خبرگزاری مهر- گروه استانها- مجید صادقی: زمستان است و چتر سرما بر سر فضاهای سبز شهری گسترده شده و شاید برای جوانان بوستان‌های برف گرفته محل تفریح‌های زمستانه شده باشد اما کودکان کردستانی جایی به جز فضاهای بازی سرپوشیده ندارند.
نیمه دوم سال، کودکان خردسال کردستانی یا در چهار دیواری خانه، خود را گرفتار می‌بینند و یا با بازی‌های خانگی خود را سرگرم می‌کنند و یا چند ساعت در هفته باید به فضاهای سرپوشیده انگشت‌شمار پناه ببرند.
می‌دانیم که بازی کردن، تمام دنیای معنایی کودکان است. یادگیری، سرگرمی و مهارت‌های اجتماعی از دریچه بازی به ذهن کودک خطور می‌کند و از طرفی زندگی خانواده‌های هسته‌ای، فرصت داشتن همبازی را از اغلب کودکان گرفته چرا که بیشتر خانواده‌های امروزی صاحب یک یا حداکثر دو فرزند هستند.
در سال‌های اخیر که کرونا همه عرصه‌های زندگی را تحت شعاع قرار داده بود. همین مقدار هم برای کودکان میسر نبود. حالا گرچه کرونا رنگ باخته اما شیوع انواع سرماخوردگی‌های فصلی و سایه هراس از همه‌گیری مجدد کرونا، همچنان پدر و مادران را نگران می‌کند.
حالا کودکان جایی جز فضاهای سرپوشیده برایشان باقی نمانده و نظارت بهداشتی بر این فضاها ضروری است. روزانه به طور میانگین بیش از ۲۰۰ کودک به هر یک از این فضاهای بازی مراجعه می‌کنند.
نظارت بر این خانه‌های بازی را هیچیک از نهادها به عهده ندارد. نه بهزیستی، نه شهرداری‌ها و نه سازمان استاندارد. مراکز بهداشتی در خم کوچه‌ی نظارت بر مراکز عرضه محصولات غذایی، دارویی و بهداشتی، مثل رستوران‌ها و فروشگاه‌ها مانده‌اند و تعداد کم بازرسان کفاف نظارت به موقع بر تمام اصناف را نمی‌دهد. حتی آشپزخانه‌ی اصناف عرضه مواد خوراکی گاهی با زبان بی زبانی حکایت از عدم نظارت جدی دارد.
می‌دانیم که کودکان تنها قشری هستند که کمترین سهم را در دریافت واکسیناسیون کرونا داشتند و همچنان ممکن است در معرض تهدید سویه‌های جدیدی از کرونا یا سایر ویروس‌های مهاجم قرار گیرند.
یک استخر توپ را در یکی از این فضاهای بازی تصور کنید که هر روز بیش از ۲۰۰ کودک وارد آن می‌شوند و تمام قد، با سر و صورت، خود را در این توپ‌ها فرو می‌برند و شادمانه توپ بازی می‌کنند. ممکن است تعدادی از این کودکان ناقل انواعی از عفونت‌ها و سرماخوردگی باشند.
هرگز پس از بازی روزانه، ابزارهای بازی ضدعفونی نمی‌شوند. مشاهده میدانی نشان می‌دهد که در تعدادی از این مراکز حتی پس از گذشت چند سال از تأسیس، توپ‌های پاره شده و خراب تعویض هم نشده چه رسد به نظارت و ضدعفونی!
تصور اینکه هر روز تعداد زیادی از کودکان در بی‌خبری و بی اعتنایی مسئولین بهداشتی در این خانه‌های بازی وارد می‌شوند - فقط در رابطه با یک مورد از این وسایل بازی، وارد استخرهای ویروس می‌شوند - شاید برای پدر و مادری که در طول ماه‌های اخیر برای تهیه یک شربت آنتی‌بیوتیک و حتی شربت سرفه، از داروخانه‌ها، با مشکل مواجه بودند، کابوسی هولناک باشد که ترجیح بدهند کودکانشان را از همین امکانات محدود بازی هم محروم کنند.
سلامت عاطفی کودکان، بهداشت جسمی و ارتقای مهارت‌های اجتماعی کودکان، در گرو بازی است و ضرورت توجه به همه اینها باعث می‌شود مسئولین بهداشت محیط در کردستان، توجه ویژه ای به مکان‌های بازی سرپوشیده داشته باشند و نظارت بر این اماکن را امری جدی تلقی کنند.
*پژوهشگر اجتماعی