خبرگزاری مهر، گروه استانها- لیلا موثق؛ امسال راهیان نور تبریز حال و هوای خاصی داشت چراکه از تمام اقشار به خصوص جوانان و نوجوانان حضور ویژه ای در این اردو داشتند.
برخی از مناطق عملیاتی و یادمان‌های شهدا که در طول این سفر معنوی بازدید شدند به صورت مختصر برای علاقمندان معرفی می‌شوند.
دو کوهه پادگانی است در ۱۰ کیلومتری اندیمشک. دو ارتفاع ۳۱۶ و ۲۸۸ متری کنار هم در این منطقه وجود دارد که مانند دو کوه دو قلو، به چشم می آیند. برای همین به این جاده دو کوهه می‌گویند. اما پس از اسارت حاج احمد به دست مزدوران اسرائیل در سال ۱۳۶۱، این مکان به نام پادگان "جاوید الاثر احمد متوسلیان" نامگذاری شد، ولی همچنان به نام سابقش دو کوهه خوانده می‌شود.
دو کوهه قبل از انقلاب، پادگان پشتیبانی لشکر ۹۲ زرهی ارتش و یگان‌های نظامی جنوب غرب کشور بود. با شروع جنگ، این پادگان در ابتدا محل اسکان مهاجرین جنگی بود و سپس در اختیار سپاه پاسداران قرار گرفت که در طول جنگ تحمیلی به یکی از پادگان‌های عملیاتی خوزستان تبدیل شد. تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) و تیپ ۱۰ سید الشهدا (ع) در این پادگان تشکیل و راه اندازی شد.
ساختمان‌های پنج طبقه بخش جنوبی پادگان محل استقرار نیروهای رزمنده و هرکدام به نام یک گردان پیاده نظیر انصار، مالک اشتر، حبیب بن مظاهر، مقداد، کمیل و عمار بود. حسینیه شهید همت و حوض معروف آن در بخش مرکزی دو کوهه ساخته شد که سال‌ها شاهد نماز، مناجات و شب زنده داری شهدا و رزمندگان بود.
محوطه اطراف حوض حسینیه حاج همت، پس از گذشت چند ماه از عملیات بدر، پر شد از تابلوهای چوبی که نام شهدا رویشان نوشته شده بود. در بسیاری از این تابلو نوشته‌ها، عبارت " برای شادی روح شهدا صلوات" به چشم می‌خورد.
این پادگان محل آموزش، آمادگی جسمانی و معنوی رزمندگان بود و در سال ۱۳۶۶ هدف بمباران دشمن قرار گرفت. میدان صبحگاه پادگان یاد آور حضور شهیدان همت، دستواره، کریمی، متوسلیان و ورزش‌های گروهی رزمندگان و اعاهای ماندگار صبحگاه شهید گلستانی است.
چه خوب گفته اند دو کوهه پادگانی است در نزدیکی اندیمشک که سال‌های سال با شهدا زیسته است، با بسیجی‌ها و از آنها روح گرفته است، روحی جاودانه و همه سر مطلب در همین جاست.
اگر شهدا نبودند و بسیجی‌ها، آنچه می‌ماند پادگانی بود درندشت، با زمین‌هایی آسفالته، خشک و کم دار و درخت، ساختمان‌هایی معمولی، کوتاه و بلند و تیرک‌هایی که بر آن پرچم نصب کرده اند.
عملیات فتح المبین و آزادسازی بخش وسیعی از خاک ایران
عملیات فتح المبین در دوم فروردین سال ۱۳۶۱ در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد با رمز الزهرا (س) با فرماندهی مشترک سپاه و ارتش آغاز شد.
عملیات فتح المبین به منظور جلوگیری از تجدید قوای دشمن و هدف آزاد سازی بخش وسیعی از مناطق اشغالی، خارج کردن شهرهای شوش، اندیمشک، دزفول و جاده‌های مواصلاتی آنها از آتش توپخانه‌های دشمن انجام شد. اجرای طرح ابتکاری شهید همت در فریب رادیویی واحدهای شنود ارتش بعثی و ارسال پیام به گردان‌هایی که وجود خارجی نداشتند موجب سردرگمی دشمن شد. امام خمینی (ره) پس از شنیدن اخبار غرور آفرین این عملیات فرمودند: " شکر بی پایان خداوند را که توانستید با شکست مفتضحانه، نیروهای کفر را در بارگاه قادر متعال بی آبرو نمائید. "
آزادسازی حدود ۲ هزار و ۴۰۰ کیلومتر مربع از خاک جمهوری اسلامی ایران، کشته شدن ۲۵ هزار نیروی دشمن، اسارت بیش از ۱۵ هزار نفر از آنان و به غنیمت گرفتن مقادیر زیادی ادوات و تجهیزات و بازپس گیری سایت‌ها راداری ۴ و ۵ از نتایج این عملیات پیروزمندانه بود. شناسایی نقاط حساس و تصرف توپخانه دشمن با هماهنگی رزمندگان ارتش و سپاه از دیگر دستاوردهای عملیات فتح المبین به شمار می‌آید.
