انعکاس گسترده خبر و تصاویر تلخ مرگ یک زندانی در آمریکا پس از تحمل ۲۰ روز انفرادی، توجه رسانه‌های بسیاری را به شرایط زندان‌های ایالات متحده جلب کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه همشهری در پی انعکاس گسترده خبر و تصاویر تلخ مرگ یک زندانی در آمریکا پس از تحمل ۲۰ روز انفرادی در گزارشی به بررسی ابعاد این موضوع پرداخته و با انضمام تایخچه‌ای از مرگ‌ومیرهای مشابه در زندان‌های ایلات متحده، نقل قول‌هایی از چهره‌های بین‌المللی را آورده است.

متن این گزارش به شرح زیر است:

انتشار فیلمی دردناک از مرگ تدریجی یک زندانی در آمریکا پرده دیگری از وضعیت نامناسب زندانیان و شرایط بغرنج حقوق بشر در این کشور را به تصویر کشیده است. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه زندانی «جاشوا مک لمور» طی مدت ۲۰ روز در زندان انفرادی بدون پنجره و تنها و به‌صورت عریان متحمل حبس می‌شود و به‌دلیل آب و غذا نخوردن و بی‌توجهی مسئولان زندان به این بازداشتی، جان خود را از دست می‌دهد. براساس شکوائیه‌ای که خانواده وی تنظیم کرده‌اند، وی در یک زندان واقع در ایالت ایندیانا محبوس بود؛ از مشکلات روانی و جسمی جدی رنج می‌برده و علائم شیزوفرنی در وی شناسایی شده بود.

وضعیت بحرانی زندان‌های آمریکا

وضعیت بسیاری از زندان‌های آمریکا از نظر دسترسی‌های ضروری بهداشتی به‌شدت بحرانی است. کمتر از یک هفته پیش نیز خبر خورده‌شدن یک زندانی آمریکایی ۳۵ ساله با نام «لاشون تامپسون» در سلول انفرادی زندان آتلانتا توسط ساس‌ها سروصدای زیادی به پا کرد. روزنامه گاردین به نقل از خانواده تامپسون از تقاضای این خانواده برای تحقیقات جنایی خبر داد و افزود که خانواده این زندانی قربانی‌شده خواستار تعطیلی زندان شهر فولتون شده‌اند که در آن فرزندشان قربانی حمله ساس‌ها شده بود.

گفته می‌شود تامپسون که پس از زندانی‌شدن به تشخیص مقام‌های زندان دارای مشکلات روانی تشخیص داده شده بود، در بخش روانپزشکی قرار گرفته بود، اما جسد وی در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲ (۲۰ شهریور ۱۴۰۱) یعنی ۳ ماه پس از دستگیری، در داخل یک سلول مخروبه پوشیده از خاک و حشرات پیدا شده است. مقام‌های زندان اعلام کرده بودند که آثار حمله بسیار شدید حشرات کوچک در بدن تامپسون وجود دارد. روزنامه واشنگتن‌پست گزارش داده است که این سلول به اندازه‌ای کثیف بود که یکی از کارمندان برای ورود به آن مجبور به پوشیدن گان شده بود.

در سپتامبر ۲۰۲۲ نیز دانشکده حقوق دانشگاه ییل آمریکا گزارشی از وضعیت زندان‌های این کشور منتشر کرد که نشان می‌دهد برخلاف ادعاهای حقوق بشری آمریکا، حتی پایین‌ترین استانداردهای سازمان ملل هم در مورد افراد زندانی این کشور رعایت نمی‌شود. در این گزارش با استناد به آمارهای دولتی آمده است که در حال حاضر نزدیک به ۵۰ هزار نفر از زندانیان آمریکایی در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند که این نوع حبس براساس قوانین سازمان ملل شکنجه محسوب می‌شود. افزون بر این، مطابق گزارش دانشکده حقوق دانشگاه ییل بیش از ۶ هزار زندانی به‌طور مطلق در انزوا نگهداری می‌شوند و نزدیک به هزار نفر از این تعداد یک دهه در چنین شرایطی بوده‌اند.

پنهانکاری آمار مرگ‌ومیر زندانیان در کاخ سفید

آمار مرگ‌ومیر در زندان‌های آمریکا را در گزارش رسانه‌های غربی نیز می‌توان ردیابی کرد. رویترز در گزارشی تحقیقی در سال ۲۰۲۰ به مرگ‌های پنهان در زندان‌های آمریکا پرداخته و گزارش داده که «دولت آمریکا داده‌های دقیقی را در مورد افرادی که در هرکدام از زندان‌ها در حال مرگ هستند جمع‌آوری می‌کند، اما به کسی اجازه نمی‌دهد آن را ببیند. بنابراین، رویترز آمار مرگ‌ومیر خود را در بزرگ‌ترین زندان‌های آمریکا به‌دست آورده و مشخص کرده است که خودکشی، مراقبت‌های بهداشتی ناموفق و زندان‌بانی بد در سیستمی با نظارت کم، جان بسیاری از زندانیان را گرفته است.»

