به گزارش خبرگزاری مهر، فروغ نیلچی زاده، در ویژه برنامه جشن میلاد کریم اهل بیت (ع) حضرت امام حسن مجتبی (ع) که با حضور جمعی از بانوان زائر و مجاور در رواق نجمه خاتون حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: کرامت و بخشندگی از مهمترین ویژگی‌های اخلاقی امام حسن مجتبی (ع) بود ایشان حتی نسبت به دشمن ترین دشمنان خود نیز با کرامت و بخشنده بودند.
کارشناس دینی و سخنران حرم مطهر رضوی گفت: امام حسن مجتبی (ع) جلوه کرامت، صبر و اخلاق نبوی، علوی و فاطمی بودند.
وی تصریح کرد: کرامت و بخشندگی این امام همام به حدی بود که هر فقیر و مسکینی که به ایشان مراجعه می‌کرد یک شبه غنی و ثروتمند می‌شد. سیره امام مجتبی (ع) در حیطه کرامت شبیه افسانه بود چرا که او بخشندگی را از جدش محمد مصطفی (ص)، پدرش امیرالمومنین (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) آموخته بود.
رسیدگی به فقرا و نیازمندان
نیلچی‌زاده بیان کرد: آنچه که در سیره امام مجتبی (ع) مشاهده می‌شود، رسیدگی به فقرا و نیازمندان است اما نه فقط فقیر و مسکین خاک نشین بلکه هر کسی در هر جایی دست توسل به دامان این امام همام بزند از دریای کرامت ایشان بهره مند خواهد شد.
کارشناس دینی و سخنران حرم مطهر رضوی افزود: اما این امام کریم که بخشنده‌ترین و مهربان‌ترین افراد زمان خود بودند به خاطر عدم بصیرت مردم نسبت به امر ولایت تنهاترین افراد زمان خود نیز بودند چرا که مردم تحت تأثیر تبلیغات گسترده حکومت اموی علیه اهل بیت عصمت و طهارت، امام مجتبی (ع) را تنها گذاشتند.
وی بیان کرد: از آنجا که مؤمنان زمان امام حسن مجتبی (ع) تحلیل فکری درستی نداشتند ایشان را به خاطر صلح با معاویه مذل المومنین خطاب کردند و می‌گفتند صلح امام حسن (ع) با معاویه موجب ذلت و خواری مؤمنان شده است.
نیلچی‌زاده بیان کرد: کسی که به حقیقت ولایت اهل بیت (ع) ایمان داشته باشد می‌داند امام معصوم (ع) در هر زمان بهترین تصمیم را می‌گیرد و به گونه‌ای که به صلاح مؤمنین است عمل می‌کند و مؤمن واقعی در هر زمان امر ولایت را بی چون و چرا اطاعت می‌کند.
عابدترین انسان زمان
کارشناس دینی و سخنران حرم مطهر رضوی در ادامه خاطر نشان کرد: به اذعان دوستان و دشمنان، امام مجتبی (ع) عابدترین مردم زمان خود بودند به طوری که در برخی از روایات آمده که ایشان ۳۰ مرتبه با پای پیاده و در نهایت تواضع و خشوع به زیارت خانه خدا رفتند.
وی عنوان کرد: با اینکه ایشان عابدترین مردم زمان خود بودند ولی در مواجهه با خلق خدا نیز بسیار مهربان و خش رو بودند و توجه به اعمال عبادی ایشان را از رسیدگی به مردم باز نمی‌داشت.