به گزارش خبرگزاری مهر، دانشجویان و اساتید دانشگاه در ایران پس از کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد در سال ۱۳۳۲ برای نجات مردم کشورشان از ستم رژیم شاه و ایفای نقش سیاسی و اجتماعی وارد میدان شدند و این نقش‌آفرینی تا پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران ادامه یافته و پس از پیروزی انقلاب نیز سرعت و قوت بیشتری داشته و تا امروز ادامه یافته است.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاه‌ها با هدایت مستقیم و غیرمستقیم رژیم شاهنشاهی تبدیل به جولانگاه مکاتب فکری التقاطی و «ای سم» های ورشکسته و یا نوظهور شده بود و دانشگاه‌ها بیش از آنکه بتوانند برای آزادی‌خواهی که خواست مردم بود اقدام کنند، درگیر میتینگ‌ها و یارگیری‌ها نحله‌ها و مکاتب ورشکسته شده بودند.
هرچه مبارزات مردم علیه رژیم شاهنشاهی اوج می‌گرفت دانشگاه‌ها نیز بیدارتر می‌شدند و رفته‌رفته از سال ۱۳۵۰ به بعد دانشگاه‌ها نقش اصلی خود را در کنار مردم و حوزه‌های علمی دینی پیدا کرده و تبدیل به «موذن جامعه» شدند تا جایی که در کنار روحانیان و بازاریان، تعداد قابل توجهی از زندانیان سیاسی دربند رژیم ستمشاهی را دانشجویان و اساتید دانشگاه تشکیل می‌دادند و این نقش‌آفرینی تا پیروزی این حرکت مردمی ادامه یافت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز گروهک‌های التقاطی از فضای ملتهب آن دوران سوءاستفاده کرده و تلاش کردند از جامعه دانشگاهی کشور یارگیری کنند اما دانشجویان و اساتید دانشگاه انقلابی تبدیل به سد محکمی در برابر نفوذ گروهک‌ها به داخل دانشگاه‌ها شدند و در حقیقت، «انقلاب فرهنگی» پیش از فرمان امام خمینی (ره) از داخل دانشگاه‌ها شروع شده بود.
دانشجویان پیرو خط مردم و انقلاب علاوه بر انجام فعالیت‌های جهادی در مناطق محروم و روستاها، به امر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان، همکاری در برقراری امنیت در کنار کمیته‌های انقلاب و سپاه، انجام خدمات بهداشت و درمانی و دیگر اقدامات اجتماعی موثر مشغول شدند و بیش از آن به فعالیت مستمر روشنگرانه علیه گروهک‌ها ادامه دادند و سعی داشتند تا آگاهی‌های دینی و سیاسی مردم را افزایش داده و مانع از فریب آنان توسط گروهک‌ها شوند و در این میان در مقابله با غائله‌های مسلحانه تروریست‌ها در شمال، غرب و دیگر نقاط کشور و همچنین در ترورهای مستقیم و هدفمند گروهک‌های تروریستی، تعداد ۱۸۷ نفر از جامعه دانشگاهی ایران شامل دانشجویان، اساتید دانشگاه و کارمندان دانشگاه‌ها به شهادت رسیدند. لازم به یادآوری است که این آمار و اطلاعات مربوط به شهدای ترور از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۰ است و اطلاعات و آمار مربوط به وقایع تروریستی پس از سال ۱۳۹۰ به زودی از سوی بنیاد هابیلیان ارائه خواهد شد.
از میان این شهدا ۴ نفر در عملیات‌های انتحاری، ۱۹ نفر در بمب‌گذاری‌ها، ۲۸ نفر در عملیات‌های تروریستی مستقیم و هدفمند، ۱۲۲ نفر در عملیات تروریستی غیرمستقیم، ۱ نفر در راه‌بندان مسلحانه، ۶ نفر در ربایش مسلحانه و بر اثر شکنجه، ۲ نفر بر اثر انفجار مین کارگذاشته شده توسط تروریست‌ها و ۵ نفر در عملیات‌های تروریستی که مستقیماً به دستور دولت آمریکا و یا رژیم صهیونیستی صورت گرفته و از آن به عنوان «تروریسم دولتی» یاد می‌شود به شهادت رسیده‌اند. داده‌نگار تفصیلی پیشِ‌رو حاصل پژوهش بنیاد هابیلیان بر این موضوع است.
گستره شهدای ترور جامعه دانشگاهی بر اساس محل تولد
استان تهران با ۶۶ شهید بیشترین تعداد شهدای جامعه دانشگاهی را در کشور به خود اختصاص داده است و استان‌های آذربایجان غربی، البرز، قم و هرمزگان هر یک با ۱ شهید ترور کمترین تعداد شهدا را دارا هستند.