سفر به چزابه
تنگه چزابه چون بین هور و تپه‌های رملی قرار دارد یک گلوگاه محسوب می‌شود. یکی از پنج محور حمله دشمن به استان خوزستان، محور تنگه چزابه- بستان- سوسنگرد- حمیدیه- اهواز بود. ارتش عراق ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به پاسگاه‌های صفریه و سوبله در شمال تنگه چزابه حمله کرد و مقاومت مدافعان را در هم شکست. سپس ستون تانک‌ها را به سمت تنگه چزابه به راه انداخت. درگیری سختی درگرفت و مدافعان در برابر تانک‌ها به مبارزه پرداختند، اما ارتش عراق موفق شد تنگه چزابه را تصرف کند و به سمت بستان و سوسنگرد پیشروی کند.
در ۸ آذرماه سال ۱۳۶۰، عملیات طریق القدس برای آزاد سازی مناطق غربی دشت آزادگان آغاز شد. یکی از مهم‌ترین محورهای عملیاتی، محمور شمالی بود. نیروها با عبور از رمل‌ها، خود را به تنگه چزابه رساندند و موفق شدند تنگه را آزاد سازند. ارتش عراق مجدداً در شب ۱۷ بهمن ماه ۱۳۶۰ به تنگه چزابه حمله کرد و توانست تپه‌های نبعه و خاکریز اول را تصرف کند. ۱۳ روز درگیری و جنگ بی امان ادامه یافت تا اینکه رزمندگان اسلام به فرماندهی شهید حسن باقری در شب یکم اسفند ۱۳۶۰ در عملیات" مولای متقیان" موفق شدند ارتش عراق را عقب برانند.
حرم شهیدان هویزه، با غی از باغ‌های بهشت
چهار ماه پس از حمله ارتش مجهز صدام، اولین عملیات مشترک سپاه و ارتش با نام " عملیات نصر" شکل گرفت.
نیروی پیاده ۱۵۰ نفر با فرماندهی برادر پاسدار سید حسین علم الهدی بود که از عشایر عرب، دانشجویان پیرو خط امام و دانش آموزان بسیجی، حدود سی شهر مختلف تشکیل یافت و نیروی زرهی، غیور مردان لشکر ۱۶ قزوین و لشکر ۹۲ خوزستان بودند. روز ۱۵ دی ماه ۱۳۵۹ عملیات آغاز شد و با پیشروی و دستگیری حدود ۸۰۰ اسیر از عراق، اولین پیروزی به دست امد. روز ۱۶ دی ماه ۱۳۵۹ ماشین جنگی عراق از زمین و آسمان، رزمندگان را محاصره کرد و حماسه مقاومت عاشورایی شکل گرفت.
حدود ۷۰ نفر از نیروهای پیاده پس ار نبرد حماسی، حسینی وار شهید شدند و چند نفر مجروح و اسیر شدند و جمعی از نیروهای زرهی پس از مقاومت سرسخت مظلومانه به شهادت رسیدند. عراق منطقه را اشغال و شهر هویزه را با خاک یکسان کرد و تا سوسنگرد پیش آمد.
پس از ۱۸ ماه هم زمان با آزاد سازی خرمشهر این منطقه نیز آزاد شد. سال ۱۳۶۲ یادمان شهدای هویزه در میدان نبرد و محل شهادت رزمندگان توسط برادران جهاد سازندگی ساخته شد و با خنثی سازی میادین مین، به تدریج اجساد مطهر شهیدان از اطراف شناسایی و در این یادمان به خاک سپرده شد و شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران به شهرهای خودشان منتقل شدند.
عملیات حماسه هویزه نقطه عطفی در دفاع مقدس است و اکنون نیز مزار شهدای کربلای هویزه یاد آور حماسه آفرینی رزمندگان اسلام و مکانی مقدس برای تجدید پیمان با مجاهدین و تداوم راه عاشورایی آنان است.