به گزارش خبرنگار مهر، برخی از دستورالعمل‌های سازمان بین المللی گردشگری برای رفتار بهتر با یک فرد نابینا یا کسی که دچار آسیب بینایی شده به مناسبت روز جهانی نابینایان بدین شرح قابل مرور است:
افراد نابینا یا دچار اختلال بینایی همیشه به کمک نیاز ندارند اما اگر یک عضو از کارکنان کاری انجام دهد، او باید بگوید که چه کسی است و به فرد دیگر اجازه دهد بداند ایشان با آنها صحبت می‌کنند و برای کمک پیشنهاد می‌کنند.
شما هر گز نباید بدون اینکه در ابتدا سوال کنید که چگونه این کار را انجام می‌دهید، کمک کنید. شما باید با شخص نابینا به طور مستقیم با لحن صدای طبیعی صحبت کنید. برای روشن شدن این که شما با آن فرد صحبت می‌کنید، می‌توانید آنها را به روی آرامی روی بازوی خود لمس کنید.
اگر آنها تصمیم دارند روی یک میز بنشینند، شما باید دست نابینا را به پشت صندلی هدایت کنید. از آنجا فرد می‌داند که چگونه خودش را مدیریت کند.
اگر فرد نیاز دارد غذا بخورد، کارکنان رستوران باید به آن فرد خدمت کنند و به آنها بگویند که کارد و چنگال روی میز است و موقعیت غذا در بشقاب‌ها را بگویند.
اگر پیشنهاد شما برای اقدام به عنوان یک راهنما پذیرفته می‌شود، دست نابینا را در زیر آرنج یا شانه خود، هر کدام را که ترجیح می‌دهند، قرار دهید. سپس دست آنها، حرکت بدن راهنما را به صورت گام‌های هدایت کننده دنبال می‌کند.
همیشه یک ایده خوب برای دادن هشدار پیشگیری از هر گونه تغییر در سطوح زمین، سطوح لغزنده، سوراخ‌ها و هر گونه موانع دیگر بر سر راه، وجود دارد. اگر در حال راه رفتن در یک راهرو باریک هستید که از نظر عرض فقط برای یک فرد کافی است، باید دست خود را پشت سر بگذارید به طوری که شخص نابینا بتواند دنبال کند.
برای کمک به یک نفر نابینا برای این که بنشیند آنها را به سمت صندلی راهنمایی کنید و اجازه دهید بفهمد که آیا یک دستشویی وجود دارد یا خیر. شما باید اجازه دهید آنها بدون کمک بنشینند. به عبارت دیگر اگر شما به آنها کمک می‌کنید و دقیقاً مطمئن نیستید چه کاری باید انجام دهید پس باید بپرسید.
هنگامی که شما مسیرهایی را به نابینا می‌دهید به اندازه ممکن روشن و مشخص باشد و ترجیحاً فاصله‌ها را به متر به آنها بدهید. علائم و فاصله‌ها در پارک توسط افراد نابینا تجدید نظر و ارزیابی می‌شوند.
اگر قصد دارید با یک فرد نابینا قدم بزنید، دست‌های او را نگیرید، بگذارید آنها دست‌های شما را بگیرند. شخص نابینا از طریق حرکات بدن شما می‌داند چه وقت موانعی در راه وجود دارد و آنها چه نوع موانعی هستند.
رأی جلوگیری از هر گونه شگفتی ناخوشایند، ممکن است نابینایان ترجیح دهند نیمی از گام را پشت سر راهنما راه بروند.
اگر شخص نابینا دارای اختلال شنوایی است، با صدای بلندتر از صدای معمول صحبت کردن بی معناست.
اگر نابینا سگ راهنما دارد سعی نکنید که به سگ ضربه بزنید. مهم نیست که چقدر وسوسه انگیز است که این کار را انجام دهد، زیرا کار یک سگ راهنما هدایت صاحبانی است که نمی‌توانند ببینند. شما هرگز نباید یک سگ راهنما را از کارهایی که باید انجام دهد؛ منحرف کنید.
هرگز عصای سفید نابینا را بدون اجازه اش از او نگیرید زیرا یک منبع اساسی برای اطلاعات اوست.
هنگامی که شما یک محل را ترک می‌کنید همیشه باید اجازه دهید به فرد نابینایی که همراهی اش می‌کنید تا واقعیت را بداند. اگر افراد نابینا از شما به خاطر این که با صدای آهسته اطلاعاتی را درباره چیزهایی مانند ویژگی‌های مکانی که در آن هستند، یا افرادی که با آنها هستند، که نمی‌توانند ببینند می‌گوئید از شما قدردانی می‌کنند.
به یاد داشته باشید موارد زیر را رعایت کنید:
همیشه به یک نابینا بگویید شما که هستید.
اگر افراد نابینا مردد هستند و یا اگر شما نوعی مانع را مشاهده می‌کنید به آنها پیشنهاد کمک دهید.
همیشه دست خود را به آنها بدهید اما هرگز دست آنها را نگیرید.
همیشه از آنها جلوتر بروید.
اگر به آنها چیزی تقدیم می‌کنید یا چیزی را به آنها می‌گوئید؛ همیشه به آنها بگویید چه چیزی است.
همیشه به طور دقیق به آنها بگویید که چیزی که به آن اشاره می‌کنید کجاست.
همیشه از کلماتی مانند بالا پایین چپ و راست استفاده کنید.
صحنه‌ها را برای آنها توصیف کنید.
همیشه به آنها اجازه بدهید بدانند چه زمانی افراد جلسه‌ای را ترک می‌کنند یا دوباره می آیند.
از رها کردن هر نوع مانع در راه خانه کار یا غیره پرهیز کنید.
همیشه وقتی وسایل خانه را جا به جا می‌کنید به فرد بگویید.
همیشه اشیا را در یک مکان قرار دهید و اگر آنها را حرکت دادید بگذارید شخص بداند.
درب‌ها و پنجره‌ها همیشه باید بسته و یا به طور گسترده‌ای باز شوند.