به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه خبری القدس العربی، روزنامه واشنگتن پست مصاحبه‌ای با «محمد بن عبدالرحمن آل ثانی» وزیر امور خارجه قطر درباره مسابقات جام جهانی فوتبال منتشر کرد.
وزیر امور خارجه قطر در مصاحبه با «ایشان ثارور» نویسنده و مقاله نویس روزنامه واشنگتن پست گفت: قطر در معرض یک هجمه بی‌سابقه قرار گرفته و نگرش‌ها و رفتار برخی رسانه‌ها نسبت به قطر از دیدگاه ما منفی و ناامیدکننده است. تلاش کردند قطر را نه بر اساس حقایق و نه بر اساس حضور و بررسی واقعیت‌ها قضاوت کنند. ما می‌خواهیم نشان دهیم که جهان عرب جایی برای درگیری نیست.
وی ادامه داد: این فراگیرترین تورنمنت در تاریخ جام جهانی است، چرا که افرادی از کشورهای مختلف و با پیشینه‌های متفاوت در آن حضور داشتند که قبلاً هرگز فرصت تماشای مسابقات را نداشتند. دیدیم که برخی چه در تریبون‌های ارتباطی و چه در رسانه‌ها، گزارش‌های مغرضانه‌ای منتشر کردند. بیشتر بازدیدکنندگان تجربه مثبتی در قطر داشتند. مطمئنم هر چند اینجا یا آنجا نکات منفی وجود دارد، اما بیشتر آنها از مهمان نوازی و مهربانی این کشور و مردمش می‌گفتند که ما به آن افتخار می‌کنیم.
رئیس دستگاه دیپلماسی قطر خاطرنشان کرد: متأسفانه برخی سازمان‌های غیردولتی و رسانه‌ها بدون اذعان به همه این تحولات و تأیید آن، به قطر حمله کردند. برگزاری این جام دستاورد حکومتی است که طی ۱۰ سال تغییر کرده است، در حالی که اروپا و آمریکا طی ۱۰ سال تغییر نکرده‌اند. ما از جام جهانی تشکر می‌کنیم که به ما کمک کرد تا این نوع تغییرات را تسریع کنیم.
محمد بن عبدالرحمن آل ثانی در خصوص آمار و ارقام مرگ و میر در حین ساخت و ساز ورزشگاه‌های برگزاری جام جهانی گفت: حتی مرگ یک نفر ضایعه بزرگی است، اما مرگ و میر در طول دوره آماده سازی ورزشگاه‌ها تنها ۳ مورد بود و این موضوع بیش از یک بار تکرار و تأیید شده است.
شیخ محمد بن عبدالرحمن درباره دیدارهای جانبی امیر قطر با سران برخی کشورهای عربی که پیش از این کشورش را تحریم کرده بودند، گفت: با توجه به بحرانی که پشت سر گذاشته‌ایم، فکر می‌کنیم اتحاد مهم‌تر از اختلاف است. ما به وحدت کشورهای حوزه خلیج فارس اعتقاد داریم و این به معنای این نیست که در همه چیز توافق داریم؛ بله اختلاف داریم ولی اجازه دهید روی هدف مشترک تمرکز کنیم. درست است که نمی‌توانیم همه چیز را به سرعت بازسازی کنیم و می‌دانیم که این کار زمان بر است، اما آمادگی برای بازگرداندن روابط به جایی که بوده است، در میان رهبران وجود دارد.