حمید زمانی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر و درباره احداث موزه صنعت سیمان ری گفت: شهرداری تهران با تمرکز بر احداث موزه سیمان ری، از بر باد رفتن سرمایه‌های کارخانه سیمان جلوگیری کرد. پیش از مصوبه دولت، فردی قطعات کارخانه سیمان را برای منافع شخصی استفاده می‌کرد. وی سعی داشت، فلزات و دستگاه‌ها را از کارخانه خارج کند و حتی قسمت کوچکی از تجهیزات برقی کارخانه از مجموعه خارج شده، اما با تلاش شهرداری تهران، کارخانه سیمان ری به مردم بازگشت.
فرماندار ویژه شهرستان ری با بیان اینکه افتتاح موزه بازآفرینی کارخانه سیمان ری به توسعه فرهنگی این شهرستان کمک می‌کند، اظهار کرد: قبلاً واگذاری غیرحرفه‌ای کارخانه سیمان انجام شده بود و کارخانه در مسیر تخریب و نابودی بود.
ماجرای تصاحب کارخانه سیمان و تکه تکه کردن تجهیزات آن
فرماندار ویژه شهرستان ری ضمن انتقاد از کیفیت واگذاری مجموعه سیمان ری گفت: فردی که کارخانه را پس از واگذاری تصاحب کرده بود، اجزا و پاره‌های این مجموعه صنعتی را تکه‌تکه کرد. مسائل حقوقی‌اش را با جدیت پیگیری می‌کنیم، اما انتقادات زیادی نسبت به واگذاری این مجموعه به فرد مذکور داریم؛ چرا که به جایگاه فرهنگی اینجا توجهی نشده بود.
وی خاطرنشان کرد: سیستم برق کارخانه سیمان، برق بیمارستان فیروز آبادی و برخی کارخانجات را تأمین می‌کرده، اما متأسفانه قسمت کوچکی از سیستم برق از اینجا خارج شده ولی زیرساخت‌های اصلی برق که آلمانی هم بوده، باقی مانده است.
زمانی ادامه داد: پس از آن، شهرداری در هیأت دولت واگذاری کارخانه سیمان ری را طرح کرد تا طی مصوبه هیأت دولت، کارخانه سیمان ری به شهرداری واگذار شد و باید گفت که این مجموعه صنعتی و ریشه‌دار به مردم بازگشت.
احیای خاطرات مردم شهرری در پی بازآفرینی کارخانه سیمان
فرماندار ویژه شهرستان ری اظهار کرد: کارخانه سیمان برای مردم پر از خاطره است و پدران بسیاری اینجا کار می‌کردند. با راه اندازی‌اش مردم شهر ری به شدت خوشحال شده‌اند. ساکنان شهرری با خانواده‌های خود به مجموعه سیمان ری می‌آیند و مردم با دیدن اسامی کارکنان در بایگانی، به پدرانشان افتخار می‌کنند.
زمانی با بیان اینکه کارخانه سیمان ری به کارکرد زیبای خود باز خواهد گشت، افزود: روز شنبه اولین فاز بازآفرینی آن توسط شهردار تهران افتتاح شد و امیدواریم در فازهای بعدی، پاتوق فعالان دانش بنیان شود.
کارخانه سیمان ری، نخستین کارخانه سیمان ایران، در دی ماه ۱۳۱۲ افتتاح شد و تا سال ۱۳۶۰ طی چهار مرحله مختلف توسعه یافت و میزان تولید آن تا سقف ۶۰۰ تن در روز رسید. در اسفندماه سال ۱۳۶۲ به دنبال گسترش شهر تهران و همچنین قدیمی‌شدن شیوه تولید و از رده خارج شدن دستگاه‌ها، تولید واحدهای کارخانه متوقف و سال ۱۳۶۳ این مجموعه رسماً تعطیل شد. از سیمان این کارخانه در ساخت بناها و زیرساخت‌های مهمی همچون دانشگاه تهران، ساختمان وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش، تئاتر شهر، مخابرات ایران و موزه هنرهای معاصر استفاده شده است.