به گزارش خبرنگار مهر، «محفل» بزرگترین پروژه قرآنی صداوسیما است که با فضایی نوآورانه تولید شده و در ماه مبارک رمضان روی آنتن شبکه سه رفت. حامد شاکرنژاد، احمد ابوالقاسمی، حجت الاسلام قاسمیان، رضوان درویش از کشور سوریه و حسنین حلو از کشور عراق، کارشناسان ایرانی و بین المللی برنامه «محفل» هستند و اجرای این برنامه را رسالت بوذری بر عهده دارد.
یکی از فعالان قرآنی در یادداشتی به نقد دیدگاهها پیرامون این برنامه پرداخته است که در ادامه میخوانید:
متأسفانه برخی از اهالی رسانه به خود اجازه میدهند در همه مسائل ابراز وجود بکنند. نمونه آن هم گروهی که از برنامه قرآنی محفل، شبکه سوم سیما خرده میگیرند بدون آنکه در حوزه مسائل دینی کارشناس باشند. برای اولین بار یک برنامه قرآنی در چنین سطحی از رسانه ملی در حال پخش و به خوبی در حال ترویج مضامین قرآنی است. میتوان گفت به خانهها رنگ و بوی قرآنی به خانهها داده و در حال ترویج گسترده قرآن است.
برنامهای که از سیره علمی و عملی اهل بیت (ع) نشات گرفته ولی متأسفانه گروهی حتی از چنین دستاوردی برای تسویه حسابهای شخصی خود استفاده میکنند.سوالی که اساساً از این گروه باید پرسید این است: تلاش شما برای رد و ساقط کردن این برنامه از اعتبار، آیا کمترین رنگ دینی دارد یا تنها خروجی حب و بغضهای شماست؟
مگر نه اینکه امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: آنگاه که مردم مرتکب گناه میشوند، خداوند قصد میکند که همه اهل زمین را عذاب کند به گونهای که کسی باقی نماند، اما وقتی نظر میکند به پیرمردانی که به سوی نماز قدم بر میدارند و کودکانی که قرآن میآموزند، بر اهل زمین رحم میکند.مگر نه اینکه در وسایل الشیعه ج ۶، ص ۱۶۸ آمده است: کسی که به فرزندش قرآن بیاموزد، خداوند در روز قیامت تاجی بر سر او مینهد و لباس فاخری بر اون میپوشاند که مردم مانند آن را ندیدهاند.
ابن مسعود از پیامبر (ص) روایت میکند که حضرت فرمودند: قرآن را بیاموزید و به مردم یاد دهید، واجبات را بیاموزید و به مردم یا دهید زیرا من از میان شما میروم و علم و دانش از میان شما رخت برمی بندد و فتنهها پدیدار میشود.
عدهای این پروژه عظیم و قابل ستایشی که توسط برنامه محفل پیش میرود را با دستآویز کردن تسلط بیش از اندازه یک جوان بر قرآن و تشبیه آن به «شعبده بازی» میکوبند و نمیدانند هر علمی که در مقابل ترویج قرآن قامت بگشاید، زمین گیر خواهد شد. کاش حداقل صلاحیت اظهار نظر در این خصوص را داشتید. آن وقت میدیدید که به جای انتقاد بی جا، دست سازندگان محفل را باید بوسید.