به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الجزیره، کریستوفر میلر آخرین وزیر دفاع دوره دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا، روایت متفاوتی درباره تصمیم و راهبرد عقب نشینی از افغانستان ارائه کرده است.
کریستوفر میل در کتابش که چند روز پیش با عنوان «وزیر سرباز: هشدارهای میدان نبرد و پنتاگون در مورد خطرناک‌ترین دشمنان آمریکا» فاش کرد: ترامپ درباره ضرورت بقای صدها نظامی از نیروهای ویژه و مبارزه با تروریسم تا روند تکمیل متن توافق دوحه میان واشنگتن و طالبان متقاعد شد.
این کتاب در هفتم فوریه جاری و در ۲۶۵ صفحه منتشر شده است و به زندگی سرپرست وزارت دفاع آمریکا که پس از شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری منصوب شد و تا زمان تحلیف جو بایدن به عنوان رئیس جمهور در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱ در سمت خود باقی ماند، می پردازد.
احساسات پیچیده در قبال افغانستان
رابطه میلر با افغانستان پس از حملات یازده سپتامبر شروع شد؛ هنگامی که در قالب هنگ اول نیروهای ویژه در لشکرکشی آمریکا به افغانستان حضور داشت.
میلر در کتابش می نویسد که دولت ترامپ آنگونه که گفته می شود قصد عقب نشین کل نیروهایش را نداشت، بلکه توافق شد که ۸۰۰ نیروی ویژه برای انجام ماموریت مبارزه با تروریسم باقی بمانند؛ اما آنچه رخ داد طبق دستوری از کاخ سفید در دوره بایدن درباره خروج این نیروها بود و این مغایر با توصیه فرماندهان نظامی آمریکا در داخل و خارج افغانستان بود.
میلر پس از اینکه سرپرست پنتاگون شد، در نوامبر سال ۲۰۲۰ سفری به افغانستان به منظور شرکت در جشن عید نظامیان داشت و در آن زمان با اشرف غنی رئیس جمهور وقت افغانستان و دیگر مسئولان افغانستانی دیدار کرد.
وی می افزاید: اشرف غنی مرد بسیار بزرگواری بود و هشدار داد که طالبان تهدید بزرگی است. همه ما آنرا می دانیم. من به اندازه کافی آنجا بودم و از چالشها آگاهم.
وی به نیازی اشاره کرده که نیروهای افغان برای ادامه نبرد داشتند و اینکه از سوی آمریکا پشتیبانی شوند تا اعتماد به نفس داشته باشند اما به نظر می رسد که دولت بایدن در نهایت تصمیم به دست برداشتن از حمایت ارتش افغانستان گرفت.
روایت متفاوت درباره میراث ترامپ و افغانستان
درباره توصیه که به ترامپ درباره اوضاع افغانستان داده است هم میلر یادآور می شود که هنگامی ماموریتش را شروع کرد، ۵۸۰۰ نظامی آمریکا در افغانستان بودند و ترامپ هم با ماندن ۲۵۰۰ نفر از آنها موافقت کرد که نهایتاً این میزان به ۸۰۰ نظامی کاهش پیدا کرد.
وی افزود: ترامپ از این بابت خرسند بود به ویژه که واشنگتن نفوذ خود را حفظ می کرد و تلاش می کرد که نوعی از دولت موقت و دولت ائتلافی که عقب نشینی بی برنامه را کاهش دهد، ایجاد کند.
درباره دیدگاهش درباره مذاکره با طالبان هم میلر گفت: جنگها با گفتگو و مذاکره با دشمنت تمام می شوند اگر توان شکست طالبان در نبرد را نداشته باشی اما این توان بود و ما فقط اقدام ضروری برای رسیدن به این هدف را انجام ندادیم و من به عنوان یک سرباز آمریکایی با آن موافقت کردم. در واقع ارتش آمریکا توان پیروزی در هرجنگی را دارد اما ما دموکراسی مبتنی بر ارزشها و اصولی داریم که به برخی اقدامات در جنگ نمی توان روی آورد.
وی می نویسد: بسیاری از سیاستگذاران دخیل در امور امنیت ملی براین باور بودند که ترامپ دیوانه است و تعادل رفتاری ندارد. کسی این را به شکل مستقیم به من نگفت اما این تصور وجود داشت که او مبتدی است و نمی تواند با موضوعات امنیت ملی چگونه برخورد کند. آنها باید در گزینه هایی که ارائه می کردند بسیار محتاط عمل می کردند. من احساس کردم که توان ترامپ مطلوب است و من فقط گزینه ها را به او می دادم و تصمیم گیری با خود او بود.
درباره خروج نظامیان آمریکا از دیگر کشورها هم میلر گفت: اولویت ترامپ خروج نیروهای آمریکایی بود و در واقع این برنامه او بود. به دنبال رساندن نظامیان در خارج به صفر بود و هنگامی که ما به او گفتیم که امکان رساندن نیروها در افغانستان به صفر قبل از پایان دوره ریاست جمهوری او نیست، ترامپ پذیرفت.
درباره سیاستگذاران در وزارت خارجه و تیم اطراف ترامپ در وزارت خارجه آمریکا، هم میلر گفت: شاید سطح او با یک فرد مطلع به امور بین الملل نبود زیرا او از دانشگاه مطالعات بین المللی جانز هابکینز فارغ التحصیل نشده بود اما از نظر من رئیس جمهور سابق توان تصمیم گیری مطلوب را داشت.
درباره عقب نشینی کامل از افغانستان، میلر گفت: ترامپ دچار ناامیدی شد اما ما مخاطرات را برای او شرح دادیم و به او تاکید کردیم که عقب نشینی همه نیروها به فروپاشی این کشور منتهی می شود و ترامپ هم آنرا درک کرد و درباره حضور ۲۵۰۰ نظامی تا زمان دوره دولتش توافق کردیم.
درباره اظهار نظر بایدن مبنی بر اینکه دستانش درباره عقب نشینی کامل به سبب توافق ترامپ با طالبان بسته بود هم میلر افزود: ما بررسی و سناریوهای جنگی در این باره داشتیم و می دانیم ساختار حداقل نیرو چیست. ۸۰۰ سرباز برای حفظ توان ما برای مبارزه با تروریسم و حمله و عملیات شناسایی بود.