در گزارش رویترز گفته شده است که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹ حداقل ۷ هزار و ۵۷۰ نفر در ۵۰۰ زندان آمریکا جان خود را به دلایل مختلف از دست داده‌اند. علت مرگ این افراد در زندان خودکشی، کشته‌شدن توسط دیگران، اعتیاد به مواد مخدر و الکل و در مواردی نیز حوادث غیرمترقبه در زندان عنوان شده است. گفته شده است که حداقل دوسوم از قربانیان در زندان، یعنی ۴ هزار و ۹۹۸ نفر، هرگز در دادگاه محکوم نشده بودند و آنها پیش از برگزاری جلسه دادگاه جان خود را از دست داده بودند.

این در حالی است که تلفات زندانیان قبل از حل و فصل پرونده آنان اصل اساسی سیستم قضائی آمریکا را درباره بی‌گناهی متهم پیش از اثبات جرم زیر پا می‌گذارد و این اصل حقوقی در حق حدود ۵ هزار زندانی طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹ زیر پا گذاشته شده است. قانون اساسی آمریکا به زندانیان حقوق اساسی اعطا می‌کند، اما این حقوق در عمل به‌ندرت اجرا شده است، چون متمم چهاردهم قانون رفتار با بازداشت‌شدگان پیش از محاکمه، ارزیابی «عادلانه» بودن مراحل بازداشت را برعهده قضات و هیأت منصفه گذاشته و قضات به‌ندرت شرایط زندان را زیر سوال می‌برند.

زندان‌های سودآور خصوصی!

این در حالی است که زندان‌های خصوصی در مقایسه با زندان‌های فدرال و ایالتی، خشن‌تر و خطرناک‌تر و همچنان سودآور هستند. ۳ شرکت اصلی که بیش از ۲۰۰ زندان خصوصی را در آمریکا اداره می‌کنند، یعنی «کور سیویک»، «جیو گروپ» و «منجمنت و ترینینگ کورپوریشن»، مجموع سود سالانه نزدیک به ۵ میلیارد دلار را گزارش کرده‌اند. فهرست اسامی کسانی که از شرکت‌های خصوصی زندان وجوه دریافت می‌کنند شامل جمهوری‌خواهان و دمکرات‌ها می‌شود.

از طرفی، بیش از ۳ هزار زندان در آمریکا معمولاً توسط کلانتری‌های شهرستانی یا پلیس محلی اداره می‌شوند که آنها غالباً فاقد تجهیزات و کارکنان کافی هستند و مقامات محلی آنها را به‌عنوان بار اضافی روی بودجه خود می‌بینند و از این‌رو رسیدگی مناسبی به اینگونه زندان‌های محلی و کوچک ندارند. گزارش رویترز می‌گوید که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷، بودجه برخی کلانتری‌های آمریکا فقط بیش از یک درصد در سال رشد کرده است، اما جمعیت زندانیان در همین مدت ۱۲ درصد بیشتر شده و این وضعیت باعث بدتر شدن اوضاع زندانیان شده است.

این روند حتی طی چند سال گذشته با روند افزایش آمار زندانیان بغرنج‌تر شده و رسوایی حقوق بشری آمریکا را عریان‌تر کرده است.

تحلیل؛ تلفات رو به افزایش در زندان‌های آمریکا

مایکل سایناتو، روزنامه‌نگار گاردین: افزایش تعداد قربانیان آمریکایی در زندان در شرایطی رخ داده که جمعیت زندانیان ایالات متحده به میزان ۵۰۰ درصد در ۴۰ سال گذشته افزایش یافته است. امروزه، ۲.۳ میلیون نفر در آمریکا زندانی هستند و آمار زندانیان آمریکا به نسبت جمعیت از هر کشور دیگری در جهان بیشتر است. در این میان، افزایش قابل‌توجهی در میزان مرگ‌ومیر ناشی از خودکشی، قتل، حوادث، موادمخدر و الکل و مسائل پزشکی درمان‌نشده در زندان‌های آمریکا مشاهده شده است.

تگزاس، با بالاترین جمعیت زندانیان در آمریکا، شاهد بالاترین میزان خودکشی در زندان‌ها در ۲۰ سال گذشته بوده است. گزارش شده است که ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی در برخی زندان‌ها ازجمله زندان‌های فلوریدا هیچ‌گونه مراقبت پزشکی برای برخی از زندانیان یا درمان بیماری‌های حاد آنان ارائه نکرده‌اند و این امر در افزایش قربانیان در زندان‌های آمریکا بسیار مؤثر بوده است. در واقع زندان‌ها در سراسر آمریکا به‌طور مداوم با افزایش نرخ مرگ‌ومیر به دلایل مختلف ازجمله کمبود بودجه، کمبود کارکنان، سهل‌انگاری و سیستم ناکافی برای رسیدگی به مسائل جدی بهداشت روانی و پزشکی روبه‌رو هستند.