خبرگزاری مهر، گروه سیاست: سه روز پیش و در سالگرد واقعه عاشورای ۸۸ صفحه اینستاگرام بیبیسی فارسی به بهانه صدمین روز آغاز اغتشاشات، و درواقع آنگونه که خود اذعان داشته به منظور «درس گرفتن، انتقال تجربه، و اهمیت وجود رهبری اعتراضات» به یادآوری ماجرای عاشورای ۸۸ پرداخته و برای نخستینبار به حقایقی اقرار کرده که تا پیش از این همواره در همه رسانههای داخلی و خارجی هوادار فتنه سبز کتمان میشد و سخنی از آنها در میان نبود. به همین دلیل است که بیبیسی از عاشورای ۸۸ بهمثابه «وجه کمتر روایت شده جنبش سبز» یاد میکند و میکوشد با شگردهای خاص خود روایتی از ماجرا ارائه دهد تا آن را در راستای مقصودی که از ارجاع به آن دارد، به خدمت گیرد.
این هدف هرچه باشد اما رسانه رسمی خاندان سلطنتی انگلیس در این مطلب به آشوبگری و حرمتشکنی فتنهگران در آن روز اذعان کرده است، هرچند کوشیده آن را با این توجیه که «خشونت متقابل در مقابله به مثل با نیروهای امنیتی» بود، تطهیر کند. بیبیسی حتی به «صحنههایی از خلع سلاح و محاصره نیروهای ضد شورش» اشاره کرده که به تعبیر او «تا سالها در رسانههای نزدیک به اصلاحطلبان سانسور شد».
بیبیسی البته راست میگوید، هرچه باشد اصلاحطلبان در این مملکت زیسته و از ارزشها و باورها و مقدسات ملت خبر دارند. اصلاحطلبان خوب میدانستند اعتراف به حرمتشکنی «سبزها» در روز عزای اباعبدالله –با هر توجیه و ترفندی- تنها بر نفرت بیشتر ملت از این جریان خواهد افزود و ته مانده وجهه آنان را نزد آنها که همچنان سادهلوحانه دروغ بزرگ تقلب را باور کرده بودند، بر باد خواهد داد.
اصلاحطلبان خوب میدانستند ملت ایران نسبت به ارزشها و مقدسات خویش تعصب و غیرت دارد و در برابر هتک حرمت آنها با احدی مماشات نخواهد کرد، از اینرو طی این سالها هرگز زیر بار پذیرش حقیقت اهانت فتنهگران سبز به گرامیترین مقدسات مردم نرفتند و همواره تلاششان این بود که ننگ این اتهام را از دامان فتنهای که بستگیِ بی حرف و حدیثی با آنها داشت پاک کنند.
امسال اما بنگاه خبرپراکنی بیبیسی بهزعم اینکه پردهدری اغتشاشگران در سه ماه گذشته تأثیر خود را در جامعه گذاشته و از حساسیت ملت به مقدسات به میزان قابل توجهی کاسته شده و اینک میتوان بدون هیچ ملاحظهای درخصوص حقایقی که تا پیش از این نمیشد درمورد آنها حرفی زد، سخن گفت، بیپروا از آنچه فتنهگران در عاشورای ۸۸ انجام دادند پردهبرداری کرده تا به خیال خود با بازخوانی حوادث آن روز بر آتش زیر خاکستر اغتشاشاتِ فروکش کرده بدمد و آن را دوباره شعلهور سازد.
بیبیسی میگوید: «آن روز مرکز تهران «در دست» معترضان و پایتخت ایران «در آستانه سقوط» بود و نیروهای امنیتی مجبور به عقبنشینی شده بودند… اما معترضان شبهنگام به خانه برگشتند.» او درواقع قصد دارد با این دروغ فاحش و ادعای مضحک اغتشاشگرانِ از میدان به در شده را تهییج کرده دوباره به صحنه بازگرداند که اگر مثل عاشورای ۸۸ پا پس نکشید کار نظام تمام است!
