به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وبگاه شهاب، «هارون شیرف»، مسئول عالی‌رتبه سابق موساد در یادداشتی نوشت که سرویس‌های جاسوسی اسرائیل به محض اینکه فرانسه توافقنامه تجهیز عراق به رآکتور هسته‌ای را در نوامبر ۱۹۷۵ امضا کرد، عملیات مخفی خود را برای ناکام گذاشتن طرح صدام، دیکتاتور سابق عراق را شروع کرد.
بر اساس این گزارش، موساد این تلاش‌های مخفیانه را با همکاری یگان‌های اطلاعات نظامی ۸۲۰۰ و ۸۱ ارتش رژیم صهیونیستی و سازمان انرژی هسته‌ای این رژیم شروع کرد. عناصر موساد تحرکات خود را شروع کردند؛ یکی از اهداف آنها، مهندسی ایتالیایی در حومه رم بود که شرکت «فرام اتوماتیک» فرانسه او را به واسطه یک شرکت ایتالیایی به خدمت گرفته بود.
یک روز در اواسط سال ۱۹۷۶ یک بسته کوچکی در ورودی منزل این مهندس هسته‌ای منفجر و خسارت بسیار جزئی به در ورودی ساختمان وارد شد، ولی صدای انفجار ساکنان منطقه را به محل انفجار کشاند. دقایقی بعد پلیس رسید ولی آنها با دیدن دو نفر که با مهندس مذکور در حال گفتگو هستند، شوکه شدند. این دو نفر که مأمور موساد بودند با او درباره جزئیات کار حرفه‌ای او صحبت می‌کردند که تنها خود او از این جزئیات اطلاع داشت. مهندس ایتالیایی بیم آن داشت که مأموران او را به قتل برسانند و همین نگرانی باعث شد که او تمام اطلاعات مربوط به محل کار خود را در اختیار آنها قرار دهد.
تلاش‌های موساد برای به کار گرفتن این مهندس ایتالیایی موفقیت آمیز بود، بنابراین او سه سال بعد به همراه همسرش به اراضی اشغالی سفر کرد.
هدف دیگری که موساد او را تحت تعقیب خود قرار داشت فردی در فرانسه بود، از اینجا بود که یک افسر از کشوری عربی برای بررسی موضوع عازم فرانسه شد. عناصر موساد در حال ارزیابی چگونگی به کار گرفتن او بودند، در ابتدا کار آنها دشوار بود، به ویژه اینکه او فردی مسلمان و ملی گرا بود.
عناصر موساد، برنامه ریزی دقیق خود را شروع کردند، آنها متوجه شدند که هدف آنها زبان فرانسوی نمی‌داند و در محل کارش نیز محبوب نیست، جاسوسان صهیونیست نقاط ضعف او را شناسایی کرده و از این طریق به او نفوذ کردند.
نویسنده یادداشت در ادامه می‌گوید که جذب این افسر که بعدها در دوران خدمت خود در کشورش ارتقا درجه گرفت، یکی از بالاترین دستاوردهای وی است.
به گفته نویسنده، شرایط آرام بود تا اینکه «مناخیم بگین» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی دستور اقدامات پیشگیرانه را که شامل خرابکاری و کشتار بود را صادر کرد.
به محض صدور این دستور، موساد بلافاصله با آن موافقت کرد و اولین عملیات خرابکارانه خود را در آوریل ۱۹۷۹ در شهرکی در نزدیکی شهر تولون فرانسه واقع در جنوب این کشور، شروع کرد. هدف انبارهای شرکت CMIM فعال در زمینه ساخت قطعات شکتی و رآکتورهای هسته‌ای بود.
همزمان، ۱۵ فرد به سرپرستی «مایک هراری» فرمانده خود به محل حادثه رسیدند و برای اینکه بتوانند مخفیانه وارد سایت شوند، دو جنگنده در نزدیکی سایت شروع به پرواز کردند تا توجه افراد را به خود جلب کنند، در این حین عناصر موساد وارد سایت شدند و بمب‌های زمان دار را بر روی دو کانتینر کار گذاشتند و کمتر از یک ساعت بعد انفجارهای پی در پی سایت مذکور را به لرزه درآورد.
کانتیرهای بزرگ که حاوی مواد هسته‌ای برای نیروگاه‌های عراق بود و قرار بود طی روزهای آینده عازم بغداد شود، منفجر شدند.
اما این عملیات خرابکارانه آسیب جدی به تجهیزات سایت مذکور وارد نکرد و تجهیزات پس از تعمیر به بغداد ارسال شد، زمانی که ساخت نیروگاه عراق رو به پایان بود، معاون موساد به مناخیم بگین گفت که عملیات برای نابودی پروژه عراق به هدف خود نرسیده است، پس از آن جنگنده‌های رژیم صهیونیستی به دستور بگین در ۷ ژوئن ۱۹۸۱ «رآکتور تموز» را در نزدیکی بغداد بمباران و به طور کامل تخریب کردند.
تنها یک سال پیش از بمباران رآکتور، یعنی ۱۴ ژوئن ۱۹۸۰، جسد «یحیی المشاد» مهندس مصری و یکی از برجسته‌ترین مهندسان برنامه هسته‌ای عراق در اتاقش در هتلی در پاریس پیدا شد که قتل او نیز کار عناصر موساد بود.