قرار گرفته است.
میراث سنگین
«پیوتر کراسنوف»، تحلیلگر نظامی با بیان اینکه که گذشتگان فرمانده جدید نیروهای روسیه «میراث سنگینی» برای او به جا گذاشته‌اند، گفت: سوروویکین در نتیجه تجربه طولانی نظامی خود و تمایز سختگیری نظامی و اصرار بر دستیابی به اهدافی که به او سپرده شده است، می‌تواند اهداف روسیه در جنگ اوکراین را محقق سازد.
کراسنوف سخنان «یوگنی پریگوژین»، بنیانگذار گروه واگنر (یک سازمان شبه نظامی روسی) مبنی بر انتصاب ژنرال سوروویکین در وضعیت کنونی که دشوار و بسیار پیچیده است، را تأیید کرد.
وی افزود: با انتصاب سوروویکین به عنوان فرمانده جدید و با افزایش پیش بینی شده تعداد نیروهای روسی در اوکراین پس از تکمیل آموزش نیروهای احتیاطی، احتمالاً وضعیت به طور چشمگیری به نفع روسیه تغییر خواهد کرد، زیرا ارتش اوکراین تقریباً با دو ارتش روبرو خواهد شد.
ژنرال آرماگدون
علاوه بر این، برخی از ناظران نظامی می‌گویند که انتصاب سوروکین نقطه عطفی است. پیش از این، عملیات‌ها از مسکو فرماندهی می‌شد که بسیاری از تصمیم‌ها به تأییدیه‌های مسکو که زمانبر بودند، نیاز داشتند. به نظر آنها، با انتصاب سوروویکین، تصمیمات در میدان جبهه‌ها اتخاذ می‌شود و این بدون شک بر روند نبرد در اوکراین تأثیر می‌گذارد.
در این راستا، کارشناس نظامی «الکسی لئونکوف» توضیح می‌دهد که سوروویکین یکی از قابل اعتمادترین فرماندهان ارتش روسیه به حساب می‌آید و تصادفی نیست که او را «ژنرال آرماگدون» در ارتش می‌نامند، زیرا او یک نظامی قوی است که می‌داند چگونه نظم را در واحدهایی که به او سپرده شده است، برقرار نماید. آرماگدون یک اصطلاح مذهبی مسیحی است که به معنای «جنگ پایان جهان» است.
این کارشناس نظامی، فرمانده جدید روسیه را به یک «آتش نشان» تشبیه کرد که معمولاً در مناطق شعله ور منصوب می‌شود. و فقط به لطف او، به قول لئونکوف، نیروهای مسلح اوکراین علیرغم برتری در نیروی انسانی نتوانستند موفقیت جدی در جبهه خرسون-زاپاروژیا به دست آورند.