در مضحک بودن ادعای رسانه روباه پیر همین بس که بیبیسی خلوتی خیابانها به سبب حضور مردم در مجالس عزای حضرت ثارالله را به نام نمایش قدرت فتنهگران فاکتور کرده و آن را به عنوان تسلط آنها بر تهران جا میزند! حال آنکه آن روز هم به روال هر عاشورای دیگری ملت امام حسینی ایران از نخستین ساعات صبح در مجالس عزاداری در مساجد و هیأتها و تکایا حضور یافته و مشغول سوگواری برای مولای خویش بود که فتنهگران چونان شغالهایی که بیشه را خالی از شیران دیدهاند، به خیال خام خود مجال عرض اندام یافته و به خیابانها حملهور شده و به تخریب اموال عمومی و خصوصی و آتش زدن ساختمانها و بانکها و وسایل نقلیه مردم پرداختند. حتی خیمه و بیرق عزای اباعبدالله هم آن روز از هجوم فتنهگران در امان نماند و آنها با هلهله و پایکوبی در روز شهادت امام سوم شیعیان حرمتشکنی را به نهایت خود رسانده و ماهیت ضددینی خویش را آشکار کردند.
اما حوالی ظهر که خبر این جنایت و هتاکی منتشر شد و سیل خروشان مردم خشمگین و عزادار از مجالس سوگواری به خیابانها ریختند، فتنهگران چونان شغالهای هراسان از بازگشت شیر، فرار را بر قرار ترجیح داده به لانههای خود گریختند.
بیبیسی همچنان که جولان فتنهگران در خیابانهای خلوت عاشورا را به «در دست داشتن مرکز تهران توسط معترضان» جا میزند، فرار حقیرانه فتنهگران پس از حضور سیلآسای ملت در خیابانها را نیز به «بازگشت به خانه آنها» در «شبهنگام» تعبیر میکند!
دروغ و تحریف و تحمیق شیوه رسانههای امثال بیبیسی است که مخاطبی را مطلوب میدارند که کورکورانه روایت مخدوش ایشان را باور کند و آنقدر ساده و سفیه باشد که از ایشان نپرسد پس از اینهمه قدرتنمایی سبزها که پایتخت را «در آستانه سقوط» قرار داده بود، چرا آنها اندکی دیگر پایمردی نکرده و اینقدر زود «به خانه بازگشتند» و میوه نمایش قدرت خویش را نچیدند؟!
لیکن گذشته از این تحریف و توجیهها، و صرفنظر از اینکه بیبیسی با چه قصد و نیتی پرونده آن روز را گشوده است، نکته این است که او خواسته یا ناخواسته به حقیقتی اقرار کرده که همواره طی این سالها از جانب اصلاحطلبان تلاش گستردهای در سرپوش نهادن بر آن به عمل آمده بود. واقعهای آنقدر مشمئزکننده که حتی تحریفها و توجیههای مضحک امثال بیبیسی هم برای تطهیر آن بسنده نیست. چه اینکه هنوز آنقدر از ماجرا فاصله نگرفتهایم که بشود اینگونه رسوا دست به تحریف تاریخ زد، آنهم در روزگار رسانه و عصر مطبوعات که همه چیز با جزئیات برای آیندگان ثبت و ضبط میشود. و گذشته از اسناد موثق و فیلمها و تصاویر غیرقابل تردید ماجرا، سادهلوحترین مخاطب نیز خواهد پرسید مگر در روز عاشورا که همه ملت مشغول عزاداری برای سالار شهیدان هستند، سبزها در خیابان چه میکردند که نیروهای امنیتی با آنها درگیر شدند؟ و همین کافی است تا حقیقتی برملا شود که اصلاحطلبان هرگز افشای آن را خوش نداشته و حالا بیبیسی پس از سالها با اغراضی خاص به آن اذعان کرده است.
حرمتشکنی فتنهگران سبز در عاشورای ۸۸ برای همیشه در حافظه تاریخ باقی خواهد ماند تا گواهی باشد بر حقیقتِ ماهیت آنها که در برابر نظام اسلامی قد علم کرده و همچنان که در شعارهای خود فریاد کردند انتخابات و دروغ بزرگ تقلب نزد آنها جز «بهانه» ای برای زدن «اصل نظام» نبود.
بیبیسی با هر نیتی به بازخوانی آن روز پرداخته باشد، و همه ترفندهای خود را هم که در تحریف تاریخ به خدمت گیرد همچنان نخواهد توانست عظمت حماسه بیبدیل ۹ دی بهمثابه پاسخ جانانه ملت به حرمتشکنی فتنهگران را مشوه سازد. بنابراین احتمالاً مخاطبان خاص این مطلب بیبیسی آن اندازه برخوردار از شعور هستند که بدانند درصورت انجام هر تحرکی علیه «اصل نظام»، پاسخی نظیر ۹ ی در انتظار آنان خواهد بود.