به گزارش خبرگزاری مهر، آیت‌الله علم‌الهدی پیش از ظهر پنجشنبه در مراسم عزاداری شهادت امام موسی کاظم علیه‌السلام که در حرم امام رضا علیه‌السلام برگزار شد، ضمن تسلیت شهادت این امام همام، اظهار کرد: پروردگار محور رسالت هر پیغمبری را در همه دوران‌ها و همه شرایط، دو مسئله عنوان می‌کند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: مسئله اول، توسعه و ترویج بندگی و عبودیت خدا و مسئله دوم، طاغوت‌زدایی و طاغوت‌ستیزی است؛ در کنار عبودیت پروردگار، ذات مقدس حق در قرآن کریم، طاغوت‌ستیزی را محور رسالت انبیا معرفی می‌کند.
وی با بیان اینکه عظمتی که در سیمای شخصیت امام هفتم وجود دارد، همین دو واقعیت است، خاطرنشان کرد: موسی بن جعفر علیه‌السلام در میان مردم به‌عنوان «عبد صالح» معروف بودند و در لسان احادیث و روایات نیز که می‌خواهند از زبان ایشان به عنوان مرسل نقل کنند، می‌گویند «و قال عبدالصالح»، این لقب در راستای همان حرکت طاغوت‌ستیزی خاصی بوده است که موسی بن جعفر اجرا می‌کردند.
آیت الله علم الهدی اضافه کرد: اگر در سیره ائمه نگاه کنید، مظالمی که بر ائمه وارد شده یکسان نیست و برخی ائمه در جریان زندگی مظلوم‌تر و جنایاتی که نسبت به آنان وارد می‌شده، شدیدتر بوده است، نه از باب اینکه ظالم در ظلمش غلظت خاصی داشته که شقاوت او را ظالم دیگری نداشته است، همه این ظالمان شقی بوده‌اند، در بی‌رحمی در اجرای برنامه استقرار و ثبات قدرت خودشان از هیچ چیز نمی‌هراسیدند و روی هیج مسئله‌ای فکر نمی‌کردند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی با بیان اینکه تفاوت بین برخوردهای جنایتگران با ائمه بوده است، در مقابل تقابل با اعمال آنان از سوی ائمه صورت می‌گرفته، ابراز کرد: بعد از شهادت امام صادق علیه‌السلام، منصور دوانیقی به والی مدینه بخشنامه صادر کرد و گفت در شهر مدینه هر فردی به‌عنوان وصی و جانشین امام صادق معین شد، بدون چون و چرا گردن او را بزن و سر بریده‌اش را برای من بفرست.
وی افزود: والی مدینه به منصور نامه نوشت و گفت «امام صادق که به شهادت رسیده است، وصیتنامه آن حضرت صادر شده، پنج وصی برای خود تعیین کردند، وصی اول منصور دوانیقی، وصی دوم محمد بن سلیمان، وصی سوم عبدالله بن جعفر پسر بزرگ امام، وصی سوم موسی بن جعفر و وصی پنجم همسر امام صادق علیه‌السلام، کدامیک را گردن بزنم و سر بریده‌اش را برای شما بفرستم؟»؛ او در مقابل این طرح سیاستمدارانه امام صادق مندک شد و نتوانست جوابی در برابر والی مدینه بدهد لذا امام هفتم به‌عنوان امام بعد از امام صادق (ع) مدتی در خفا بودند، شیعیان امام هفتم را صدا می‌زدند «العبدالصالح» تا ایشان در مقابل جنایت منصور در مخاطره قرار نگیرد.
طاغوت‌ستیزی امام موسی بن جعفر
آیت الله علم الهدی با بیان اینکه «العبدالصالح»، عنوان لقب خاص وجود مقدس امام موسی بن جعفر بود، خاطرنشان کرد: آنی که در شخصیت فردی امام هفتم علیه‌السلام از دوران کودکی و طفولیت از نظر مردم مدینه جلوه داشت، شخصیت عبادتی و بندگی موسی بن جعفر بود؛ روزی ابوحنیفه آمد خدمت امام صادق علیه‌السلام و عرض کرد «یابن رسول‌الله، رفتم مسجد نماز بخوانم، دیدم مردم جمع شدند و یک آقا پسر سه ساله‌ای دارد نماز می‌خواند و مردم دارند او را نگاه می‌کنند، دیدم این آقا پسر سه ساله اشک می‌ریزد و نماز می‌خواند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی افزود: به خاطر شرایطی که در آن زمان پیش آمد، طاغوت‌ستیزی امام موسی بن جعفر از سایر ائمه بیشتر بود و باید موسی بن جعفر در مسئله طاغوت‌ستیزی و طاغوت‌زدایی تظاهر بیشتری می‌داشتند؛ بنی عباس با بنی امیه یک تفاوت دارند، هر دو جنایتگر و ظالم بودند اما مظاهر ظلم بنی عباس نسبت به اهل بیت در برخی موارد بیشتر از بنی امیه بود.
