خبرگزاری مهر - گروه استانها: با صدای شات های پی در پی عکاسان در حالی که گوشه تخت بیمارستان سر درگریبان کز کرده است، ناگهان نگاه پرحسرتش را به سمت دوربین‌ها می‌چرخاند و ثانیه‌ای اطرافش را نگاه می‌کند و دوباره در لاک خود فرو می‌رود.
چه فرقی می‌کند عکس‌ها برای چه از او گرفته می‌شود! تروریست چگونه او را از آغوش گرم پدر و مادرش جدا کرد؛ حالا دیگر آه و حسرت جای خنده‌ها و شادمانی‌های کودکانه اش را گرفته است.
آرتین سرایداران شش ساله باید به جای اینکه از دوچرخه‌اش بگوید که در زیرزمین خانه قائم کرده تا هر وقت دلش خواست سوارش شود یا از هیجان بازی با اسباب بازی‌هایش برای دوستانش بگوید، یا از مداد رنگی‌هایش بگوید که در جامدادی گذاشته تا خدای نکرده گم نشوند و دست هیچکس به آنها نرسد؛ از پدر، مادر و برادرش می‌گوید از آنهایی که به فاصله یک چشم برهم زدن در حادثه تروریستی شاهچراغ شهید شدند.
او می‌گوید: «تفنگ زده بودند…با مامانم، بابام، داداشم، اومده بودیم زیارت… داشتیم می‌رفتیم سوار ماشینمون بشیم که تفنگ زدن…».
حالا او باید به جای کشیدن نقاشی‌های یک خانواده پنج نفره از پدر، مادر، خواهر و برادرش، بار غمی را به دوش بکشد. آرتین حالا تنها شده و تنهایی‌هایش را شاید هیچکس درک نکند.
او روزی زمزمه خواهد کرد که روزها گذشت و سال‌ها گذشت. اما من نمی‌دانم کدام روز، کدام سال، چه کسی از کجا آمد و روزهای کودکی‌ام را با خود برد و من کودکی ام را در کجا جا گذاشتم؟
حمله تروریستی به زائرین سومین حرم اهل بیت توسط دشمنان سفاک شوک بدی برای همه بود. برای شیراز و حتی همه ایران داغ تازه است و سنگین اما زندگی خیلی از بازماندگان مثل آرتین به قبل و بعد این واقعه تقسیم می‌شود.
عروسی که رخت عزا پوشید
او و خواهر نوعروسش در عرض چند دقیقه برای همیشه از سایه پدر و آغوش مادر و محبت برادر محروم شدند. این روزها اهالی شاپور جان درمجاورت منزل این خانواده شهید میزبان عزاداران شیرازی هستند و فامیل و آشنایان آنها بین بیمارستان نمازی منزل در رفت و آمد بودند.
عباس اسماعیلی، دایی آرتین در گفتگو باخبرنگار مهر گفت: امروز جمعه شش مهرماه ۱۴۰۱ آرتین از بیمارستان مرخص شده اما دستش نیاز به عمل جراحی مجدد دارد، چون تاندون‌های دست او بشدت آسیب دیده است.
وی با توصیف مصیبت خانواده‌های داغدار اسماعیلی و سرایه داران در خصوص اینکه خبرشهادت اعضای خانواده را به آرتین دادند یانه پاسخ داد: ما در برابر آرتین حرفی برای گفتن نداریم.
وی ادامه داد: او قبل از رسیدن ما به بیمارستان همه صحنه تیراندازی شهادت پدرومادر و برادرش را برای پزشک و پرستاران توصیف کرده بود. این پسر بچه پنج ساله یک لحظه یادش نمی‌رود که چه صحنه‌هایی دیده است.
آرتین قبل از رسیدن ما به بیمارستان همه صحنه تیراندازی شهادت پدرومادر و برادرش را برای پزشک و پرستاران توصیف کرده بود دایی آرتین با بیان اینکه همه خانواده داغدار و غم‌زده هستند، اظهار داشت: شنیدن حرف‌ها و مشاهدات آرتین صبر عظیمی می‌خواهد. او این روزها خیلی بی تاب است.
او گفت: دیشب تا به خواب نرفت نتوانستیم خواهر داغدارش را از بیمارستان ببریم تا کمی استراحت کند.
اسماعیلی ادامه داد: خواهرش این روزها در حال تدارک مقدمات جشن عروسی در تهران بود. حالا با ناباوری بربالین برادر مجروح تمام آرزوهایش تیره و تارشده و در فکر مراسم عزای سه تن ازاعضای خانواده است.
دایی آرتین گفت: ما از مسئولین امر تقاضا داریم آرتین وخواهرش را مثل فرزندان خود بدانند و از عاملین این جنایت براحتی نگذرند. پدرو مادر و برادر آنها دیگر به زندگی برنمی‌گردند و همه مامخصوصا این خواهر و برادر جای خالی آنها را همیشه حس می‌کنند.
مراسم خاکسپاری خانواده آرتین و دیگر شهدای حادثه تروریستی حرم شاهچراغ شنبه هفتم مهرماه در صحن حرم مطهر احمدابن موسی (ع) برگزار خواهد شد.
حالا آرتین به خانه برگشته و برای همیشه تنها مانده است، تنها با آرزوهایش و خاطره روزی که یک تروریست از خدا بی خبر دست مادرش را از او گرفت، پناه پدرش را از دست داد و محبت برادرش را دیگر حس نخواهد کرد.