مهرداد پرتو آذر هنرمند پیشکسوت با تاکید بر اینکه ذره ذره خاطرات از بافت‌های تاریخی حذف می‌شود در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: بافت‌های تاریخی باید تثبیت شوند. به راحتی میراث فرهنگی را از بین می بریم و شکل زندگی را تغییر می‌دهیم. افرادی پشت قضیه تخریب‌ها هستند که خودشان هم در همین کوچه پس کوچه‌ها زندگی کرده‌اند ولی بخشی از تفکر آنها سفید است و هیچ آگاهی در این زمینه ندارند و متوجه حساسیت آن نمی‌شوند.
وی گفت: در همه جای دنیا خالق ثبات نیست یعنی اگر نقاشی تابلویی می‌کشد قرار نیست درباره آن توضیح دهد. یکی از مشکلات ما این است که ما اینها را تفکیک نکرده‌ایم اگر هنرمندی حجاری می‌کند هیچ کارشناسی کنارش آن هنر را تثبیت نکرده است. این تکنیک تنها سینه به سینه منتقل شده‌اند. در موسیقی هم همینطور است. منتها افرادی آمدند و نوت نوشتند تا موسیقی بماند. در بخش آموزش عالی هم افرادی هستند که تنها کپی می‌کنند ولی افرادی که واقعاً موشکافانه درباره یک فرهنگ تحقیق کنند اندک هستند.
این هنرمند شیرازی با بیان اینکه وقتی درباره معماری حرف می زنیم درباره بخشی از یک فرهنگ و هویت یک مجموعه گفتگو می‌کنیم گفت: شاید در همین خانه‌های تاریخی صد هنرمند حرفه‌ای با هم مشورت کرده باشند نه اینکه دور یک میز جلسه بگذارند بلکه نفس شأن به هم رسیده و چنین خانه‌ای را خلق کرده‌اند. معماری سنتی هم همین است. هر کسی با دلش کار کرده است. فقط یک نفر حامی مالی داشته‌اند تا آنها اثری هنری را به بهترین شکل عرضه کنند اما الان این فرهنگ برگشته است.
این هنرمند ادامه داد: فرهنگ و هنر و صنایع دستی را به صورت حرفه‌ای از بین می بریم و بولدوزر در بافت‌های تاریخی می‌گذاریم. زمانی مردم در کوچه‌ها زندگی می‌کردند. ولی ما همه اینها را از بین می بریم. این یک نوع خیانت است.
پرتوآذر از مالکان بناهای تاریخی در بافت تاریخی شیراز حال و روزگار این بافت را بد توصیف کرد و گفت: این اوضاع هر روز هم بدتر می‌شود.
پرتوآذر به بیان خاطراتی از زندگی مردم در بافت تاریخی اشاره کرد و گفت: ما در این بافت زندگی کرده‌ایم و خاطرات زیادی از آن داریم. یادم هست مدرسه‌ای داشتیم که دوران ابتدایی را در آنجا گذراندیم. یک نانوایی مشهدی هم کنارش بود که نان را در زمین می پخت. سال‌ها این مدرسه را ندیدم تا اینکه در سالهای جنگ به خوابگاه خوزستانی‌ها تبدیل شد و چند سال بعد آن را خراب کرده و به جایش بانک ساختند. من هنوز حسرت می خورم که آن را ندیدم.
وی ادامه داد: دبیرستان شاپور در شیراز توسط آلمانی‌ها ساخته شده بود. در کنارش ساختمان‌های دیگری هم بودند از جمله بانک، دادگستری پستخانه و غیره. این مدرسه به قدری بزرگ بود که ۵۰ کلاس درس سه زمین هندبال و چهار زمین والیبال بخش‌هایی از آن بود و شانه به شانه دبیرستان البرز در تهران بود. این مدرسه را در سال ۱۳۰۱ ساختند ولی به راحتی خرابش کردند و به جایش چند باغچه مانده است. حالا همه دوستانی که در آن مدرسه درس خوانده بودند هفته اول اردیبهشت ماه در پارکی دور هم جمعی می‌شوند و دیداری تازه می‌کنند و از آن روزها یاد می‌کنند.