به گزارش خبرنگار مهر، شمشیربازی ایران زمانی رشته‌ای گوشه گیر در ورزش ایران بود اما طی یک دهه گذشته از تن به تن شدن با مدعیان جهانی و مورد آزمون و خطا قرار گرفتن مداوم، چنان آبدیده شده که روی ِ کُندی شمشیرها را بُرندگی و برشی به میزان لازم برای «شکست طلسم» ورود به المپیک بعد از ۳۷ سال (بازی‌های ۲۰۱۲ لندن)، «افزایش سهمیه های» حضور در المپیک (بازی‌های ۲۰۱۶ ریو) و در ادامه دستیابی به «اولین سهمیه تیمی» (بازی‌های ۲۰۲۰ توکیو) پوشش داد.
اینگونه شمشیربازان ایرانی که حضور در جمع ۱۶ تیم برتر دنیا رویای همین ۱۲ - ۱۰ سال اخیرشان بودند به مرحله «آقایی» در میان آنها رسیدند و همین یک سال پیش هم با سینه سپر شده و برای سومین دوره متوالی در جمع بزرگان المپیکی حاضر شدند اما تراژدی تلخی که در توکیو به پای‌شان نوشته شد، در کل آنها را از مسیرشان خارج کرد.
خروج از المپیک با دست خالی و بدون مدال برای شمشیربازی که به قول اهالی این رشته بوی مدال می‌داد، شکست دور از انتظاری بود. تیم ایران با بردهای تاریخی و به زمین زدن بزرگان راه المپیک اخیر را برای خود باز کرد اما شکست برابر ایتالیا در روز شوم و سیاه، این تیم را به طور کامل از مسیر مدال خارج کرد.
این خروج از مسیر اما فقط محدود به المپیک و برد و باخت هایش نشد، بعد از المپیک هم تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر با حضور در رویدادهای مختلف نشان داد که آن تیم قبل از توکیو نیست و این موضوع با حضورِ تقریباً بی رونق در رویدادهای مجارستان، گرجستان، کره جنوبی، مصر و اسپانیا عیان بود.
البته کناره گیری پیمان فخری از راس کادر فنی تیم ملی شمشیربازی بی تاثیر در این عقب گرد شمشیربازان اسلحه سابر نبود. به هر حال سیر صعودی این اسلحه برای رسیدن به تمام موفقیت‌های تاریخی سال‌های گذشته درست از زمانی آغاز شد که پیمان فخری هدایت‌شان را بر عهده گرفت یعنی سال ۲۰۱۲؛ تدابیر و پشتکار این مربی بود که باعث شد خیلی‌ها بر سرِ تیم و شاگردانش قسم بخوردند بنابراین جدا شدنش شوک بزرگی بود برای تیمی که نام فخری یک وزنه کنارِ آن بود.
کنار رفتن مجتبی عابدینی و جوانگرایی تدریجی که امین قربانی به عنوان سرمربی جدید در ترکیب تیم شمشیربازی اسلحه سابر ایجاد کرد هم دلیل دیگری بود برای رکود یک سال اخیر این تیم؛ البته همچون همیشه علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی در ترکیب تیم قرار داشتند اما فراخواندن نیروهای جوان‌تر مانند نیما زاهدی و عدم تزریق اطمینان به قدیمی ترها بابت حضور دائم در ترکیب اصلی هم از دلایلی بود که تزلزل‌های اخیر را به دنبال داشت.
با وجود همه این تغییر و تحولات که یکباره تیم ملی پرادعای شمشیربازی اسلحه سابر را درگیر کرد، ورزشکاران این تیم در رویدادهای مختلف خود را تا مراحل نزدیک به مدال بالا می‌کشیدند اما توفیقی نصیبشان نمی‌شد. این روند ادامه داشت تا جام جهانی الجزایر و نایب قهرمانی ارزشمند در این رویداد.
جام جهانی الجزایر به عنوان یکی از رویدادهای مصوب در تقویم ۲۰۲۲ فدراسیون جهانی شمشیربازی هفته گذشته برگزار شد. در بخش تیمی این مسابقات، ملی پوشان با سه پیروزی برابر کانادا، مجارستان و آلمان به فینال رسیدند و در نهایت با متحمل شدن شکست برابر رقیب آسیایی خود یعنی کره جنوبی به نایب قهرمانی دست یافتند.
این نایب قهرمانی در حالی در کارنامه تیم شمشیربازی ایران ثبت شد که این تیم آخرین بار پنج سال پیش و در جام جهانی پادووای ایتالیا (سال ۹۷) موفق به حضور در فینال و کسب مدال نقره شده بود. از این حیث نایب قهرمانی کسب شده در الجزایر اولین بار و تاریخی به حساب نمی‌آید اما برای شمشیربازی اسلحه سابر ایران که یک سالی از خودنمایی در میان بزرگان جهان دور مانده بود، گام محکمی به حساب می‌آید در آغاز مسیری که در آن قرار گرفته است.
بازی‌های آسیایی هانگژو و بعد از آن دستیابی به سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس و کسب نتیجه در آن بازی‌ها سه اولویتی است که در این مسیر برای سابریست ها پیش بینی شده است. آنها در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی، نتیجه فینال را به کره جنوبی واگذار کردند و نایب قهرمان شدند اما کنار زدن کره‌ای ها در هانگژو اولین اولویتی است که در این دوره جدید باید به آن دست یابند.
در راستای این مسیر حضور در جام‌های فرانسه، تونس و ایتالیا تا پایان سال برای شمشیربازان اسلحه سابر پیش بینی شده است. آنها در اوایل سال آینده هم باید به مجارستان، کره جنوبی و اسپانیا سفر کنند تا با حضور در رویدادهای این کشورها بتوانند جایگاه خود در رنکینگ جهانی را حفظ و ارتقا دهند و با بهترین موقعیت جهانی رنکینگی وارد میادین تاثیرگذار در کسب سهمیه المپیک شوند.
شمشیربازی اسلحه سابر ایران در حال حاضر در رده هفتم رنکینگ جهانی قرار دارد. این رنکینگ با یک پله صعود به واسطه نایب قهرمانی در الجزایر به دست آمد.