خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: کشور لبنان در حال حاضر با خالی بودن کرسی رئیس جمهور، بحران بی سابقه‌ای را شاهد است به طوریکه از زمان پایان دوره ریاست جمهوری میشل عون در ۳۱ اکتبر این کرسی خالی مانده است.
در کنار این بحران سیاسی، وخامت اوضاع اقتصادی و ضعیف شدن بیش از پیش پول این کشور باعث شده تا حاکمیت در لبنان در تمام زمینه‌ها به نوعی فلج شده و نتواند با چالش‌های اجتماعی و اقتصادی رو به رو شود.
در همین راستا «ورده سعد» خبرنگار مهر مصاحبه‌ای را با «وفیق قانصوه» مدیر هیأت تحریریه روزنامه لبنانی الاخبار ترتیب داده که جزئیات آن در ادامه می‌آید.
لبنان در حال حاضر با دریایی از بحران‌های اقتصادی، سیاسی و غیره رو به رو است و اکثر مسئولان این کشور معتقدند که گره این بحران‌ها با انتخاب رئیس جمهور باز می‌شود. نظر شما چیست؟
نفس انتخاب رئیس جمهور به خودی خود نمی‌تواند یک راه کار به شمار رود اما اصولاً انتخاب رئیس جمهور بر اساس توافقات داخلی، منطقه‌ای و بین المللی صورت می‌گیرد و اگر این توافقات شکل بگیرد به معنی آن است که توانسته ایم روزنه‌ای در دیوار بحران‌ها ایجاد کنیم به ویژه آنکه رئیس جمهور منتخب از سوی کشورهایی که وعده کمک به لبنان را داده اند حمایت شود و یا اینکه دست کم محاصره اعمال شده علیه لبنان به دلایل سیاسی صرف، کاهش پیدا کند.
ما شاهد اختلافات گسترده در پارلمان لبنان هستیم. چگونه می‌توان به نظر اکثریت برای انتخاب رئیس جمهور دست پیدا کرد و در این خصوص آیا لبنان به مداخله خارجی نیاز دارد؟
در واقع پارلمان کنونی یک پارلمان چند تکه است و میان گروه‌های پارلمانی اختلاف و شکاف وجود دارد. در گذشته میان دو گروه در پارلمان اختلاف و دسته بندی بود اما اکنون این دسته بندی ها بیشتر شده است. بنابراین شرایط موجود در پارلمان انتخاب رئیس جمهور را بیش از پیش سخت می‌کند چرا که این مسأله به موافقت بیش از ۲ فراکسیون نیاز دارد.
همین چند دستگی در پارلمان باعث می‌شود نیاز به گفتگو میان فراکسیون‌های مختلف برای دستیابی به توافق بر سر انتخاب رئیس جمهور بیش از پیش احساس شود. طبیعتاً ما خواهان مداخله خارجی نیستیم اما تاریخ نشان می‌دهد که لبنان در تمام انتخابات ریاست جمهوری اش از زمان استقلال این کشور تا به امروز، شاهد توافقات داخلی و بین المللی بوده به طوریکه در یک دوره توافق میان مصر و آمریکا در این خصوص صورت گرفت.
ما امروزه به توافق میان گروه‌های منطقه‌ای تأثیر گذار در لبنان نیاز داریم به ویژه آنکه می‌دانیم بسیاری از گروه‌های ذی نفوذ یا رهبران در لبنان خود به گروه‌های خارجی وابستگی دارند.
حزب الله لبنان از ماه‌ها قبل بر ضرورت آغاز گفتگوهای داخلی میان فراکسیون‌های پارلمانی برای توافق بر سر رئیس جمهور تاکید کرده است.
سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله نیز با تاکید مجدد بر این درخواست، با هرگونه مداخله خارجی مخالفت کرده است. آیا برون رفتی جز مذاکره و گفتگو میان لبنانی‌ها وجود دارد؟
قطعاً چاره‌ای جز گفتگو وجود ندارد. سابقه تاریخی لبنان نیز همین را اثبات می‌کند. لبنانی‌ها از هیچ بحرانی بدون گفتگو عبور نکرده اند. توافق طایف در اوایل دهه ۹۰ و توافق دوحه در سال ۲۰۰۸ همین نکته را نشان می‌دهد. با توجه به ساختار جمعیت شناختی لبنان در سایه وجود طایفه های مختلف و مذاهب گوناگون در این کشور تنها راه برای برون رفت از بحران‌ها، گفتگو و توافق است.
بله دعوت سید حسن نصرالله به گفتگو یک درخواست به جا بوده و طرف‌های دیگر که چنین دعوت‌هایی را رد می‌کنند باید مجدداً در خصوص تصمیم گیری های خود بازنگری کنند.
اختلافات بر سر بحران مالی و اقتصادی در لبنان نیز تشدید شده است. این کشور تا چه حدی با اهداف سیاسی تحت محاصره خارجی قرار گرفته و لبنانی‌ها تا کی می‌توانند این شرایط را تحمل کنند؟
آمریکا مانع صندوق بین المللی پول می‌شود تا برنامه‌های حمایتی از لبنان را پیاده کند. این مسأله کاملاً به دلایل سیاسی صورت می‌گیرد تا نظر افکار عمومی نسبت به مقاومت لبنان منفی شود. بحران اقتصادی لبنان دلایل داخلی دارد که در سایه تصمیم گیری های پولی اشتباه به وجود آمده است. اما در عین حال اقدامات خارجی باعث وخامت این اوضاع می‌شود.
آمریکا لبنان را تحریم می‌کند؛ به عنوان مثال نمی‌گذارد بده بستانی با مصر و اردن در زمینه برق و گاز داشته باشد. لبنانی‌ها باید برای حمایت از مقاومت در برابر اشغالگری رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی تاب بیاورند. به نظر من آمریکایی‌ها دیر یا زود می‌فهمند که این سیاست جواب نمی‌دهد.
اخیراً شاهد درگیری میان نیروهای ارتش لبنان و عناصر نظامی رژیم صهیونیستی در منطقه مرزی لبنان و اراضی اشغالی بوده ایم. این مسأله طی ماه‌های اخیر تکرار شده است. آیا اشغالگران همچنان تهدیدی برای لبنان به شمار می‌روند و این بدان معنی است که مقاومت باید سلاح خود را علیه اشغالگران حفظ کند؟
رژیم صهیونیستی یک رژیم غاصب است و وجود این رژیم به خودی خود تهدید دائمی علیه تمام کشورهای هم جوار به شمار می‌رود. بله این رژیم تهدیدی علیه لبنان است و کشور ما باید از تمام امکانات برای مقابله با این رژیم غاصب بهره ببرد. مقاومت لبنان باید سلاح خود را حفظ کند و هر درخواستی برای خلع سلاح مقاومت مشکوک بوده و در راستای حمایت از دشمن صهیونیستی مطرح می‌شود.