تلاش هارون برای مصادره امامت
وی به تبیین شرایط دوره امامت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام پرداخت و گفت: طبیعی است وقتی مسئله طاغوت‌ستیزی امام توسعه پیدا می‌کرد، ظلم و جنایت آنان نیز افزایش پیدا می‌کرد، امام موسی بن جعفر در طاغوت‌ستیزی از فراز بالاتری برخوردار بود زیرا چهار طاغوت در دوره ایشان وجود داشت.
آیت الله علم الهدی ادامه داد: اول منصور دوانیقی، دوم مهدی عباسی بود که موسی بن جعفر را به زندان انداخت، طاغوت سوم هادی عباسی، پسر مهدی عباسی که او نیز جنایتگر بود و طاغوت چهارم، هارون ملعون بود که مورخین نوشتند «هارون جنایتگری بود که از لبه تیز شمشیرش، قطره‌های خون می‌ریخت»، ۱۵ سال موسی بن جعفر در مقابل هارون ایستاده بودند و او جنایتگرتر از همه در تلاش بود امام را در خط خود دربیاورد.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی یادآور شد: هارون، بسیاری از زهاد و عباد که دین فروش بودند و بسیاری از علمای درباری را اطراف خود جمع کرده بود که توجیه گر جنایت‌هایش باشند، در تلاش بود موسی بن جعفر را در استخدام توجیه گری مظالم خود دربیاورد.
شکست نقشه هارون علیه اهل بیت
وی با بیان اینکه هارون تصمیم گرفت عنوان «مظلومیت» را از اهل بیت علیه‌السلام سلب کند، تصریح کرد: هارون سفر حج در پیش گرفت، آمد مدینه و جلسه‌ای تشکیل داد، از همه سادات، علویین و اولاد حضرت زهرا سلام‌الله علیها را دعوت کرد، به موسی بن جعفر علیه‌السلام عرض کرد «من تصمیم گرفتم فدک غصب شده مادرتان را به شما فرزندان ایشان بدهم، شما حدود فدکتان را تعیین کنید»، هدفش این بود که موسی بن جعفر حدود باغ فدک را تعیین کنند، در نهایت یک مقدار نخلستان است و اگر دست خودش نیست، آن مقدار را بخرد و در اختیار علویین بنی‌الزهرا قرار دهد و بگوید حق بچه‌های زهرا داده شد و این‌ها دیگر مظلوم نیستند.
آیت‌الله علم‌الهدی بیان کرد: در این موقعیت، علی‌رغم اینکه زمان، زمان تقیه است و هارون، طاغوتی ناپاک است، امام هفتم به هارون گفتند «اگر من حدود فدک را تعیین کنم، تو فدک را به ما نخواهی داد»، ناراحت شد و گفت من خلیفه هستم و بر همه چیز قدرت دارم، چطور اگر تعیین کنید من به شما نمی‌دهم؟ موسی بن جعفر فرمودند «یک حد فدک قسطنطنیه است، یک حد آن ماوراءالنهر خراسان است و یک حد فدک، افریقیه است»، هارون گفت «شما دارید حدود کشور را می‌گوئید؟» حضرت گفتند «بله، این حدود فدک است»؛ هارون همینجا تصمیم گرفت موسی بن جعفر را دستگیر کند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی اضافه کرد: هارون دستور داد موسی بن جعفر را دستگیر کنند، رفتند دم منزل ایشان، نبودند، رفتند مسجد، امام در حال نماز بودند، نگذاشتند نماز حضرت تمام شود، ردا را بر سر امام کشیدند، کشان کشان از داخل مسجد تا دم در کشاندند و ایشان را در میان هودج گذاشتند و به طرف کوفه و بغداد آوردند.
وی گفت: هارون ملعون دستور داده بود موسی بن جعفر را در زندان کوفه زندانی کنند، زندانی که هارون ملعون دستور داده بود، زندان طاموره بود، زندانی که در دل زمین و به نحوی ساخته شده بود که روز شب را نمی‌شد تشخیص داد، حضرت را در این زندان محصور کردند.