به گزارش خبرنگار مهر، در نشست کمیته بین الدول میراث ناملموس یونسکو که از روز هفتم آذر ماه شروع شده و تا ۱۲ آذر در حال برگزاری است، پرونده عود یا بربط نیز در میان ۴۲ پرونده ارسالی از کشورهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت.
لحظاتی پیش این پرونده نیز که از سوی ایران و سوریه پیشنهاد شده بود در فهرست میراث جهانی ناملموس یونسکو قرار گرفت.
در این نشست که اکنون در شهر رباط مراکش درحال برگزاری است؛ کارشناسان پس از بررسی ابعاد این پرونده، آن را به عنوان میراث جهانی به نام ایران و سوریه ثبت کردند تا در فهرست میراث ناملموس جهانی قرار گیرد.
درباره پرونده بربط یا عود آمده که در ایران کارگاه‌های متعددی وجود دارد. برخی از آنها وابسته به سازمان‌های دولتی است.
کارگاه‌های دیگری نیز در استان‌های جنوبی ایران وجود دارد که عود نوازی بخشی از زندگی روزمره مردم آنجا شده است. نوازندگان عود در استان‌های بوشهر، هرمزگان و خوزستان و خرمشهر از نظر آماری بیشتر از استان‌های دیگر است.
از نوازندگان معروف عود می‌توان به استاد بهروزی، استاد کامکار، استاد نریمان، خانم نگار بوبان، آقای سعید نایب محمدی، آقای هوتن شرف بیانی، آقای مجید ناظم پور اشاره کرد.
آموزش عود در مراکز دولتی و خصوصی انجام می‌شود و در اکثر شهرهای بزرگ ایران رایج است.
در سوریه نیز صنعتگران عود ابتدا در دمشق گسترش یافتند که مشهورترین آنها پسران نهات: عبده، حنا، آنتون، الیاس، مافی و گئورگی بوندد.
بعدها این صنعت به خانواده‌های دیگر از جمله حلبی، طویل، خلیفه و حیدر منتقل شد. در حلب، خانواده‌های سکر، جسری و حداد، و در حماه، حافظ سلیمان به این حرفه می‌پردازند.
نوازندگان عود در سراسر سوریه حضور دارند. گروه‌های مربوطه شامل نوازندگان حرفه‌ای و آماتور، آهنگسازان، خوانندگان (زن و مرد)، و همچنین کودکان، دانش آموزان، معلمان و مربیان مؤسسات موسیقی هستند.
موسیقی عود توسط اکثریت قریب به اتفاق جوامع شهری و روستایی سوریه شنیده یا پخش می‌شود.
از نوازندگان مشهور بین‌المللی سوری می‌توان به فرید آی‌آترش، قادری دلال، عدنان فتح‌الله، خوان کراجولی، حسین سبسابی، الهام ابوسعود اشاره کرد.
عود به عنوان پدرخوانده سازهای زهی عرب با منشأ ایرانی در نظر گرفته می‌شود و در خاورمیانه و همچنین بخش‌هایی از اروپا، آفریقا و آسیا حضور پررنگی دارد.