به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، یک مطالعه جدید نشان داد که حدود ۲۵٪ از این نوزادان یک سال را بدون ملاقات با کودک هم سن خود سپری کردند. تعاملات اتفاقی با غریبه‌ها و اعضای جامعه در فروشگاه‌های مواد غذایی یا گروه‌های بازی اتفاق نیفتاد. آنها به ندرت فرصتی برای تکان دادن دست برای «بای-بای» داشتند.
دکتر «سوزان برن»، نویسنده ارشد مطالعه و مدرس ارشد اطفال و سلامت کودکان در کالج سلطنتی جراحان در دوبلین ایرلند، می‌گوید: «البته این دلیلی برای نگرانی والدین نیست.»
برن گفت: «نوزادان بسیار انعطاف‌پذیر هستند و از آنجائیکه همه‌گیری اکنون کاهش یافته است، بنابراین فرصت‌های زیادی برای مردم وجود دارد که با بچه‌های کوچک خود بیرون بروند و دنیا را ببینند.»
برای این مطالعه، محققان از داده‌های مطالعه پایه ۱۶۲۹ نوزاد متولد شده بین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ استفاده کردند و آن را با داده‌های ۳۰۹ نوزاد که در دوران قرنطینه به دنیا آمده بودند، مقایسه کردند.
محققان ۱۰ پیامد رشدی، از جمله مهارت‌های ارتباطی، مانند بیان یک کلمه معین و معنادار، اشاره به اشیا و تکان دادن دست برای خداحافظی را ارزیابی کردند.
محققان دریافتند که تفاوت در مهارت‌های زبانی اندک بود.
حدود ۷۷% از نوزادان دوران قرنطینه در مقایسه با ۸۹% از نوزادان مطالعه پایه، یک کلمه معین و معنی دار را بیان کرده بودند. حدود ۸۴ درصد از گروه دوران قرنطینه در مقایسه با ۹۳ درصد از گروه دیگر می‌توانستند به اشیا اشاره کنند. حدود ۸۸% از گروه دوران قرنطینه می‌توانستند خداحافظی کنند در مقایسه با حدود ۹۵% در گروه مطالعه پایه.
برن گفت: «آنچه که ما بیان می‌کنیم این است که در دوران قرنطینه نوزادان احتمالاً افراد بسیار کمتری را می‌دیدند و کلمات و صداهای کمتری می‌شنیدند. آنها همچنین بیشتر اوقات در خانه‌های خود بودند، بنابراین کسی را نداشتند که با او خداحافظی کنند، زیرا هیچکس به خانه نمی‌آمد و کسی نمی‌رفت.»
با این حال، نوزادان بر مهارت دیگر تسلط بیشتری داشتند: احتمال خزیدن آنها در ۱۲ ماهگی بیشتر از همتایان قبلی خود بود.
محققان همچنین دریافتند میزان شیردهی و ایمن سازی برای این نوزادان بیشتر بود و همچنین افزایش اندکی خطر اگزما یا درماتیت آتوپیک در آنها وجود دارد.