به گزارش خبرگزاری مهر، جعفر محمد ترمذی شاعر ازبکستانی، استاد دانشگاه خاورشناسی تاشکند، عضو اتحادیه نویسندگان ازبکستان و تاجیکستان و عضو انجمن علمی نقد ادبی ایران، ضمن اشاره به اینکه همراه با شاعرانی از کشورهای فارسی زبان دیگر سعادت حضور و شعرخوانی در پنجمین دوره این جشنواره را داشتم، بیان کرد: خرسندم که پس از دوازده سال دوباره این سعادت نصیب من شد؛ جشنواره بین‌المللی شعر فجر اکنون به یک سنت در ایران تبدیل شده است که برای حیات معنوی، فرهنگی و ادبی تمام فارسی زبان دنیا بسیار مهم و مفید است.
استاد دانشگاه خاورشناسی تاشکند در ادامه افزود: به بهانه حضور در این جشنواره با دوستان، همکاران، ادیبان و شاعران فارسی‌گو از کشورهای مختلف همچون تاجیکستان، افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان و هند آشنا شدیم، خود را معرفی کردیم و در این راستا دوستی‌ها و هکاری‌های ادبی و علمی بین ما شکل گرفت که رواج پیدا می‌کند.
وی با اشاره به محفل شعر خلیج فارس در جزیره ابوموسی گفت: این که شاعرانی از نقاط مختلف دنیا در این محفل شرکت کرده و با لهجه، گویش و زبان خود به شعرخوانی پرداختند و تابش‌ها و جلوه‌های گوناگون زبان به ویژه زبان فارسی به نمایش درآمد بسیار جالب بود. برگزاری جشنواره بین‌المللی شعر فجر و همچنین برپایی محافل مختلف شعری در ایام برگزاری این جشنواره برای پیوند ملل آسیای مرکزی و فارسی زبانان دنیا نقش محوری دارد؛ همچنین گسترش زبان و ادبیات فارسی و معرفی ایران به جهان و معرفی فارسی زبانان دنیا به جامعه ایران را در پی دارد.
این شاعر ازبکستانی با طرح این نکته که اکنون نیز شعر و ادبیات در ایران عزیز بسیار گران‌مایه بوده، یک ثروت ملی محسوب می‌شود، افزود: من هم معتقدم نعمت معنوی و ملی اقوام فارسی زبان دنیا همین ادبیات و شعر است. زندگی ما فارسی‌گویان بدون شعر و ادبیات معنایی نخواهد داشت؛ ما در شادی، غم، کار، عشق و در عرصه‌های مختلف با شعر و ادبیات زندگی می‌کنیم. این میراث معنوی بزرگی که از گذشتگان ما از رودکی تا آخرین شاعران فارسی‌گوی خراسان و ماوراء‌النهر و مناطق مختلف به یادگار مانده است برای امروزیان و آیندگان به عنوان یک غذای روحی، روانی و معنوی در مشکلات زندگی لازم است.
جعفر محمد ترمذی در پایان با ذکر نام شاعرانی همچون حافظ، مولوی، بیدل، صائب تبریزی، نیما یوشیج و سهراب سپهری گفت: من تحصیل کرده تاجیکستان هستم اما در ازبکستان متولد شده و زندگی می‌کنم. تا جایی که می‌دانم شعرای معاصر ایران در کشور تاجیکستان و ازبکستان معروف و مشهورند و در این بحث شکی نیست. اکنون ازبکستان جای خود را به عنوان چهارمین حوزه زبان و ادبیات فارسی باز کرده است؛ گرچه کمرنگ و بی‌نور به نظر می‌رسد و تجلی زمان‌های قدیم را نمی‌دهد و شکوه دوران باستان را ندارد.