به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آناتولی، سازمان ملل متحد هشدار داد ۶ میلیون نفر دز افغانستان در آستانه قحطی قرار دارند. در همین ارتباط، سازمان ملل متحد روز چهارشنبه هشدار داد که ۶ میلیون نفر در افغانستان در بحبوحه کمبود کمک‌های بشردوستانه کافی به دلیل کمبود بودجه، با سطح اضطراری ناامنی غذایی روبرو هستند.
«رامیز الکباروف»، معاون نماینده ویژه سازمان ملل متحد، مقیم و هماهنگ کننده امور بشردوستانه در افغانستان به خبرنگاران در مقر سازمان ملل در کابل گفت: «شوک های اقتصادی که این روزها در حال تجربه آن هستیم، محرک‌های اولیه نیازهای بشردوستانه است.» وی گفت: «فصل زمستان با کاهش دما در برخی مناطق کشور به منفی ۲۵ درجه سانتیگراد در حال نزدیک شدن است» الکباروف گفت: «ما به ۷۶۸ میلیون دلار برای حمایت از فعالیت‌های آمادگی زمستانی نیاز داریم و ۶۱۴ میلیون دلار قبل از پایان سال مورد نیاز است… ما برای تأمین بودجه برای کل سال با مشکل مواجه بوده‌ایم.» به گفته سازمان ملل، دو سوم کل جمعیت - بیش از ۲۸ میلیون نفر – در افغانستان در سال آینده به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت.
این مقام سازمان ملل در افغانستان گفت که سطوح ناامنی غذایی همچنان یکی از بالاترین‌ها در افغانستان است و حدود ۶ میلیون نفر با سطوح اضطراری ناامنی غذایی که به IPC۴ نیز معروف است، مواجه هستند. وی افزود: «این مرحله قبل از رفتن به فاز ۵ است و مرحله ۵ اساساً یک مرحله قحطی فاجعه بار است. بنابراین، ۶ میلیون نفر در حال نزدیک شدن به آن خط مرزی خاص هستند.»
بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ و به دنبال آن اختلال در کمک‌های مالی بین المللی، این کشور فرسوده را در بحران‌های اقتصادی، بشردوستانه و حقوق بشری قرار داده است. ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، کمک مالی به افغانستان را به حالت تعلیق درآوردند. دولت بایدن ذخایر خارجی بانک مرکزی افغانستان را به ارزش ۷ میلیارد دلار به عنوان بخشی از تحریم‌های خود علیه طالبان مسدود کرد. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل از ایالات متحده خواسته‌اند تا به مسدود کردن دارایی‌های خارجی افغانستان پایان دهد.
در افغانستان همچنین زنان و دختران نیز از حقوق خود از جمله حق تحصیل محروم شده‌اند. همچنین هزاران زن با روی کار آمدن طالبان شغل خود را از دست داده‌اند یا مجبور به استعفا از نهادهای دولتی و بخش خصوصی شده‌اند. دختران از رفتن به دبیرستان منع شده‌اند و بسیاری از زنان با حضور در خیابان‌ها، اعتراض و سازماندهی کمپین‌ها خواستار احیای حقوق خود شده‌اند.