به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، زخم‌های دیابتی ممکن است به طور بالقوه منجر به قطع عضو یا حتی گاهی مرگ شوند اما بانداژ هوشمند این خطر را برطرف می‌کند.
این دستگاه که توسط دانشمندان دانشگاه استنفورد ساخته شده است، از دو لایه تشکیل شده است. در بالا یک فیلم پلیمری با ضخامت فقط ۱۰۰ میکرون وجود دارد که قطعات الکترونیکی بر روی آن نصب شده اند. در قسمت زیرین آن لایه دیگری وجود دارد که یک هیدروژل "لاستیکی و پوست مانند" است که در تماس با زخم قرار دارد.
حسگرهای زیستی بانداژ به طور مداوم دمای زخم و در نتیجه شدت التهاب را کنترل می‌کنند. تحقیقات گذشته نشان داده که با کاهش التهاب هر زخم، دمای آن کاهش می‌یابد.
اگر این ابزار نشان دهند که بهبود زخم رخ نمی‌دهد، یک محرک الکتریکی در بانداژ فعال می‌شود تا جریان الکتریکی کمی را به بافت زیرین برساند. انجام این کار با سرعت بخشیدن به سرعت مهاجرت کراتینوسیت ها (سلول‌های پوست) به محل زخم و از بین بردن باکتری‌ها، بسته شدن بافت را تسریع کرده و عفونت را کاهش می‌دهد.
همانطور که بانداژ به کار خود ادامه می‌دهد، از یک آنتن رادیویی داخلی برای برقراری ارتباط بی سیم با تلفن هوشمند جفت شده با بانداژ استفاده می‌شود. کارشناسی که از آن تلفن همراه استفاده می‌کند، می‌تواند وضعیت زخم را بررسی کند، بدون اینکه مجبور باشد مکرراً با برداشتن بانداژ روند بهبودی را مختل کند. وقتی زمان برداشتن بانداژ فرا می‌رسد، گرم کردن آن تا دمای ۴۰ درجه سانتیگراد باعث جدا شدن بی ضرر هیدروژل از سطح زخم می‌شود.
در آزمایش‌هایی که بر روی موش‌ها انجام شد، استفاده از این دستگاه باعث تسریع زمان بهبودی تا حدود ۲۵ درصد و افزایش سرعت رشد مجدد پوست تا حدود ۵۰ درصد شد. دانشمندان تاکید می‌کنند که ممکن است مدتی طول بکشد تا بتوان از این بانداژ برای افراد استفاده کرد، زیرا هنوز باید آن را تکمیل کرده و هزینه‌های تولیدش را نیز کاهش داد.