به گزارش خبرگزاری مهر به نقل ازنیواطلس، ابزار مذکور با مقابله با فرایند «استرس اکسیداتیو» که بر فولیکول‌ها تأثیر می‌گذارد، فعال می شود و در نتیجه پوشش موی ضخیم‌تر و متراکم‌تر از روش های درمانی رایج ایجاد می شود. «استرس اکسیداتیو» پدیده ای است که به دلیل عدم تعادل بین تولید و تجمع گونه های فعال اکسیژن (ROS) در سلول ها و بافت ها و توانایی یک سیستم بیولوژیکی برای سم زدایی این محصولات واکنشی ایجاد می شود.
تحقیق مذکور روی معمول ترین شیوه طاسی یعنی ریزش موی آندروژنیک تمرکز کرده است. به اعتقاد کارشناسان فرایند استرس اکسیداتیو عاملی مهم در این شرایط است که در نتیجه مازاد گونه های واکنش دهنده اکسیژن روی کف سر روی می دهد که به سلول های مسئول رشد فولیکول مو آسیب می رسانند.
سال گذشته محققان وصله حاوی ریز سوزن دیگری را نمایش دادند که حاوی نانو ذرات خاصی بود تا استرس اکسیداتیو را کاهش دهد. چنین روندی رشد مو در موش های مبتلا به ریزش موی آندروژنیک را نیز ترویج کرد.
ریز سوزن ها نوعی نانوزیم هایی آزاد کردند که برای تقلید رفتار آنزیم خاصی در بدن لازم است. مولفان پژوهش جدید معتقدند نانوزیم هایی که تاکنون تولید شده اند را می توان ارتقا داد تا گونه های اکسیژن واکنش پذیر را طوری حذف کنند که به رشد مو کمک کند. آنها معتقدند با کمک یادگیری ماشینی می توان این فناوری را یک گام به جلو برد.
یادگیری ماشینی برای بررسی ۹۱ نانوزیم مختلف به کار رفت و پیش بینی شد رفتار چه ترکیباتی بیشترین شباهت به موادی را دارد که سوپراکسید دیسموتاز نامیده می شوند و به طور طبیعی گونه های اکسیژن واکنش پذیر در بدن انسان را خنثی می کنند. ترکیب تیوفسفیت منگنز(manganese thiophosphite) با ورقه های نانو یکپارچه و در مقابل سلول های فیبروبلاست پوست انسان آزمایش شد.
در مرحله بعد محققان وصله حاوی ریزسوزن را ابداع کردند که شامل ترکیبات خاص و طوری طراحی شده بود تا به طور عمیق در پوست انسان پراکنده شود و گونه های اکسیژن واکنش پذیر مازاد را از بین ببرد. این روش روی موش های مدل آزمایش شد و طی ۱۳ روز نمونه هایی از احیای مو مشاهده شد، به طوریکه موهای رشد یافته در این موش ها در مقایسه با نمونه هایی که با تستوسترون یا ماده ای به نام روگین(Rogaine )درمان شده بودند، ضخیم تر و متراکم تر بودند.
هرچند این تحقیق نشان دهنده یک روش مناسب برای درمان در نسل آینده است، محققان با کمک این روش تاثیرگذاری ماشین یادگیری در توسعه نانوزیم های درمانی را مشاهده کردند.
توسعه نانوزیم های درمانی حوزه ای با عملکرد فراتر از مقابله با طاسی است و شامل درمان زخم و تومور نیز می شود.